สวัสดีค่ะ คืออยู่ดีดีเราก็ร้องไห้เเบบไม่มีสาเหตุ เวลาที่เราทะเลาะกับพ่อแม่ เช่น เเม่เเบ่งหน้าที่ในการทำงานบ้านเเล้วว่าพี่ตากผ้า เราล้างถ้วย แต่พอถึงเวลาต้องตากผ้าเเม่ก็ใช้เราตลอด เราก็เลยบอกว่าไหนบอกว่าหน้าที่พี่(ชาย)เเม่ก็บอกไม่ต้องเกี่ยงกัน ซึ่งพี่เรานั่งเล่นเกมอยู่บนบ้าน กินอะไรก็ไม่เก็นเเม่บ่นตลอด สุดท้ายเราก็ต้องเก็บให้  ไม่ใช่เเค่เรื่องนี้ด้วยค่ะที่เรารู้สึดว่าเเม่ลำเอียง มันมีมากกว่านึ้ ทุกวันนี้เราเเยกห้องนอนกับพ่อแม่เเล้ว ตอนกลางคืนเราก็ชอบคิดถึงตอนที่เราต้องโดนด่าทั้งๆที่เราไม่ผิดตลอด นั่งร้องไห้ทุกวัน บางวันนอนไม่หลับ เป็นแบบนี้เกือบทุกวันเลยค่ะ บางวันไม่ทะเลาะกันเเต่อยู่ดีดีเราก็ร้องไห้  อาทิตย์ที่แล้วพึ่งวันเกิดเรา เเม่ก็ซื้อเค้ก มาก่อนวันเกิดเรา 1 วัน ก็เเฮปวันอาทิตย์เลย เเต่ว่าเราเกิดวันจันทร์ พ่อเราไม่อยู่วันจันทร์แม่เลยจะเลี้ยงฉลองวันอาทิตย์ เราก็ไท่ได้อะไร พอวันเกิดเราวันถัดมา เเม่ก็ไปทำงาน เราก็เรียนออนไลน์อยู่บ้าน(วันอาทิตย์เรายังไม่ได้เป้าเค้กนะคะ รอเป่าวันเกิด) พอเเม่กลับมาก็ซื้อเเกงมาอย่างสองอย่างเราก็นั่งเปลอยู่ข้างๆ ส่วนเเม่กับพี่เราก็คุยกันอยู่  2 คน ไม่คุยกับเราเลย สุดท้ายวันนั้นเราก็ไม่ได้เป่าเค้ก เราก็ไม่กล้าท้วง เเล้วก็ร้องไห้เงียบๆคนเดียวอยู่บนเปล เเล้วเราก็หนีขึ้นบ้านเลยค่ะ หลังๆนี้ก็ไม่ค่อยทะเลาะกันเเล้วค่ะ เเต่เราเล่นโทรศัพท์อยู่ดีดี ก็ร้องไห้ออกมา เเล้วก็หยุด สักพักก็ร้อง ทั้งคืนนอนก็นอนไม่หลับ พลิกไปพลอกมา นั่งอยู่ดีดีก็ร้องไห้ นอนอยู่ดีดีก็ร้องไห้ เกือบทั้งวันเลยค่ะ ทำยังไงดีคะ?