สวัสดีค่ะ ฉันเคยต้องโทษคดียาเสพติด ศาลตัดสินโทษ3ปี4เดือน15วัน ตอนแรกอยู่เรือนจำมหาสารคาม และถูกย้ายระบายต่อไปทัณฑสถานหญิงนครราชสีมา ตอนที่อยู่มหาสารคามก็ว่าแย่แล้ว แต่ก็ทำใจได้แหล่ะว่าติดคุก มันไม่ใช่บ้านเรา แต่พอถูกย้ายมาโคราช คือมันหนักมาก มันคือคุกจริงๆ ที่โคราชมีทั้งหมด7แดน ได้แก่ แดนสูทกรรม,แดน1,แดน2,แดน3,แดนฝึกวิชาชีพ,แดนพยาบาลและแดนมังกร
***ขออนุญาตแก้ไขนิดนึงนะ พอดีมีพี่คนนึงคอมเม้นถามว่าอยู่เต็ม3ปี4เดือน15วันเลยหรือ
พอดีเป็นโทษรอบที่2ค่ะเลยอยู่เต็ม แต่ได้ลดค่าปรับ โทษรอบแรก2ปี12เดือน อยู่จริงประมาณ2ปี5เดือนได้อภัย2ลูกค่ะ เดี๋ยววันไหนว่างๆจะมาเล่าตอนติดครั้งแรกให้ฟังนะคะ แต่มันก็ไม่หนักหน่วงเท่ารอบที่สองเลยลืมเล่าไป ขอโทษทีค่ะ🙏🙏🙏
ตอนย้ายมาฉันได้อยู่แดน1ซึ่งเป็นแดนโทษสูง แต่ละอย่างที่เจอในช่วงแรกๆนั้นคือไม่เคยเจอเลยค่ะ ที่ช็อกๆก็จะเป็นคำพูดคำจาของเจ้าหน้าที่ หรือที่คนข้างนอกเรียกเค้าว่าผู้คุมแหละค่ะ แต่ละคำมีแต่
อีห่า อีสัส แล้วเวลามีคนทำผิดวินัยแต่ละครั้งคือโดนคอมแบทแน่ๆค่ะ ผิดเล็กๆน้อยๆก็โดนค่ะ เวลาผู้คุมด่าก็เถียงไม่ได้ ฉันนี่นั่งคิดเลย คือ อยู่บ้านพ่อแม่ด่า เรายังเถียงกลับได้แต่อยู่นี่คือเถียงปุ๊ปโดนตีนปั๊บเลยค่ะ เห๊อ จะโหดไปไหน แล้วเวลาโดนอะไรเราไม่สามารถร้องเรียนอะไรได้จริงๆเลยสักอย่างนะคะ คือถ้าจะร้องเรียนให้มีความน่าเชื่อถือคือต้องลงชื่อค่ะ แต่ถ้าเขียนส่งเดชไม่มีนามก็คือไม่มีผล และที่แน่ๆถ้าลงชื่อไป ผู้คุมที่รับเรื่องก็จะเอาแล้ว ไปบอกกันว่าอีนี่มันร้องเรียนนะ คนร้องเรียนก็จะโดนค่ะ โดนอะไรนี่ก็แล้วแต่ บางคนโดนงดเยี่ยมญาติ ก็คือไม่มีสิทธิ์ฟ้องญาติค่ะ ถ้าคิดจะเขียนจดหมายไปฟ้องนี่คือจบเลยเพราะผู้คุมนางตรวจละเอียดมาก คุกอื่นไม่รู้แต่ทสญ.นม นี่ตรวจเคร่งมาก เอาทุกตัวอักษร คือเขาพวกเดียวกัน จบนะ😂
ที่นั่นปัจจุบันให้ใช้เงินวันละ300 โดนการสแกนลายนิ้วมือ ผตข.จะมีบัญชีในระบบคอมพิวเตอร์ของเรือนจำ จะซื้ออะไรคือคิดมา ให้ใช้ได้แค่ครั้งเดียวต่อวัน ไม่มีการสแกนรอบสอง
และสมัยที่ฉันอยู่ ฉันรับเงินจากธนานัติทุกเดือนเพราะบ้านอยู่ไกล ไม่มีคนสะดวกมาเยี่ยม และเวลารับธนานัติ เราต้องมาทายชื่อและที่อยู่ของคนส่งเงินมากับผู้คุมที่มาเปิดธนานัติ คือทายผิดก็จะไม่ได้เงินแบบงงๆไป ก็จะนั่งงงทั้งวันแหละว่าใครส่งมา และทางเรือนจำก็จะตีธนานัติกลับ และอารมณ์ของผู้คุมแต่ละนางที่มาเปิดธนานัติคือแบบว่าร้อนแรงมากแม่ ทุกคนที่ไปรับธนานัติส่วนมากจะเกร็งกันหมดว่าจะโดนมันด่าแหก-มามั้ย ถ้าโดนด่าก็มีอาย แบบว่าไปนั่งงงว่าใครส่งมา ก็โดนด่านะจ้ะ เออ อีหยังวะ🤔
เวลาเยี่ยมญาติก็ต้องทายชื่อญาติให้ถูกด้วยนะ ลืมบอก เขาจะให้ลงชื่อญาติไว้10คน ไว้เยี่ยม ส่งจดหมาย รับธนานัติ ถ้าไม่ได้ลงชื่อก็หมดสิทธิ์ทุกกรณีจ้ะ แต่ทางเรือนจำจะมีให้มีการอัพเดตชื่อญาติใหม่ปีละครั้ง ก็ต้องรอไปแหละจ้ะ
กิจวัตรประจำวันก็จะมี
- ตื่นตี5สวดมนต์ทำวัตรเช้า
- 6โมงนับยอด ลงขัง(ลงจากห้องขัง) อาบน้ำทำภารกิจส่วนตัว
- 7โมงขึ้นกองเลี้ยง(คล้ายโรงอาหาร)กินข้าว
- 8โมง เข้าแถวนับยอด เคารพธงชาติ
- 8.30โดยประมาณ ขึ้นกองงาน(จะมีเย็บจักร เกษตร ประดิษฐ์ ร้อยพวงมาลัย ซักรีด ประกอบอาหาร เสริมสวย กองกลาง)
- 12.00ขึ้นกองเลี้ยงกินข้าว ใครจะไม่กินก็แล้วแต่
- 13.00เข้ากองงาน
- 15.00อาบน้ำทำภารกิจส่วนตัว
- 16.30(หรืออาจเร็วกว่านั้นแล้วแต่เวรผู้คุม) นับยอดขึ้นขัง
- 18.00สวดมนต์ ท่องกฏต่างๆ ร้องเพลงสดุดี
- 19.00 นับยอด และนอนไปจนตี5
***ก็จะวนเวียนอยู่อย่างนี้***
***วันอาทิตย์ไม่ได้ทำงาน พักผ่อนภายใต้สายตาผู้คุม😐😑***
การอาบน้ำ ทุกคนยกเว้น**กองกลางจะได้น้ำคนละ1ถัง(ถังสีดำเบอร์16) บางวันก็1ถังรวมซักผ้า แล้วแต่ว่าน้ำไหลหรือไม่ไหล ถ้าไหลก็จะได้เพิ่มมานิดหน่อย เคยมีบางครั้งได้มา1ขันก็มีเพราะน้ำไม่ไหล ต้องไปหลอกว่าเป็นประจำเดือนถึงได้น้ำเพิ่มมาอีกขันนึง🥴
ส่วนอีพวกกองกลางน่ะหรอ อาบกันเป็นอ่างก็ไม่จบซะที บางทีได้แต่นั่งมองพวกมัน มีรับจ้างซักผ้ากันอีกต่างหาก ไม่รู้เอาน้ำมาจากไหน😅
****กองกลางคือ ผตข.ที่ทำงานสาธารณะ หรือทำงานให้ผู้คุม เช่น กองเลี้ยง(รับผิดชอบโรงอาหารทุกอย่าง),อ่างน้ำ(ดูแลเรื่องน้ำอาบเพื่อนๆ ทำความสะอาดอ่างน้ำ),ห้องน้ำ(ล้างส้วม ดูแลน้ำให้เพื่อนๆล้างส้วมล้างจิ๋ม),แม่บ้าน(ดูแลผู้คุม จัดการเรื่องเอกสารต่างๆให้เพื่อนผตข. ส่งเอกสารประสานงานระหว่างแดน รับผิดชอบยอดผู้ต้องขังและเรือนนอน),ประตูศาลา(ดูแลยอดผตข. ตรวจลงชื่อผตข.ที่เข้า-ออกระหว่างแดน ดูแลผู้คุม),คัดแยก(มีหน้าที่ดูแลการทิ้งขยะและนำขยะออกไปทิ้งนอกแดน),โยธา(ซ่อมบำรุงจุดต่างๆ ทำงานใช้แรงงาน ส่วนมากจะเป็นทอมแมน)และล็อกเกอร์(ดูแลเรื่องเบอร์ล็อคเกอร์ ทำความสะอาด อำนวยความสะดวกให้ผู้คุมเวลามีการจู่โจม) นี่แหล่ะค่ะกองกลาง
สิ่งที่ต้องลุ้นอยู่เสมอคือตื่นนอนมาจะมีการจู่โจมล็อคเกอร์หรือเรือนนอนไหม บางคนไม่มีสิ่งของต้องห้ามแต่กลัวของหายเพราะเวลาจู่โจมผู้คุมจะรื้อค้นอย่างเมามันและไม่เก็บของเข้าตู้คืน ของก็จะปนเปกับอีล็อคเกอร์ข้างๆ ซึ่งเวลาจู่โจมเสร็จเราต้องรีบไปถึงที่ล็อคเกอร์ให้เร็วที่สุด ซึ่งใครๆก็อยากไปถึงก่อนทั้งนั้น นาทีนั้นมันนรกมาก วุ่นวายที่สุด คนเป็นร้อยแห่ไปเบียดกันเพื่อจะจัดล็อคเกอร์ พระเจ้า🥶
จู่โจมเรือนนอนก็หนัก เพราะแต่ละห้องนอนกันเป็นร้อยๆคนและต้องโดนรื้อผ้าห่มกันระเนระนาด แม่เจ้า ถ้าใครไม่หาอะไรมาป้ายผ้าห่มก็จะไม่มีทางรู้เลยว่าอันไหนของตัวเอง ซึ่งผ้าห่มสีน้ำเงินเหมือนกันหมด เยสเข้!!!!!
เวลาขึ้นกินข้าวบนกองเลี้ยงหรอ อาหารดีก็จริงแต่หมูหมากาไก่ กองเลี้ยงและกองกลางมันจะเก็บไว้กินเอง คนกองงานอื่นๆทั่วไปก็ไม่ค่อยอิ่มหรอกค่ะ
คนมีกะตังค์หน่อยก็โน่นเลย ซื้อร้านค้า ร้านประกอบอาหารกิน ไม่ต้องง้อมันกองเลี้ยง ที่จำกัดปริมาณ ก็ถือว่าดีไป แต่ทุกอย่างมีขั้นมีตอน ยากไปหมด ขนาดซื้อกินยังยากเลยบางที
การเข้าส้วม หลายคนอาจจะเคยเห็นในรายการทีวีมาบ้าง นั่งโล่งๆไปเลยจ้า ใครเดินผ่านไปมาสบตากุตอนขี้หมด😂 ช่วงแรกถึงกับขี้ไม่ออกเลยทีเดียวเชียว 5555' แต่เดี๋ยวก็ชินน่าาาา..
เรื่องการจำกัดเสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้
- ชุดหลวง 3 ชุด
- ชุดนอน 3 ชุด
- ชุดชั้นใน 5 ชุด
- ของใช้อย่างละ1ชิ้น
ห้ามมีกรรไกรตัดเล็บ แหนบที่ชำรุด กรรไกร สิ่งของมีคม แตกหัก
เวลาตัดเล็บจะเป็นวันอาทิตย์ แต่ละกองงานจะมีการเบิกกรรไกรตัดเล็บจากแม่บ้านเรือนนอน และเวลาตัดก็จำกัดเวลา คือต้องรีบมา ถ้ามาไม่ทันเล็บยาวก็โดนทำโทษ นอกจากจะกัดเล็บตัวเองเอา จบ
การนอนน่ะหรอ นอนติดกันแทบไม่มีช่องไฟ ที่นอนก็แค่17นิ้ว คือแค่ตัวน่ะแหละ ถ้าโดนคนนอนข้างๆไม่เรื่องมากก็ดีไป แต่ถ้าเจออีที่เยอะๆเข้าหน่อยก็ทำใจเอานะ คือโดนตัวนิดหน่อยก็จะตายไรงี้ คือต้องทนค่ะเพราะไม่ใช่บ้านเรา
แล้วทุกๆคืนจะต้องมีการนั่งเวรยามทั้งหมด8ผลัด เผื่อมีใครป่วยใครตาย และถ้าเจอผู้คุมชอบเดินต้องรายงานตัวและสถานการณ์ ถ้าเกิดงัวเงียก็อาจจะโดนทำโทษ คือต้องรายงานตัวให้ถูก ชื่อนามสกุล คดี โทษจำ จำมาแล้ว โทษคงเหลือ กองงาน ชั้น นั้นโน่นนี่ ตายแล้ว ซึ่งฉันก็ไม่เคยนั่ง จะจ้างเขาตลอด เขาคิดกันผลัดละ10บาท ก็จ่ายๆไปดีกว่ามาเสี่ยงนั่งแล้วงัวเงีย เนาะ
เรื่องของการทำโทษ แล้วแต่ว่าทำอะไรผิดและโดนผู้คุมคนไหนจับได้ ถ้าเจอคนเจ็บๆหน่อยก็จะหนักนิดนึง โทษหนักสุดคือทำบันทึกคือมีประวัติทำผิดวินัย ก็จะให้ได้รับสิทธิประโยชน์โดนจำกัด เช่นจะไม่ได้รับอภัยโทษ นั่นนู่นนี่
และอีกหนักคือขังซอยหรือขังเดี่ยว ก็นอนเน่าอยู่บนนั้นทั้งวันทั้งคืนแหล่ะจ้ะ ก็จะโดนงดทุกอย่าง งดเยี่ยม งดจดหมาย งดธนานัติ🙄
บางรายซวยๆหน่อยโดนผู้คุมตื้บมาด้วย หมัด เท้า เข่า ศอกอาจมีตามมา 😅
ลืมบอกไปว่าที่นี่มีแต่ผู้หญิงนะ ทสญ.นม.
กิจกรรมของคู่ผัวเมียทอมดี้ก็คือถ้าผู้คุมรู้ก็ผิดวินัยนะจ้ะ อายด้วย เพราะนางผู้คุมจะประจานอย่างหนัก แต่น้อยนักที่จะโดนเพราะผตข.ส่วนมากเขาก็รักกันเหมือนผู้คุมพวกเดียวกันน่ะแหล่ะ นอกจากจะมีสายไปรายงานผู้คุมเขา แค่นั้นเอง
ความรักระหว่างแดน ก็จะมีลักลอบเขียนจดหมายน้อยหากัน โดนจับได้ก็ทำโทษ ประจาน ใส่เสื้อวินสีส้มทำงานบำเพ็ญประโยชน์ ระยะเวลาแล้วแต่ผู้คุมจะกำหนด
ที่จริงก็มีหลายเรื่องราวนะคะ แต่ละแดนก็ไม่เหมือนกัน ในส่วนที่เล่าคือแดนฝึกวิชาชีพค่ะ ตอนแรกรับย้ายเข้าแดน1 แล้วก็ย้ายไปแดน2ต่อ แล้วก็ย้ายมาแดนฝึกจนปล่อยตัวเลย
ที่อยากจะบอกรวมๆคือทำตัวดีๆอย่าไปก่ออาชญากรรมอะไรก็ช่างเถอะค่ะ ไม่มีที่ไหนอยู่แล้วสุขใจที่บ้านเราหรอกค่ะ อาจจะลำบากหน่อยแต่ไม่โดนจำกัดอิสรภาพ ไม่โดนด่าโดยไร้สาเหตุ ไม่ต้องยกมือไหว้ผู้คุมซึ่งเด็กกว่าเรา ไม่ต้องรู้สึกกดดันกับกรอบกฏเกณฑ์ ไม่ต้องมาคอยลุ้นทุกวันว่าจะต้องวิ่งเก็บของจากล็อคเกอร์เวลาโดนจู่โจมเมื่อไหร่ นี่แค่ออเดิฟนะคะ เรื่องที่ต้องเจอจริงๆมันแย่กว่าที่เล่ามามากๆ
อยากฝากให้ทุกๆคนอย่าทำผิดกฎหมาย เพราะถ้าเข้าไปคือมันยากทุกอย่าง เจ็บปวดสุดคือความคิดถึงที่สัมผัสกันไม่ได้กับครอบครัว คนรักและโดนจำกัดเวลาในการเยี่ยม มันปวดใจมากจริงๆ
บางคนอยู่ข้างนอกมีทุกอย่าง แต่อยู่ข้างในต้องเป็นเบ๊เขา รอรับเศษ ทำงานแลกค่าจ้างพอได้ซื้อของใช้ประทังไปแต่ละเดือน เพราะของหลวงแจกยากมาก
และสุดท้ายขอเป็นกำลังใจให้คนที่มีครอบครัว คนรักที่อยู่ข้างในเรือนจำนะคะ มันต้องอดทนมากๆ แต่ฉันคิดว่าใครที่เคยผ่านมันมาได้แล้ว ก็คือคนที่เก่งที่สุดแล้วล่ะค่ะ เช่นกันกับฉันที่เคยเป็นคนไม่มีความอดทนก็กลายเป็นคนที่มีความอดทนสูงมากๆ เพราะทุกอย่างในนั้นต้องรอและไม่มีสิทธิ์เรียกร้อง
สู้ๆนะคะ
ตอนนี้ฉันก็เลิกทุกอย่างและอยู่กับครอบครัวที่น่ารักค่ะ มีลูกชายคนนึงอายุ1ขวบ
ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจค่ะ
ไปแล้วค่ะ วันหลังมาเม๊าต่อนะ😂
บ๊าย บาย
เล่าประสบการณ์ในเรือนจำ ทั้งจำทั้งขำ🥴🥴
***ขออนุญาตแก้ไขนิดนึงนะ พอดีมีพี่คนนึงคอมเม้นถามว่าอยู่เต็ม3ปี4เดือน15วันเลยหรือ
พอดีเป็นโทษรอบที่2ค่ะเลยอยู่เต็ม แต่ได้ลดค่าปรับ โทษรอบแรก2ปี12เดือน อยู่จริงประมาณ2ปี5เดือนได้อภัย2ลูกค่ะ เดี๋ยววันไหนว่างๆจะมาเล่าตอนติดครั้งแรกให้ฟังนะคะ แต่มันก็ไม่หนักหน่วงเท่ารอบที่สองเลยลืมเล่าไป ขอโทษทีค่ะ🙏🙏🙏
ตอนย้ายมาฉันได้อยู่แดน1ซึ่งเป็นแดนโทษสูง แต่ละอย่างที่เจอในช่วงแรกๆนั้นคือไม่เคยเจอเลยค่ะ ที่ช็อกๆก็จะเป็นคำพูดคำจาของเจ้าหน้าที่ หรือที่คนข้างนอกเรียกเค้าว่าผู้คุมแหละค่ะ แต่ละคำมีแต่
ที่นั่นปัจจุบันให้ใช้เงินวันละ300 โดนการสแกนลายนิ้วมือ ผตข.จะมีบัญชีในระบบคอมพิวเตอร์ของเรือนจำ จะซื้ออะไรคือคิดมา ให้ใช้ได้แค่ครั้งเดียวต่อวัน ไม่มีการสแกนรอบสอง
และสมัยที่ฉันอยู่ ฉันรับเงินจากธนานัติทุกเดือนเพราะบ้านอยู่ไกล ไม่มีคนสะดวกมาเยี่ยม และเวลารับธนานัติ เราต้องมาทายชื่อและที่อยู่ของคนส่งเงินมากับผู้คุมที่มาเปิดธนานัติ คือทายผิดก็จะไม่ได้เงินแบบงงๆไป ก็จะนั่งงงทั้งวันแหละว่าใครส่งมา และทางเรือนจำก็จะตีธนานัติกลับ และอารมณ์ของผู้คุมแต่ละนางที่มาเปิดธนานัติคือแบบว่าร้อนแรงมากแม่ ทุกคนที่ไปรับธนานัติส่วนมากจะเกร็งกันหมดว่าจะโดนมันด่าแหก-มามั้ย ถ้าโดนด่าก็มีอาย แบบว่าไปนั่งงงว่าใครส่งมา ก็โดนด่านะจ้ะ เออ อีหยังวะ🤔
เวลาเยี่ยมญาติก็ต้องทายชื่อญาติให้ถูกด้วยนะ ลืมบอก เขาจะให้ลงชื่อญาติไว้10คน ไว้เยี่ยม ส่งจดหมาย รับธนานัติ ถ้าไม่ได้ลงชื่อก็หมดสิทธิ์ทุกกรณีจ้ะ แต่ทางเรือนจำจะมีให้มีการอัพเดตชื่อญาติใหม่ปีละครั้ง ก็ต้องรอไปแหละจ้ะ
กิจวัตรประจำวันก็จะมี
- ตื่นตี5สวดมนต์ทำวัตรเช้า
- 6โมงนับยอด ลงขัง(ลงจากห้องขัง) อาบน้ำทำภารกิจส่วนตัว
- 7โมงขึ้นกองเลี้ยง(คล้ายโรงอาหาร)กินข้าว
- 8โมง เข้าแถวนับยอด เคารพธงชาติ
- 8.30โดยประมาณ ขึ้นกองงาน(จะมีเย็บจักร เกษตร ประดิษฐ์ ร้อยพวงมาลัย ซักรีด ประกอบอาหาร เสริมสวย กองกลาง)
- 12.00ขึ้นกองเลี้ยงกินข้าว ใครจะไม่กินก็แล้วแต่
- 13.00เข้ากองงาน
- 15.00อาบน้ำทำภารกิจส่วนตัว
- 16.30(หรืออาจเร็วกว่านั้นแล้วแต่เวรผู้คุม) นับยอดขึ้นขัง
- 18.00สวดมนต์ ท่องกฏต่างๆ ร้องเพลงสดุดี
- 19.00 นับยอด และนอนไปจนตี5
***ก็จะวนเวียนอยู่อย่างนี้***
***วันอาทิตย์ไม่ได้ทำงาน พักผ่อนภายใต้สายตาผู้คุม😐😑***
การอาบน้ำ ทุกคนยกเว้น**กองกลางจะได้น้ำคนละ1ถัง(ถังสีดำเบอร์16) บางวันก็1ถังรวมซักผ้า แล้วแต่ว่าน้ำไหลหรือไม่ไหล ถ้าไหลก็จะได้เพิ่มมานิดหน่อย เคยมีบางครั้งได้มา1ขันก็มีเพราะน้ำไม่ไหล ต้องไปหลอกว่าเป็นประจำเดือนถึงได้น้ำเพิ่มมาอีกขันนึง🥴
ส่วนอีพวกกองกลางน่ะหรอ อาบกันเป็นอ่างก็ไม่จบซะที บางทีได้แต่นั่งมองพวกมัน มีรับจ้างซักผ้ากันอีกต่างหาก ไม่รู้เอาน้ำมาจากไหน😅
****กองกลางคือ ผตข.ที่ทำงานสาธารณะ หรือทำงานให้ผู้คุม เช่น กองเลี้ยง(รับผิดชอบโรงอาหารทุกอย่าง),อ่างน้ำ(ดูแลเรื่องน้ำอาบเพื่อนๆ ทำความสะอาดอ่างน้ำ),ห้องน้ำ(ล้างส้วม ดูแลน้ำให้เพื่อนๆล้างส้วมล้างจิ๋ม),แม่บ้าน(ดูแลผู้คุม จัดการเรื่องเอกสารต่างๆให้เพื่อนผตข. ส่งเอกสารประสานงานระหว่างแดน รับผิดชอบยอดผู้ต้องขังและเรือนนอน),ประตูศาลา(ดูแลยอดผตข. ตรวจลงชื่อผตข.ที่เข้า-ออกระหว่างแดน ดูแลผู้คุม),คัดแยก(มีหน้าที่ดูแลการทิ้งขยะและนำขยะออกไปทิ้งนอกแดน),โยธา(ซ่อมบำรุงจุดต่างๆ ทำงานใช้แรงงาน ส่วนมากจะเป็นทอมแมน)และล็อกเกอร์(ดูแลเรื่องเบอร์ล็อคเกอร์ ทำความสะอาด อำนวยความสะดวกให้ผู้คุมเวลามีการจู่โจม) นี่แหล่ะค่ะกองกลาง
สิ่งที่ต้องลุ้นอยู่เสมอคือตื่นนอนมาจะมีการจู่โจมล็อคเกอร์หรือเรือนนอนไหม บางคนไม่มีสิ่งของต้องห้ามแต่กลัวของหายเพราะเวลาจู่โจมผู้คุมจะรื้อค้นอย่างเมามันและไม่เก็บของเข้าตู้คืน ของก็จะปนเปกับอีล็อคเกอร์ข้างๆ ซึ่งเวลาจู่โจมเสร็จเราต้องรีบไปถึงที่ล็อคเกอร์ให้เร็วที่สุด ซึ่งใครๆก็อยากไปถึงก่อนทั้งนั้น นาทีนั้นมันนรกมาก วุ่นวายที่สุด คนเป็นร้อยแห่ไปเบียดกันเพื่อจะจัดล็อคเกอร์ พระเจ้า🥶
จู่โจมเรือนนอนก็หนัก เพราะแต่ละห้องนอนกันเป็นร้อยๆคนและต้องโดนรื้อผ้าห่มกันระเนระนาด แม่เจ้า ถ้าใครไม่หาอะไรมาป้ายผ้าห่มก็จะไม่มีทางรู้เลยว่าอันไหนของตัวเอง ซึ่งผ้าห่มสีน้ำเงินเหมือนกันหมด เยสเข้!!!!!
เวลาขึ้นกินข้าวบนกองเลี้ยงหรอ อาหารดีก็จริงแต่หมูหมากาไก่ กองเลี้ยงและกองกลางมันจะเก็บไว้กินเอง คนกองงานอื่นๆทั่วไปก็ไม่ค่อยอิ่มหรอกค่ะ
คนมีกะตังค์หน่อยก็โน่นเลย ซื้อร้านค้า ร้านประกอบอาหารกิน ไม่ต้องง้อมันกองเลี้ยง ที่จำกัดปริมาณ ก็ถือว่าดีไป แต่ทุกอย่างมีขั้นมีตอน ยากไปหมด ขนาดซื้อกินยังยากเลยบางที
การเข้าส้วม หลายคนอาจจะเคยเห็นในรายการทีวีมาบ้าง นั่งโล่งๆไปเลยจ้า ใครเดินผ่านไปมาสบตากุตอนขี้หมด😂 ช่วงแรกถึงกับขี้ไม่ออกเลยทีเดียวเชียว 5555' แต่เดี๋ยวก็ชินน่าาาา..
เรื่องการจำกัดเสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้
- ชุดหลวง 3 ชุด
- ชุดนอน 3 ชุด
- ชุดชั้นใน 5 ชุด
- ของใช้อย่างละ1ชิ้น
ห้ามมีกรรไกรตัดเล็บ แหนบที่ชำรุด กรรไกร สิ่งของมีคม แตกหัก
เวลาตัดเล็บจะเป็นวันอาทิตย์ แต่ละกองงานจะมีการเบิกกรรไกรตัดเล็บจากแม่บ้านเรือนนอน และเวลาตัดก็จำกัดเวลา คือต้องรีบมา ถ้ามาไม่ทันเล็บยาวก็โดนทำโทษ นอกจากจะกัดเล็บตัวเองเอา จบ
การนอนน่ะหรอ นอนติดกันแทบไม่มีช่องไฟ ที่นอนก็แค่17นิ้ว คือแค่ตัวน่ะแหละ ถ้าโดนคนนอนข้างๆไม่เรื่องมากก็ดีไป แต่ถ้าเจออีที่เยอะๆเข้าหน่อยก็ทำใจเอานะ คือโดนตัวนิดหน่อยก็จะตายไรงี้ คือต้องทนค่ะเพราะไม่ใช่บ้านเรา
แล้วทุกๆคืนจะต้องมีการนั่งเวรยามทั้งหมด8ผลัด เผื่อมีใครป่วยใครตาย และถ้าเจอผู้คุมชอบเดินต้องรายงานตัวและสถานการณ์ ถ้าเกิดงัวเงียก็อาจจะโดนทำโทษ คือต้องรายงานตัวให้ถูก ชื่อนามสกุล คดี โทษจำ จำมาแล้ว โทษคงเหลือ กองงาน ชั้น นั้นโน่นนี่ ตายแล้ว ซึ่งฉันก็ไม่เคยนั่ง จะจ้างเขาตลอด เขาคิดกันผลัดละ10บาท ก็จ่ายๆไปดีกว่ามาเสี่ยงนั่งแล้วงัวเงีย เนาะ
เรื่องของการทำโทษ แล้วแต่ว่าทำอะไรผิดและโดนผู้คุมคนไหนจับได้ ถ้าเจอคนเจ็บๆหน่อยก็จะหนักนิดนึง โทษหนักสุดคือทำบันทึกคือมีประวัติทำผิดวินัย ก็จะให้ได้รับสิทธิประโยชน์โดนจำกัด เช่นจะไม่ได้รับอภัยโทษ นั่นนู่นนี่
และอีกหนักคือขังซอยหรือขังเดี่ยว ก็นอนเน่าอยู่บนนั้นทั้งวันทั้งคืนแหล่ะจ้ะ ก็จะโดนงดทุกอย่าง งดเยี่ยม งดจดหมาย งดธนานัติ🙄
บางรายซวยๆหน่อยโดนผู้คุมตื้บมาด้วย หมัด เท้า เข่า ศอกอาจมีตามมา 😅
ลืมบอกไปว่าที่นี่มีแต่ผู้หญิงนะ ทสญ.นม.
กิจกรรมของคู่ผัวเมียทอมดี้ก็คือถ้าผู้คุมรู้ก็ผิดวินัยนะจ้ะ อายด้วย เพราะนางผู้คุมจะประจานอย่างหนัก แต่น้อยนักที่จะโดนเพราะผตข.ส่วนมากเขาก็รักกันเหมือนผู้คุมพวกเดียวกันน่ะแหล่ะ นอกจากจะมีสายไปรายงานผู้คุมเขา แค่นั้นเอง
ความรักระหว่างแดน ก็จะมีลักลอบเขียนจดหมายน้อยหากัน โดนจับได้ก็ทำโทษ ประจาน ใส่เสื้อวินสีส้มทำงานบำเพ็ญประโยชน์ ระยะเวลาแล้วแต่ผู้คุมจะกำหนด
ที่จริงก็มีหลายเรื่องราวนะคะ แต่ละแดนก็ไม่เหมือนกัน ในส่วนที่เล่าคือแดนฝึกวิชาชีพค่ะ ตอนแรกรับย้ายเข้าแดน1 แล้วก็ย้ายไปแดน2ต่อ แล้วก็ย้ายมาแดนฝึกจนปล่อยตัวเลย
ที่อยากจะบอกรวมๆคือทำตัวดีๆอย่าไปก่ออาชญากรรมอะไรก็ช่างเถอะค่ะ ไม่มีที่ไหนอยู่แล้วสุขใจที่บ้านเราหรอกค่ะ อาจจะลำบากหน่อยแต่ไม่โดนจำกัดอิสรภาพ ไม่โดนด่าโดยไร้สาเหตุ ไม่ต้องยกมือไหว้ผู้คุมซึ่งเด็กกว่าเรา ไม่ต้องรู้สึกกดดันกับกรอบกฏเกณฑ์ ไม่ต้องมาคอยลุ้นทุกวันว่าจะต้องวิ่งเก็บของจากล็อคเกอร์เวลาโดนจู่โจมเมื่อไหร่ นี่แค่ออเดิฟนะคะ เรื่องที่ต้องเจอจริงๆมันแย่กว่าที่เล่ามามากๆ
อยากฝากให้ทุกๆคนอย่าทำผิดกฎหมาย เพราะถ้าเข้าไปคือมันยากทุกอย่าง เจ็บปวดสุดคือความคิดถึงที่สัมผัสกันไม่ได้กับครอบครัว คนรักและโดนจำกัดเวลาในการเยี่ยม มันปวดใจมากจริงๆ
บางคนอยู่ข้างนอกมีทุกอย่าง แต่อยู่ข้างในต้องเป็นเบ๊เขา รอรับเศษ ทำงานแลกค่าจ้างพอได้ซื้อของใช้ประทังไปแต่ละเดือน เพราะของหลวงแจกยากมาก
และสุดท้ายขอเป็นกำลังใจให้คนที่มีครอบครัว คนรักที่อยู่ข้างในเรือนจำนะคะ มันต้องอดทนมากๆ แต่ฉันคิดว่าใครที่เคยผ่านมันมาได้แล้ว ก็คือคนที่เก่งที่สุดแล้วล่ะค่ะ เช่นกันกับฉันที่เคยเป็นคนไม่มีความอดทนก็กลายเป็นคนที่มีความอดทนสูงมากๆ เพราะทุกอย่างในนั้นต้องรอและไม่มีสิทธิ์เรียกร้อง
สู้ๆนะคะ
ตอนนี้ฉันก็เลิกทุกอย่างและอยู่กับครอบครัวที่น่ารักค่ะ มีลูกชายคนนึงอายุ1ขวบ
ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจค่ะ
ไปแล้วค่ะ วันหลังมาเม๊าต่อนะ😂
บ๊าย บาย