เรื่องนี้ก็จะเป็นเรื่องที่พึ่งเกิดมาได้ไม่นานมานี้ เป็นเรื่องตอนเป็นพลทหารใหม่ 

        ก็เป็นเรื่องปกติที่คนที่จับได้ใบแดงต้องไปเป็นทหาร เมื่อวันแรกที่ไปถึงค่ายทุกๆอย่างดูสับสน วุ่นวาย ซึม เศร้า เหงาหงอย เขาบอกให้เดินไปไหนก็ไป เมื่อเข้ามาในค่ายทุกๆคนดูน่ากลัวไปหมด เพราะ80% พวกเขาเสพยามาด้วย ผมได้อยู่ในหมู่5 มีสมาชิกด้วยกัน8คน นอกจากผมอีก7คนที่เหลือเสพยามาหมด พวกมันอยู่ในวงการนี้มานานเลยล่ะครับ 
        ปัญหามันมาจากการบัดดี้ ซึ่งบัดดี้ของผมเป็นคนที่ ที่สุดในกลุ่มเลยครับ ผมไม่เคยเกลียดใครเท่ามันมาก่อน มันเป็นคนที่ เห็นแก่ตัว ไม่ฟังใคร เห็นแก่ได้ ไร้มารยาท ไร้การศึกษา ไม่มีสามัญสำนึกสุดๆ ปกตินิสัยผมไม่เคยดูถูกใครมาก่อนเลย แต่มันเหลือทนกับมันจริงๆ

1. เวลามีขยะต่างๆมันจะเอามาวางไว้โต๊ะผมมันบอกว่าฝาก จนเวลาล่วงเลยไปนานมันก็ไม่เอาไปทิ้ง ผมก็ถามมันว่าทำไมไม่เอาไปทิ้งมันก็บอกว่า                    ไม่ใช่ของมันตอนนั้นมันขึ้นเสียงใส่ผมเลยล่ะครับ
2.แต่ละคืนมันชอบลงมาฉี่2ครั้ง เวลาไปไหนมาไหนให้ไปกับบัดดี้ผมเลยต้องพามันไปผมเป็นคนที่หลับยากอยู่แล้ว ผมบอกมันแล้วว่าก่อนนอนอย่ากินน้ำ         เยอะ ผมเป็นคนหลับยากแต่มันก็ชักสีหน้าใส่ผมละพูดจาน้อยใจใส่ผม  ต้องรู้ว่า    ช่วงการฝึกทหารใหม่มันเหนื่อยมาก ต้องนอนดึก ตื่นเช้า
3. มันไม่มีโทรศัพท์โทรหาทางบ้าน ผมเอาโทรศัพท์ไป2เครื่องเลยให้มันยืมใช้    1เครื่อง แต่ปัญหาคือเวลาครูฝึกให้ไปเอาโทรศัพท์ พอผมเอามามันก็บอก      ว่า “เอา โทรศัพท์มายืมดิ๊”ผมยังไงก็จะให้มันยืมอยู่แล้วแต่พอได้ยินประโยคนี้แล้วมันยังไง  ไม่รู้

        มันมีหลายเรื่องมากสำหรับมันคนเดียว แต่ ไม่ใช่มันคนเดียวที่เป็นตัวปัญหาสำครับผม อีก7คนที่เหลือก็เหมือนกัน พวกมันเห็นแก่ตัวกันหมด ผมมีอะไรผมก็ให้พวกมันตลอด เวลามีขนมผมก็แบ่งให้กิน แต่เวลาพวกมันมีพวกมันไม่เคยแบ่งให้ผมเลยซักครั้ง เวลาครูฝึกถามคำถามพวกมันก็ผลักผมออกไปตลอด คำถามมีทั้งหมดตอนนั้น190ข้อ แต่ละข้อยาวๆทั้งนั้น ผมต้องอ่านแล้วก็อ่านให้หนักให้จำได้ทุกตัวเพราะการตอบผมต้อตอบตามหนั้งสือทุกตัว เขาอาจจะสุ่มถามวันละ3-5ข้อต่อวิชา ผมต้องนั่งอ่านส่วนพวกมันนั่งคุยกัน 
        ตอนฝึกครูฝึกจะจับเวลาเช่นตอนอาบน้ำ เขาให้เวลาอาบน้ำแค่5นาที ผมรีบทำให้ทันเวลาตลอดแต่ก็มีบางคนไม่สนใจอะไรแล้วช้า พอไม่ทนก็โดนทำโทษยกกลุ่ม ตอนพวกมันช้าพวกมันไม่ว่า แต่พแผมช้าพวกมันก็เริ่มว่าให้ผม
        โดยรวมคือผมไม่มีสิทธ์ด่าว่าพวกมัน แต่พวกมันสามารถด่าว่าผมได้

        ถ้าตีได้ผมตีแล้วแต่มันมีกฎอยู่ พวกผมต้องทำงานเป็นทีมห้ามแตกแยกความสามัคคี ดังนั้นผมจึงยอมมาโดยตลอด ผมต้องเก็บอารมณ์ตัวเองมาตลอด3เดือน แต่อนิจจาผมเป็นคนค่อนค่ายสนิทกับครูฝึกอยู่ประมาณหนึ่ง ผมก็เลยชอบพูดกับครูฝึกเกี่ยวกับการลงโทษแบบอ้อมๆให้พวกมันโดนทำโทษหนักขึ้น และก็เป็นแบบนั้นเวลาเข้าเวรกลางคืนพวกมันโดนครูฝึกเล่นงานตลอด ฤดูหนาวพวกมันโดนสาดน้ำไป10กว่าถังได้ แต่ผมส่วนมากไม่โดน ผมโดนเยอะสุดก็2ถัง แต่พวกมันโดนสูงสุด20ถัง มันก็ถือว่าเป็นการแก้แค้นทางอ้อมของผมเช่นกัน แต่สุดท้ายผมก็ใจอ่อนเพราะสงสาร เวลาพวกมันเดือนร้อนมากๆผมก็ยื่นมือเข้าช่วยเหมือนเดิม 

        สำหรับใครที่จับได้ใบแดงต้องภาวนาให้เจอพื่อนดีๆละกันครับ สำหรับผมเพื่อนๆหรือคนรอบตัวผมก่อนไปทหารไม่มีคนติดยา มีแต่คนดีชอบช่วยเหลือกันและกัน รักกันมากๆ แตพอไปเจอสังคมทหารแล้วมันแบบรับไม่ได้เลยล่ะครับ