ต้องบอกพื้นเพของพ่อเราก่อนว่า เมื่อสมัยหนุ่มๆ แกเป็นคนที่มีแต่คนนับหน้าถือตา
ทุกคนในย่านพื้นที่ที่เราอยู่จะต้องรู้จักพ่อเรา และพ่อเราเป็นคนสปอร์ตมาก มีลูกน้องบริวารเยอะมาก
และลูกน้องอยากได้อะไร เดือดร้อนอะไร พ่อเราจะเป็นคนไปช่วยเหลือตลอด
มีเงินเป็นล้านๆ แต่ก็ใช้เปย์ลูกน้องจนหมดตัว เป็นหนี้ ไม่เหลืออะไรเลย
จนช่วงที่เศรษฐกิจไม่ดีช่วงนึง พ่อเราโดนฟ้องล้มละลาย กลายเป็นไม่เหลืออะไรเลย ทั้งเป็นหนี้ โดนยึดรถ 3-4 คัน
ลูกน้องหายหมด ลูกหนี้ไม่เคยมาจ่ายหนี้ เพราะไม่เคยทำสัญญาอะไรไว้ เขาเลยหายไปแบบไร้ร่องรอย
(เปย์ลูกน้องได้ แต่ลูก3คน ค้างค่าเทอมตลอด เวลาลูกอยากเรียนพิเศษไม่เคยได้เรียน)
จนมาวันหนึ่ง บ้านเราแย่มากๆถึงขั้นโดนตัดไฟฟ้า ไม่มีไฟฟ้าใช้ เป็นเดือนๆ
พ่อเราจากเป็นเจ้าของโรงงาน ก็กลายเป็นคนรับเหมาก่อสร้าง โดนโกงไปหลายครั้งมาก
แล้วมันก็ทำให้พ่อเรากินเหล้าทุกวันและเป็นคนขี้เมา
เวลาแกเมา แกก็จะอารมณ์ร้อน เรียกลูกทุกคนมานั่งที่โต๊ะกินข้าว แล้วก็ด่าทีละคน โดยที่ไม่รู้สาเหตุว่ามันเกิดอะไรขึ้นพอด่าเสร็จก็ไล่ทุกคนไป แล้วให้แม่นั่งแล้วก็ด่าแม่ต่อ จนแม่เราร้องไห้หนักมาก หลังจากนั้นก็ทำร้ายแม่โดยการขืนใจมาตลอดทุกครั้งที่แกเมา หรือกินเหล้า
เรื่องมันเกิดขึ้นมาตลอดตั้งแต่เราเกิดมา แต่เมื่อก่อนเราเคยรู้สึกว่าครอบครัวเราอบอุ่นมากๆ
เพราะว่าพ่อกับแม่เราเป็นคู่ที่เวลาออกงานสังคม จะดูรักกันมาก
แต่พอกลับมาบ้านทีไร พ่อจะกินเหล้า และเมาตลอด แทบจะทุกวันเลยก็ว่าได้
ซึ่งแม่เราเป็นคนยอม มาตลอด เพราะแม่เราไม่ได้ทำงาน คือเป็นแม่บ้านอยู่เลี้ยงลูกตั้งแต่แยกออกมามีครอบครัวเลย
แม่เรากลายเป็นคนไม่มีความมั่นใจมาตั้งแต่อยู่กับพ่อ แต่งตัวสวยก็ไม่ได้ พ่อจะด่าตลอด หาว่าจะไปมีชู้
แม่เราเลยเลือกที่จะไม่แต่งตัว ไม่แต่งหน้า ไม่ทำผม ปล่อยให้ตัวเองโทรมๆ ทั้งๆที่มีเงินแต่ไม่เคยซื้อของดีๆให้ตัวเอง
ซื้อให้แต่พ่อเรา แม่ดูแลทุกอย่างตั้งแต่หัวจรดเท้าของพ่อ แม้แต่เรื่องบนเตียง แม่ก็โดนพ่อเราฝืนใจมาตลอด เราและพี่น้องของเรา ก็เหมือนจะมีปมมาตลอด เพราะว่าพ่อเราเป็นคนดุ เหวี่ยง ไม่มีเหตุผล และไม่เคยเข้าใจอะไรลูกเลย มีแค่แม่คนเดียว ที่รับทุกอย่างในบ้าน งานบ้านอะไรพ่อเราก็ไม่เคยจับ ไม่เคยช่วยแม่เราเลย แกคิดว่า แกทำงานนอกบ้านก็เหนื่อยมากแล้ว จะต้องมาทำงานบ้านอะไรอีก มีเมีย ก็ให้เมียก็ทำสิ ส่วนลูก ก็ช่วยแม่ทำสิ ซึ่งเราคิดว่าเป็นตระกะที่ป่วยมากๆ
และช่วงหลังเมื่อ 3-4 ปีมานี้ แกกลับมาสูบบุหรี่หนักมาก หลังจากที่แกไม่ได้สูบมาเป็นเกือบ 25 ปี และแกก็บอกว่าไม่สูบ แต่เรารู้ว่าแกสูบ เพราะกลิ่นมันติดตัวตลอด เข้ามาในบ้านก็เหม็นมากๆ แต่พูดไปก็ทะเลาะกันทุกครั้ง
ซึ่งทุกวันนี้เรากับพี่ชายเริ่มทำงาน และหาเลี้ยงครอบครัวได้แล้ว พ่อเราก็เริ่มสุขภาพไม่แข็งแรง แกเป็นโรคหัวใจ ทำบอลลูนไป 3 รอบ และล่าสุดผ่าตัดบายพาสหัวใจ ซึ่งมันก็ใช้เงินค่อนข้างเยอะ ถึงแม้จะรักษาโรงพยาบาลรัฐบาลก็เถอะ แต่มันก็ต้องลางาน เสียเวลา พาแกไป แต่ก็ทำไงได้ เราเป็นลูก เราก็ต้องทำ ซึ่งทุกครั้งเวลาทำอะไรขัดใจแก หรือห้ามแกไม่ให้กินหวาน หรือ กินอะไรที่มันกระทบกับโรคหัวใจของแก แกจะเหวี่ยง และงอน และอาละวาดใส่ตลอดประชดด้วยการเปิดประตูเดินลงจากรถ หรือ ออกไปนอนนอกบ้าน หรือ เดินออกจากบ้าน หายไปเป็นวันๆ
แกจะชอบพูด และคิดว่า
"พวกโตกันแล้ว กูต้องง้อเงินพวก พวกมันหยิ่งยโส โอหัง ถ้ามันลำบากพวกมากก็ไม่ต้องมาทำอะไรให้กู กูดูแลตัวเองได้ "
แต่สุดท้ายเวลาป่วยจริงๆ แกก็ไปโรงพยาบาลเองไม่ได้หรอกค่ะ เรากับพี่ก็ต้องพาไปอยู่ดี
เราอยากรู้ว่า การที่พ่อเราเป็นแบบนี้ จะทำให้แกมีอาการเสี่ยงจะเป็นโรคอัลไซเมอร์ไหมหรือแกกำลังจะเป็นไพโพล่าคะ เราเหนื่อยมากๆ งานเราก็ต้องทำ เงินก็ไม่พอจะใช้จ่ายในแต่ละวัน โควิดก็ต้องระวัง มันเยอะไปหมดเลย เราเหนื่อยมากๆ บางทีเวลาเขาเหวี่ยงใส่เรา เราก็เครียด ไม่รู้จะเอาใจยังไงจริงๆ
มีใครตกอยู่ในสถานการ์ณแบบเราบ้าง
อยากให้มาแชร์ให้ฟังหน่อย ว่าต้องรับมือยังไง
เพราะทุกวันนี้มันเหมือนเรามืดมนอยู่คนเดียวจริงๆค่ะ
แม่เราก็ทำตัวไม่ถูก เพราะนั่นก็สามี นี่ก็ลูก
เวลาทะเลาะกัน แม่เราก็ลนไปหมด กลัวไปหมด
ว่าพ่อจะทำร้ายมั้ย หรือจะด่าอะไรมั้ย
เราอยากทำให้ดีที่สุด แต่ก็ไม่รู้ว่ามันจะต้องทำยังไงจริงๆค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบนะคะ
กลัวพ่อเป็นไบโพล่า หรือไม่ก็ อัลไซเมอร์จังเลยค่ะ :(
ทุกคนในย่านพื้นที่ที่เราอยู่จะต้องรู้จักพ่อเรา และพ่อเราเป็นคนสปอร์ตมาก มีลูกน้องบริวารเยอะมาก
และลูกน้องอยากได้อะไร เดือดร้อนอะไร พ่อเราจะเป็นคนไปช่วยเหลือตลอด
มีเงินเป็นล้านๆ แต่ก็ใช้เปย์ลูกน้องจนหมดตัว เป็นหนี้ ไม่เหลืออะไรเลย
จนช่วงที่เศรษฐกิจไม่ดีช่วงนึง พ่อเราโดนฟ้องล้มละลาย กลายเป็นไม่เหลืออะไรเลย ทั้งเป็นหนี้ โดนยึดรถ 3-4 คัน
ลูกน้องหายหมด ลูกหนี้ไม่เคยมาจ่ายหนี้ เพราะไม่เคยทำสัญญาอะไรไว้ เขาเลยหายไปแบบไร้ร่องรอย
(เปย์ลูกน้องได้ แต่ลูก3คน ค้างค่าเทอมตลอด เวลาลูกอยากเรียนพิเศษไม่เคยได้เรียน)
จนมาวันหนึ่ง บ้านเราแย่มากๆถึงขั้นโดนตัดไฟฟ้า ไม่มีไฟฟ้าใช้ เป็นเดือนๆ
พ่อเราจากเป็นเจ้าของโรงงาน ก็กลายเป็นคนรับเหมาก่อสร้าง โดนโกงไปหลายครั้งมาก
แล้วมันก็ทำให้พ่อเรากินเหล้าทุกวันและเป็นคนขี้เมา
เวลาแกเมา แกก็จะอารมณ์ร้อน เรียกลูกทุกคนมานั่งที่โต๊ะกินข้าว แล้วก็ด่าทีละคน โดยที่ไม่รู้สาเหตุว่ามันเกิดอะไรขึ้นพอด่าเสร็จก็ไล่ทุกคนไป แล้วให้แม่นั่งแล้วก็ด่าแม่ต่อ จนแม่เราร้องไห้หนักมาก หลังจากนั้นก็ทำร้ายแม่โดยการขืนใจมาตลอดทุกครั้งที่แกเมา หรือกินเหล้า
เรื่องมันเกิดขึ้นมาตลอดตั้งแต่เราเกิดมา แต่เมื่อก่อนเราเคยรู้สึกว่าครอบครัวเราอบอุ่นมากๆ
เพราะว่าพ่อกับแม่เราเป็นคู่ที่เวลาออกงานสังคม จะดูรักกันมาก
แต่พอกลับมาบ้านทีไร พ่อจะกินเหล้า และเมาตลอด แทบจะทุกวันเลยก็ว่าได้
ซึ่งแม่เราเป็นคนยอม มาตลอด เพราะแม่เราไม่ได้ทำงาน คือเป็นแม่บ้านอยู่เลี้ยงลูกตั้งแต่แยกออกมามีครอบครัวเลย
แม่เรากลายเป็นคนไม่มีความมั่นใจมาตั้งแต่อยู่กับพ่อ แต่งตัวสวยก็ไม่ได้ พ่อจะด่าตลอด หาว่าจะไปมีชู้
แม่เราเลยเลือกที่จะไม่แต่งตัว ไม่แต่งหน้า ไม่ทำผม ปล่อยให้ตัวเองโทรมๆ ทั้งๆที่มีเงินแต่ไม่เคยซื้อของดีๆให้ตัวเอง
ซื้อให้แต่พ่อเรา แม่ดูแลทุกอย่างตั้งแต่หัวจรดเท้าของพ่อ แม้แต่เรื่องบนเตียง แม่ก็โดนพ่อเราฝืนใจมาตลอด เราและพี่น้องของเรา ก็เหมือนจะมีปมมาตลอด เพราะว่าพ่อเราเป็นคนดุ เหวี่ยง ไม่มีเหตุผล และไม่เคยเข้าใจอะไรลูกเลย มีแค่แม่คนเดียว ที่รับทุกอย่างในบ้าน งานบ้านอะไรพ่อเราก็ไม่เคยจับ ไม่เคยช่วยแม่เราเลย แกคิดว่า แกทำงานนอกบ้านก็เหนื่อยมากแล้ว จะต้องมาทำงานบ้านอะไรอีก มีเมีย ก็ให้เมียก็ทำสิ ส่วนลูก ก็ช่วยแม่ทำสิ ซึ่งเราคิดว่าเป็นตระกะที่ป่วยมากๆ
และช่วงหลังเมื่อ 3-4 ปีมานี้ แกกลับมาสูบบุหรี่หนักมาก หลังจากที่แกไม่ได้สูบมาเป็นเกือบ 25 ปี และแกก็บอกว่าไม่สูบ แต่เรารู้ว่าแกสูบ เพราะกลิ่นมันติดตัวตลอด เข้ามาในบ้านก็เหม็นมากๆ แต่พูดไปก็ทะเลาะกันทุกครั้ง
ซึ่งทุกวันนี้เรากับพี่ชายเริ่มทำงาน และหาเลี้ยงครอบครัวได้แล้ว พ่อเราก็เริ่มสุขภาพไม่แข็งแรง แกเป็นโรคหัวใจ ทำบอลลูนไป 3 รอบ และล่าสุดผ่าตัดบายพาสหัวใจ ซึ่งมันก็ใช้เงินค่อนข้างเยอะ ถึงแม้จะรักษาโรงพยาบาลรัฐบาลก็เถอะ แต่มันก็ต้องลางาน เสียเวลา พาแกไป แต่ก็ทำไงได้ เราเป็นลูก เราก็ต้องทำ ซึ่งทุกครั้งเวลาทำอะไรขัดใจแก หรือห้ามแกไม่ให้กินหวาน หรือ กินอะไรที่มันกระทบกับโรคหัวใจของแก แกจะเหวี่ยง และงอน และอาละวาดใส่ตลอดประชดด้วยการเปิดประตูเดินลงจากรถ หรือ ออกไปนอนนอกบ้าน หรือ เดินออกจากบ้าน หายไปเป็นวันๆ
แกจะชอบพูด และคิดว่า
"พวกโตกันแล้ว กูต้องง้อเงินพวก พวกมันหยิ่งยโส โอหัง ถ้ามันลำบากพวกมากก็ไม่ต้องมาทำอะไรให้กู กูดูแลตัวเองได้ "
แต่สุดท้ายเวลาป่วยจริงๆ แกก็ไปโรงพยาบาลเองไม่ได้หรอกค่ะ เรากับพี่ก็ต้องพาไปอยู่ดี
เราอยากรู้ว่า การที่พ่อเราเป็นแบบนี้ จะทำให้แกมีอาการเสี่ยงจะเป็นโรคอัลไซเมอร์ไหมหรือแกกำลังจะเป็นไพโพล่าคะ เราเหนื่อยมากๆ งานเราก็ต้องทำ เงินก็ไม่พอจะใช้จ่ายในแต่ละวัน โควิดก็ต้องระวัง มันเยอะไปหมดเลย เราเหนื่อยมากๆ บางทีเวลาเขาเหวี่ยงใส่เรา เราก็เครียด ไม่รู้จะเอาใจยังไงจริงๆ
มีใครตกอยู่ในสถานการ์ณแบบเราบ้าง
อยากให้มาแชร์ให้ฟังหน่อย ว่าต้องรับมือยังไง
เพราะทุกวันนี้มันเหมือนเรามืดมนอยู่คนเดียวจริงๆค่ะ
แม่เราก็ทำตัวไม่ถูก เพราะนั่นก็สามี นี่ก็ลูก
เวลาทะเลาะกัน แม่เราก็ลนไปหมด กลัวไปหมด
ว่าพ่อจะทำร้ายมั้ย หรือจะด่าอะไรมั้ย
เราอยากทำให้ดีที่สุด แต่ก็ไม่รู้ว่ามันจะต้องทำยังไงจริงๆค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบนะคะ