คือฝันครั้งนี้เป็นอะไรที่แปลกมากคับ
แบบว่าจู่ๆก็ฝันหัวข้อนี้ขึ้นมา
เนื้อหาฝันคือว่า:
เราอยู่ที่ด่านฟ้าของตึงในเมืองหนึ่ง
เวลาประมาณ2-3ทุ่ม
ไม่แน่ใจว่าเป็นตึกอะไรแต่มีลิฟต์
ผมกับเธอใส่ชุดuniformของโรงเรียนของตัวเอง
ผมเป็น เสื้อสีฟ้า กางเกงสีน้ำเงิน เน็คไทสีแดง
ส่วนของเธอเป็น เสื้อสีขาว กระโปรงสีเข้ม
(จำสีที่ชัดเจนไม่ได้) ไม่เน็คไทก็โบว์สีเข้ม
เราอยู่ด้วยกัน2ต่อ2คุยกันเหมือนจะ
รู้จักกันมาได้พักหนึง(จำหัวข้อที่คุยกันไม่ได้)
หนึ่งในหัวข้อที่จำได้คือเรื่องหนังสือ
เธอถามเกี่ยวกับร้านหนังสือในพื้นที่นี้ว่าผมรู้จากที่ไหนบ้าง
ผมที่ไม่คุ้นชินกับพื้นที่เลยตอบไปอารมณ์แบบว่า
”ไม่รู้”(ตามจริงจำได้ว่าตอบยาวกว่านี้แต่ผมลืม)
จากนั้นเธอก็ชี้ไปที่ห้างที่หนึ่งแล้วแนะนำว่าแถวนั้นมีร้านขายหนังสือดีๆอยู่นะ
ผมจำไม่ได้แล้วว่าพูดอะไรต่อ
มีอยู่รอบหนึงที่จู่ๆเราทั้งคู่ก็เงียบ
เหมือนไม่รู้จะคุยอะไรต่อดี(dead air)
เรามองหน้ากันมีหลบตาบ้างนิดหน่อย
เธอไม่ได้สวยหรืออะไรขนาดนั้นแต่ก็ไม่ได้ไม่สวย
คุยต่อไปสักแปปหนึง
จู่ๆเธอดูสีหน้าเศร้าๆ
แล้วก็ร้องไห้ออกมา
(จำไม่ได้เหมือนกันว่าไปคุยยังไงถึงเป็นอย่างงี้)
ผมเขาไปกอดเธอแล้วปลอบ
เราทั้งคู่นั่งลงตรงบันไดตรงด่านฟ้า
แล้วก็คุยกันในหัวข้อที่personalมากขึ้น
ในตอนนั้น
ผมรู้สึกแค่ว่าไม่อยากเห็นเธอร้องไห้
อยากค่อยอยู่ข้างๆเธอ
หลังจากที่เธอดูสบายใจขึ้น
เธอก็หันมาบอกขอบคุณแล้วยิ้มให้
ถึงมันจะฟังดูเหมือนหนังไปหน่อยแต่ว่า
รอยยิ้มเธอนั้นเป็นอะไรที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
พอเห็นแล้วก็รู้สึกอยากจะคอยปกป้องไม่อยากให้เธอรู้สึกเศร้าอีก
ในตอนนั้นผมที่กำลังจะขอช่องทางการติดต่อ
ก็ดันมีคนมาบอกให้กลับลงไปข้างล้าง
พวกเขาดูเหมือนจะเป็นกลุ่มช่าง
เธอพูดกับช่างเหมือนว่าเธอจะรู้จักกับพวกเขา
ในลิฟต์ขาลงเราก็อยู่ด้วยกันอีกเช่นเคย
ผมกำลังจะขอช่องทางการติดต่ออีกครั้ง
แต่
ในตอนนั้นเองผมก็ตื่นขึ้นมา
มันเป็นฝันที่แปลกมาก
ปกติผมเป็นคนไม่คิดเรื่องอะไรแบบนี้
เพราะผมคิดว่าผมอย่ากจะใช้เวลากับเพื่อนๆผมให้คุ้ม
ในวันนั้นผมก็ไม่ได้อ่าน/ดูอะไรที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อนี้เลย
ก็เลยรู้สึกแปลกๆนิดหน่อย
คนอื่นคิดยังไงก็บอกกันด้วยนะคับ
ฝันถึงผู้หญิงวัยราวๆเดียวกัน
แบบว่าจู่ๆก็ฝันหัวข้อนี้ขึ้นมา
เนื้อหาฝันคือว่า:
เราอยู่ที่ด่านฟ้าของตึงในเมืองหนึ่ง
เวลาประมาณ2-3ทุ่ม
ไม่แน่ใจว่าเป็นตึกอะไรแต่มีลิฟต์
ผมกับเธอใส่ชุดuniformของโรงเรียนของตัวเอง
ผมเป็น เสื้อสีฟ้า กางเกงสีน้ำเงิน เน็คไทสีแดง
ส่วนของเธอเป็น เสื้อสีขาว กระโปรงสีเข้ม
(จำสีที่ชัดเจนไม่ได้) ไม่เน็คไทก็โบว์สีเข้ม
เราอยู่ด้วยกัน2ต่อ2คุยกันเหมือนจะ
รู้จักกันมาได้พักหนึง(จำหัวข้อที่คุยกันไม่ได้)
หนึ่งในหัวข้อที่จำได้คือเรื่องหนังสือ
เธอถามเกี่ยวกับร้านหนังสือในพื้นที่นี้ว่าผมรู้จากที่ไหนบ้าง
ผมที่ไม่คุ้นชินกับพื้นที่เลยตอบไปอารมณ์แบบว่า
”ไม่รู้”(ตามจริงจำได้ว่าตอบยาวกว่านี้แต่ผมลืม)
จากนั้นเธอก็ชี้ไปที่ห้างที่หนึ่งแล้วแนะนำว่าแถวนั้นมีร้านขายหนังสือดีๆอยู่นะ
ผมจำไม่ได้แล้วว่าพูดอะไรต่อ
มีอยู่รอบหนึงที่จู่ๆเราทั้งคู่ก็เงียบ
เหมือนไม่รู้จะคุยอะไรต่อดี(dead air)
เรามองหน้ากันมีหลบตาบ้างนิดหน่อย
เธอไม่ได้สวยหรืออะไรขนาดนั้นแต่ก็ไม่ได้ไม่สวย
คุยต่อไปสักแปปหนึง
จู่ๆเธอดูสีหน้าเศร้าๆ
แล้วก็ร้องไห้ออกมา
(จำไม่ได้เหมือนกันว่าไปคุยยังไงถึงเป็นอย่างงี้)
ผมเขาไปกอดเธอแล้วปลอบ
เราทั้งคู่นั่งลงตรงบันไดตรงด่านฟ้า
แล้วก็คุยกันในหัวข้อที่personalมากขึ้น
ในตอนนั้น
ผมรู้สึกแค่ว่าไม่อยากเห็นเธอร้องไห้
อยากค่อยอยู่ข้างๆเธอ
หลังจากที่เธอดูสบายใจขึ้น
เธอก็หันมาบอกขอบคุณแล้วยิ้มให้
ถึงมันจะฟังดูเหมือนหนังไปหน่อยแต่ว่า
รอยยิ้มเธอนั้นเป็นอะไรที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
พอเห็นแล้วก็รู้สึกอยากจะคอยปกป้องไม่อยากให้เธอรู้สึกเศร้าอีก
ในตอนนั้นผมที่กำลังจะขอช่องทางการติดต่อ
ก็ดันมีคนมาบอกให้กลับลงไปข้างล้าง
พวกเขาดูเหมือนจะเป็นกลุ่มช่าง
เธอพูดกับช่างเหมือนว่าเธอจะรู้จักกับพวกเขา
ในลิฟต์ขาลงเราก็อยู่ด้วยกันอีกเช่นเคย
ผมกำลังจะขอช่องทางการติดต่ออีกครั้ง
แต่
ในตอนนั้นเองผมก็ตื่นขึ้นมา
มันเป็นฝันที่แปลกมาก
ปกติผมเป็นคนไม่คิดเรื่องอะไรแบบนี้
เพราะผมคิดว่าผมอย่ากจะใช้เวลากับเพื่อนๆผมให้คุ้ม
ในวันนั้นผมก็ไม่ได้อ่าน/ดูอะไรที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อนี้เลย
ก็เลยรู้สึกแปลกๆนิดหน่อย
คนอื่นคิดยังไงก็บอกกันด้วยนะคับ