เราเคยหนีออกจากบ้านเพราะทะเลาะกับลุงและป้า เหตุการณ์เริ่มขึ้นจากเราโดนป้าบ่นเรื่องที่รับแมวมาเลี้ยง เขาบอกว่าเอามาเป็นภาระให้เขา(แมวเราเราดูแลเองทั้งหมดตั้งแต่อาหาร ของเล่น อาบน้ำยันที่นอนไม่เคยขอให้เขาช่วยอะไรเรื่องแมวเลย) แล้วหลังจากนั้นก็ทะเลาะกันหนักจนลุงมาช่วยป้าด่าเรา เถียงกันไปมาสักพักเราก็เกือบโดนลุงเตะค่ะ ทะเลาะกันสักพักพวกเขาก็ตะโกนถามว่ามีเชือกผูกคอตายมั้ย ถ้าไม่มีจะเอาไปให้แล้วหัวเราะใส่เราเลยหนีออกจากบ้านจะไปอยู่บ้านเพื่อนแต่แม่มารับไปบ้านอีกหลังก่อน แล้วพอเราได้คุยกับพี่ชาย คำแรกที่ได้ยินคือถามว่ามันใช่เรื่องต้องหนีออกจากบ้านมั้ย มันเดือดร้อนคนอื่น พอได้ยินแบบนี้จากที่เราสภาพจิตใจไม่โอเคอยู่แล้วก็ยิ่งแย่กว่าเดิมเลยตัดสายทิ้งไปเลย เรารู้ว่าเขาเป็นห่วงเพราะมันไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ดีแต่เราก็ค่อนข้างหวังมากๆว่าจะได้ยินคำว่าเป็นยังไงบ้างจากพี่ชายคนนี้ เราควรจัดการความรู้สึกยังไงดีคะ มันเฟลจนถึงทุกวันนี้เลย