ได้ค่ะ เราเลิกทำงานตอนอายุ 45 ผ่านมา 5 ปี เราก็ยังใช้ชีวิตแบบมีความสุขทุกวัน ไม่เคยเบื่อ ไม่เคยมองว่าเราไม่มีคุณค่า เราภูมิใจในตัวเราเองเสมอแม้วันนี้จะไม่ได้ทำงานอะไร

วันๆเราก็อ่านนู่นอ่านนี่ คุยไลน์กรุ๊ปกับเพื่อน ม.ปลายบ้าง เพื่อนมหาวิทยาลัยบ้าง เพื่อนที่ทำงานเก่าบ้าง วางแผนเที่ยวบ้าง (แต่ไม่ค่อยได้ไปหรอกค่ะ วางไปยังงั้นแหละ เรามีความสุขที่จะได้เที่ยว วางทีไรโควิดกระหน่ำทุกที) เพื่อนเราก็ไม่มีใครดูถูกอะไรเรานะคะ ความเป็นเพื่อนมันมีมากกว่าจะมามองว่าใครไม่มีงานทำ

เราไม่ได้เกิดมาในครอบครัวร่ำรวย อดีตเราก็เป็นพนักงานบริษัทตามปกตินั่นแหละ ข้อดีที่เรามีคือเราวางแผนการใช้เงินมาดีตั้งแต่เริ่มต้นปีแรกของการทำงาน และด้วยเงินเดือนค่อนข้างดีในยุคนั้น ทั้งที่เราก็ไม่ใช่คนประหยัด แต่เมื่อเราเลือกที่จะออกจากงาน เรายังมีความสุขได้เหมือนเดิม เราใช้ชีวิตด้วยเงินจากดอกเบี้ย/กำไร เล็กๆน้อยๆของเงินเก็บเรานั่นแหละ

หลายคนทักตอนเราจะออกว่าเดี๋ยวเราจะเบื่อ จะไม่มีคุณค่าในตัวเอง แต่มันไม่จริงสำหรับเรา 100% เรามีความสุขมากๆ แม้จะไม่สามาถเที่ยวแบบงบสูงๆแบบเดิม เราก็แค่ลดเกรดลงมาหน่อยก็ได้

จากที่ จขกท เขียนมา ไม่น่าต่างจากเรามากนัก  ให้คุณค่ากับตัวเองเยอะๆเข้าไว้ แล้วจะมีความสุข