คือเราอ่ะค่ะ ตั้งแต่เริ่มรู้จักเพื่อนกลุ่มนี้มา เรารู้สึกว่าทุกครั้งที่นัดกันไปกินเลี้ยงแต่ละครั้ง ไม่เห็นสนุกเลย เราพยายามที่จะแฮปปี้นะคะ แต่รู้สึกว่า เราแฮปปี้ได้ปลอมมากๆ เราพยายามที่จะยิ้มมันกลายเป็นคำว่าฝืนยิ้ม เราไม่เคยมีความสุขกับการไปกินเลี้ยงแต่ละครั้งเลยค่ะ เราไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร แต่มันรู้สึกแย่ไปหมด อารมณ์ประมาณว่า ทำไมกินเลี้ยงสนุกได้แค่นี้อะ เหตุผลอาจจะเป็นเพราะเราไม่ดื่มเหล้า ดื่มแอลกอฮอล์ และไม่ติ่งเกาหลี คือเราเป็นคนบ้านๆ เป็นคนอีสานเต็มตัว เราชอบเพลงอีสาน แต่ตอนที่กินเลี้ยงกัน เขาเปิดเพลงเกาหลีตลอดเลยค่ะ นี้ขอให้เปิดเพลงอีสานบ้างก็ไม่ให้เราเลยค่ะ อาจจะเป็นเพราะทั้งกลุ่มติ่งเกาหลีทั้งหมด เราที่พยายามฟัง แต่มันไม่ได้จริงๆค่ะ ทำให้เรารู้สึกว่าทำไมวะ ทำไมต้องเกาหลีตลอดเวลาเลย ความรู้สึกยิ่งเครียดไปแล้วพอไปกินเลี้ยงกลับเครียดกว่าเดิม เป็นแบบนี้ซ้ำๆ เราพยายามนะคะ พยายามเปิดใจที่ไปกินเลี้ยงทุกครั้ง แต่มันก็ความรู้สึกเดิมเลยค่ะว่าแบบแค่นี้หรอ ทำไมแค่นี้เรียกสนุก ไม่เห็นสนุกเลย มันแย่มากๆ 
อาการของเราที่เราเป็นมาตลอด3ปีคือ บางครั้งก็ปวดหัว ถ้าได้ปวดหัวจะปวดหัวนานมากๆ บางทีเกิน5ชั่วโมงก็มี อยู่คนเดียวซึมตลอดเวลา รู้สึกว่าชีวิตนี้ไม่เคยมีอะไรสนุก ความสุขมีมาบางครั้ง ร้องไห้กับเรื่องที่เจอมาแบบเดิมๆซ้ำๆจนทำร้ายตัวเอง บางทีก็เพ้อเจ้อ ความจำสั้นลง ปกติเป็นคนที่บอกอะไรยาวๆแล้วจำได้ แต่ตั้งแต่ช่วง2-3ปีมา แค่ซื้อของไม่กี่อย่างก็ลืม คนที่ถามก็ต้องถามซ้ำอีกรอบ เหนื่อยง่าย โมโห อารมณ์ฉุนเฉียวตลอดเวลาที่ถามอะไรนิดหน่อย ไม่พอใจแล้วชอบเงียบ คิดว่าตัวเองแย่มากๆกับเรื่องในอดีต เบื่อง่าย ไม่มีแพลนในการใช้ชีวิต ไปไหนมาไหนคิดว่าเป็นการเยียวยาใจแต่ก็เพียงชั่วคราว บางทีก็เหมือนได้ยินเสียงคนอื่นบ้าง
เราขอคำแนะนำได้มั้ยคะ คือเราเป็นอะไรรึป่าวทำไมเป็นแบบนี้