ขอเล่าก่อนนะคะ ตั้งแต่ วัยเรียน ปกติจะเป็นคนที่ทำอะไร มั่นใจตลอด ไม่เคยอาย การเรียนก็ไม่เคยเป็นรองใคร ทำงานกลุ่มก็มักจะเป็นผู้นำมาตลอด อาจารย์ให้ทำอะไรก็จะทำได้ทุกอย่าง มีแต่คนบอกว่าเราเก่งทำได้ทุกอย่างเลย... รู้สึกชีวิตตอนนั้นมีค่ามาก จนจบมหาลัย
.
.
หลังจากที่ว่างงานมาสักพัก เราก็ลงคอร์สเรียน ไปเรื่อย ระหว่างรองานที่ยื่นไปเรียกสัมาษณ์ ..แต่ก็ไม่เลย ไม่มีที่ไหนติดต่อมา ก็รู้สึกเคว้งแล้ว
แต่โชคดี ที่บ้านเป็นชนบท เลยไม่เบื่อและค่อนข้างที่จะรักในการอยู่บ้านไปแล้วเพราะมีกันพร้อมหน้าพร้อมตา...
แต่ก็มีงานหนึ่งเรียก ให้ไปสัมภาษณ์ และพร้อมเริ่มงานเลย..<<เราเรียนจบโลจิสติกส์นะคะ และได้งาน Freight Forwarder แห่งหนึ่ง>> รู้สึกดีใจมากที่จะได้มีประสบการณ์ สักที......แต่ กลับไม่เป็นอย่างที่คิด งานนี้ที่ทำให้เราเปลี่ยนไป
..............................เราทำงานนี้ได้ไม่ถึงเดือน ออก เพราะ ไม่ไหวต่อความกดดันของพี่สอนงานทุกวันนี้ มันยังเป็นฝันร้าย จากคำที่โดนด่า ว่า "โง่" ไม่ให้ผ่านโปรบ้าง โดนด่าว่า "ทำไม่ได้บ้าง" โดนทุกวัน ลองคิดดูนะคะ ตั้งแต่ 8.30-18.00 และเลิกงาน เลทด้วย เพื่อนก็ไม่มี ต้องรับกับความกดดันทุกวัน กลับมาก็ นอน และฝันร้ายทุกคืน .................เล่า ให้ใครฟัง ใครๆก็บอว่าอยากสวนกลับ แต่เราไม่กล้าใช้กำลังกับใครค่ะ เพราะถือว่าเขาก็สอนงานเราแม้ลึกๆจะทำให้เราเปลี่ยนไปก็ตาม วันสุดท้ายที่ออกเพราะไม่ไหว ระเบิดออกมา เพราะบ่อน้ำตาแตก เลยตอบกลับไปว่า ."หนูขอลาออกนะคะ เพราะหนูไม่ไหวแล้ว ถ้าทำต่อไปหนูคงแย่แน่" พี่เขาก็เงียบและไม่โต้ตอบใดๆ
จากนั้นเราก็รู้สึกไม่กล้าที่จะไปสมัครงานที่ไหน เพราะกลัวจะเจอแบบนี้อีก สุดท้ายผ่านมา 3 วัน งานสายเดิมก็เรียกสัมภาษณ์อีกแต่ไกลกว่าเดิม
เราก็ ทำได้ อยู่ 1 เดือน งานทนไหวนะคะ แต่เข้างาน 8.30 เลิก 2 ทุ่มทุกวัน พอทำได้เริ่มจะ 3 อาทิตย์ สุขภาพแย่ไปหมด และช่วงปีใหม่เราก็ขอบอสที่จะลากลับบ้าน เพราะคิดถึง พ่อแม่ แต่เขาก็ไม่ให้ลา ก็เลยตัดสินใจที่จะออกเพราะรู้สึกเอาเปรียบเกินไป
หลังจากนั้นว่างมาประมาณ 1 เดือน ......
ก็ลองสมัคร งานด้านเซลล์ เพราะอยากลองเปลี่ยนสายสุดท้ายได้ทำอสังหา ..ตามที่เคยฝันไว้ แต่เป็นบริษัท สตาร์ทอัพ ทำๆไป แรกๆรู้สึกระบบ โอเค เพราะแค่ออกไปพบลูกค้าและหาห้อง สวัสดิการไม่มีอะไรเลย แต่ก็อยากที่จะเก็บเกี่ยวประสบการณ์ แต่หลังๆเริ่มกดดันในสายตา คำพูดที่มองว่า เราทำไม่ได้ ทำอะไร พูดอะไรก็ผิดไปหมด มีความลำเอียงเราทำยอดได้ ก็เฉยๆสำหรับเขา กำลังคิดว่าจะถอยดีไหม เพราะทำไปก็ไม่มีความสุข
ตอนนี้สับสนกับตัวเองไปหมด รู้สึกด้อยค่า ทำอะไรก็ไม่มั่นใจ จากที่เคยเป็นคนเฮฮา ตอนนี้สีหน้าแทบจะไม่มีรอยยิ้มเลย T T
หรือเราเป็นคนไม่มีความอทนหรือเปล่าคะ หรือมีใครกำลังเผชิญอยู่แบบเราบ้าง ช่วยแนะนำหน่อยนะคะควรไปทางไหนดี
รู้สึกไม่มีความสุข มานานแล้วตั้งแต่เริ่มทำงาน รู้สึกไม่มั่นใจ ใครว่าอะไรก็ยอมเขาทุกอย่าง
.
.
หลังจากที่ว่างงานมาสักพัก เราก็ลงคอร์สเรียน ไปเรื่อย ระหว่างรองานที่ยื่นไปเรียกสัมาษณ์ ..แต่ก็ไม่เลย ไม่มีที่ไหนติดต่อมา ก็รู้สึกเคว้งแล้ว
แต่โชคดี ที่บ้านเป็นชนบท เลยไม่เบื่อและค่อนข้างที่จะรักในการอยู่บ้านไปแล้วเพราะมีกันพร้อมหน้าพร้อมตา...
แต่ก็มีงานหนึ่งเรียก ให้ไปสัมภาษณ์ และพร้อมเริ่มงานเลย..<<เราเรียนจบโลจิสติกส์นะคะ และได้งาน Freight Forwarder แห่งหนึ่ง>> รู้สึกดีใจมากที่จะได้มีประสบการณ์ สักที......แต่ กลับไม่เป็นอย่างที่คิด งานนี้ที่ทำให้เราเปลี่ยนไป
..............................เราทำงานนี้ได้ไม่ถึงเดือน ออก เพราะ ไม่ไหวต่อความกดดันของพี่สอนงานทุกวันนี้ มันยังเป็นฝันร้าย จากคำที่โดนด่า ว่า "โง่" ไม่ให้ผ่านโปรบ้าง โดนด่าว่า "ทำไม่ได้บ้าง" โดนทุกวัน ลองคิดดูนะคะ ตั้งแต่ 8.30-18.00 และเลิกงาน เลทด้วย เพื่อนก็ไม่มี ต้องรับกับความกดดันทุกวัน กลับมาก็ นอน และฝันร้ายทุกคืน .................เล่า ให้ใครฟัง ใครๆก็บอว่าอยากสวนกลับ แต่เราไม่กล้าใช้กำลังกับใครค่ะ เพราะถือว่าเขาก็สอนงานเราแม้ลึกๆจะทำให้เราเปลี่ยนไปก็ตาม วันสุดท้ายที่ออกเพราะไม่ไหว ระเบิดออกมา เพราะบ่อน้ำตาแตก เลยตอบกลับไปว่า ."หนูขอลาออกนะคะ เพราะหนูไม่ไหวแล้ว ถ้าทำต่อไปหนูคงแย่แน่" พี่เขาก็เงียบและไม่โต้ตอบใดๆ
จากนั้นเราก็รู้สึกไม่กล้าที่จะไปสมัครงานที่ไหน เพราะกลัวจะเจอแบบนี้อีก สุดท้ายผ่านมา 3 วัน งานสายเดิมก็เรียกสัมภาษณ์อีกแต่ไกลกว่าเดิม
เราก็ ทำได้ อยู่ 1 เดือน งานทนไหวนะคะ แต่เข้างาน 8.30 เลิก 2 ทุ่มทุกวัน พอทำได้เริ่มจะ 3 อาทิตย์ สุขภาพแย่ไปหมด และช่วงปีใหม่เราก็ขอบอสที่จะลากลับบ้าน เพราะคิดถึง พ่อแม่ แต่เขาก็ไม่ให้ลา ก็เลยตัดสินใจที่จะออกเพราะรู้สึกเอาเปรียบเกินไป
หลังจากนั้นว่างมาประมาณ 1 เดือน ......
ก็ลองสมัคร งานด้านเซลล์ เพราะอยากลองเปลี่ยนสายสุดท้ายได้ทำอสังหา ..ตามที่เคยฝันไว้ แต่เป็นบริษัท สตาร์ทอัพ ทำๆไป แรกๆรู้สึกระบบ โอเค เพราะแค่ออกไปพบลูกค้าและหาห้อง สวัสดิการไม่มีอะไรเลย แต่ก็อยากที่จะเก็บเกี่ยวประสบการณ์ แต่หลังๆเริ่มกดดันในสายตา คำพูดที่มองว่า เราทำไม่ได้ ทำอะไร พูดอะไรก็ผิดไปหมด มีความลำเอียงเราทำยอดได้ ก็เฉยๆสำหรับเขา กำลังคิดว่าจะถอยดีไหม เพราะทำไปก็ไม่มีความสุข
ตอนนี้สับสนกับตัวเองไปหมด รู้สึกด้อยค่า ทำอะไรก็ไม่มั่นใจ จากที่เคยเป็นคนเฮฮา ตอนนี้สีหน้าแทบจะไม่มีรอยยิ้มเลย T T
หรือเราเป็นคนไม่มีความอทนหรือเปล่าคะ หรือมีใครกำลังเผชิญอยู่แบบเราบ้าง ช่วยแนะนำหน่อยนะคะควรไปทางไหนดี