คือเราเคยทะเลาะกับเพื่อนตอนม.3 ตอนนั้นเรานิสัยไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ ชอบทํานิสัยไม่น่ารัก เเล้วก็เห็นแก่ตัวบางที มันคงสะสมมาเรื่อยๆตั้งเเต่ม.1  เพื่อนก็เลยไม่โอเค(แต่เพื่อนไม่เคยเตือนเราเลยว่าทําตัวเเบบนี้มันไม่น่ารัก) เเล้วพอใกล้จะจบม.3 เเล้ว เราก็ทําตัวไม่ดีโดยที่เราไม่รู้ตัว มันก็เลยเป็นจุดเเตกหักระหว่างเรากับเพื่อน เพื่อนเลือกจะไม่คุยกับเราเลยทั้งกลุ่ม มันเป็นความรู้สึกที่อึดอัดมากเวลาเรานั่งอยู่ในกลุ่มนั้น พอเพื่อนในห้องสังเกตว่าเพื่อนในกลุ่มไม่เล่นกับเราเเล้ว เพื่อนในห้องก็แทบไม่คุยกับเราอีกเลย ก็มีเเค่บางคนที่เราถามเเล้วเขาก็ตอบเเบบฝืนๆ พอถึงตอนงานปัจฉิม ทุกคนดูสนุกกันมากมีเเต่คนถ่ายรูปเป็นกลุ่ม ทุกคนยิ้ม หัวเราะ ในงานมันสนุกมาก เราพยายามยิ้มให้กับตัวเอง ขอร้องให้งานนี้มันจบเร็วๆเพราะเราอยากกลับบ้านเเล้ว  มีครั้งหนึ่งในงานเราเดินผ่านกลุ่มเพื่อนเก่าในงาน เขามองเราด้วยสายตาเเปลกๆ เราไม่เคยได้รับสายตาพวกนี้มาก่อนเลย ปกติเราได้รับเเต่สายตาที่อบอุ่มจากพวกเขา  พอเป็นเเบบนี้มันก็รู้สึกชาๆเลย  เราไม่รู้ว่าเราทําคนที่รักเราเเละคนที่เรารักมากเเบบนี้ได้ไง   เรื่องนี้มันผ่านมาตั้ง1ปีเเล้วเเหละ เเต่พอกลับไปคิดถึงมันก็รู้สึกไม่ดีเหมือนเดิม บางทีก็ดิ่งไปเลย โทษตัวเองตลอดว่าทําไมถึงทําตัวเเบบนั้น กล้าทําเเบบนั้นก็กับเพื่อนได้ไง