เวลามีความสุข หรือ คิดถึงเรื่องอะไรตลกๆ เราก็ยิ้มตลอดค่ะ
อ่านหนังสือถึงตอนฮาๆ แล้วหัวเราะออกมา …
ตราบใดที่ไม่ใช่ สถานการณ์ที่ไปรบกวนคนอื่นเข้า ก็ไม่เคยอายที่จะมีความสุขนะ

บางครั้ง ใจนึกถึงเรื่องดีๆ แล้วยิ้มเต็มที่ออกมา แต่สายตาทอดมองไปที่คนๆหนึ่ง
มารู้ตัวอีกที ก็ตอนที่เขายิ้มตอบมา

แบบนี้ เราก็เขินหน่อยๆ (เหมือนเราไปยิ้มให้เขา ทั้งที่จริง เรายิ้มกับตัวเอง)

แต่ที่อาย อ๊ายยยยย อาย

คือ ร้องไห้ค่ะ ร้องแบบ สะอึกสะอื้น หยุดไม่ได้  

แล้วก็มีคนแถวนั้น ตกใจ พากันเข้ามาปลอบ
ถึงได้รู้ว่า เราร้องไห้ เพราะกำลังอ่านนิยาย ถึงตอนที่หมาตายง่ะ