เป็นคนยิ้มง่ายคือเวลาไปไหนมาไหนหรือเวลาเดินคนเดียวก็จะชอบยิ้มกับตัวเองคนเดียวตลอดเลย ไม่รู้เป็นไรอยู่ๆ มันก็ยื้มขึ้นมา คือกลัวว่าคนอื่นคงจะคิดอะ ว่าอีนี่เป็นไร โดยเฉพาะเวลาไปตลาดจะชอบยิ้ม ยิ้มกับลมอยู่ๆมันก็ยิ้มโดยไม่มีสาเหตุ พยามยามจะหยุดยิ้มมันก็ดันเหมือนจะกลั้นขำส่ะงั่น พอเวลาเรากลั้นขำอะพอมันหลุดคือเสียงขำมันก็จะดังไงเป็นอะไรที่โครตจะทรมานเลย คือไม่ได้อยากเป็นคนยิ้มมั่วซั่ว เห็นอะไรก็คือหัวเราไปหมดนี่ขนาดกำลังพิมอยู่ยังขำ เห็นหน้าแมวก็ยังขำ จะแก้ยังไงดีคะ บางทีมันเหมือนคนบ้าคนเอ๋ออะ นอนอยู่ๆ ก็ยิ้มบางทีก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรคิดในหัวที่ต้องทำให้ยิ้มหัวเราะ