คือเริ่มจากที่คนเก่าคบกันมา2ปี ก่อนหน้านี้ทุกอย่างที่คบมาดีหมดมีไรก็ใช้เหตุผลคุย เขาเป็นคนที่สอนเราต่างๆแม้จะเป็นอารมณ์ การเรียน เราเคยเลิกกันไปเพราะงานเขายุ่งมาก ยุ่งจน บางทีเขาเหนื่อยก็ไม่เคยเล่าให้ฟัง เราก็แอบน้อยใจเขาว่าบางทีเขาสนใจเราบ้างสักนิดก็ยังดีเล่าให้กันฟังบ้างยังดี แต่วันที่เลิก เลือกที่จะเงียบหายไป ต่างคนต่างรู้คำตอบว่า เลิกกัน เราคิดไว้ว่าจะไม่หาใครมาในช่วงเวลานั้นแน่ๆ จนผ่านมา2เดือนกว่าๆ เราเจอคนๆหนึ่ง ตอนนั้นรู้จักแรกๆเรามองเขาเป็นแค่เพื่อนในเกมส์เท่านั้น เขาก็ไม่ได้คิดไรกับเรา จนพอได้คุยกันเรื่อยๆปรึกษากันไปมา เริ่มมีความรู้สึกดีๆให้กัน จนเขาขอเราเป็นแฟน ตอนนั้น เราใช้เวลาอยู่กับเขามันรู้สึกดีมากๆ เราเห็นแววตาเขามันอบอุ่นแบบบอกไม่ถูก จนวันหนึ่งเขาถามถึงคนเก่าเรา เราก็เล่าให้เขาฟัง อยู่ดีๆน้ำตาเขาก็ไหลออกมาแบบบอกไม่ถูก เราเคยเห็นแววตาที่เขาสดใส ตอนนั้นตาแดงร้องไห้ แล้วเขาก็พูดออกมา เราน่าจะเจอกันเร็วกว่านี้เนอะ ช่วงคบกับคนใหม่พึ่งจะ2เดือน คนเก่าเราก็กลับมา เขามาเล่าให้ฟังว่าเขาน่าจะง้อในตอนนั้น เพราะเขามัวแต่เครียดงานจนลืมเรา เขากลับมาขอโอกาส2รอบ รอบแรก เขามาขอเราก็บล็อกเขาไป รอบ2เขามาขอโอกาสอีก เขาบอกเขาจะรอ เขาเล่าให้ฟังตลอดเวลาที่เขาเลิกกับเราไป เขาไม่อยากหาใครเข้ามาแทนเรา เขาคาดหวังว่าเราจะกลับมา จะกลับมาหรือไม่กลับมาเขาก็จะรอ (เรารู้สึกสับสนมากจริงๆ ไม่รู้จะทำยังไง ไปไม่ถูกเลย)