เฮ้ออออออ.....ตอนรับเลยค่ะ 
ก่อนอื่น ปกติเป็นคนนิ่งๆ ไม่ค่อยยิ้ม และเป็นคนแข็งๆ เป็นคนเก็บอารมณ์เก่งในระดับหนึ่งเลยค่ะ อะเข้าเรื่อง>>> อยู่ในช่วงที่ต้องเข้าไปฝึกงาน ทำงานในที่ทำงานแห่งขึ้น เข้ามาไหว้ทุกคน และยิ้มให้ทุกคน เพราะเราไม่รู้จักใครเลย รู้แค่ว่าเขาทำงานมาก่อนแค่นั้น ได้มีการแนะนำตัวมอบมายงานต่างๆ แต่หัวหน้างานยังไม่มา เข้ากะบ่าย เรามาเช้า และก็ไม่รู้ว่าคนนี้เป็นหัวหน้างาน พึ่งมาวันแรกๆจำหน้าใครไม่ได้ ได้แค่ยิ้มเพราะจำไม่ได้ว่าไหว้ใครไปบ้าง เพราะเคยอ่านเจอมา บางคนเขาไม่ชอบให้ไหว้บ่อยๆเขาลำคาน แต่พอมาหลังๆเราก็เริ่มจำได้และไหว้ทุกครั้งที่เห็นครั้งแรกของวันนั้นๆ แต่......บุคคลนั้น ไม่รับไหว้ ไม่ยิ้ม เดินลอยหน้าลอยตาไปเลยจ้า นั้นคือหัวหน้างาน ! ดิฉันผิดอะไร ก็งง พอเป็นบ่อยๆเข้า เลยไม่ไหว้อีกต่อไป จะว่าเรามือไม้แข็งก็ได้นะ แต่ไม่ใช่สำหรับทุกคนที่เราจะไม่ไหว้ เรารู้สึกว่าเขาไม่ให้เกียรติเรา เราเลยไม่ให้เกียรติเขาบ้างถึงจะเป็นหัวหน้างานก็ตาม เราก็ได้แค่ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ตลอดเวลาที่ทำงานมันอึดอัดมากที่สุด ไม่อยากไปทำงานเลย แต่ก็ไปตลอดไม่มีลาอะไร ไม่หยุด  และแล้วก็มีวันเปลี่ยนชีวิต มีอยู่วันหนึ่งได้มีโอกาศได้ย้านแผนกรูปแบบงาน เขาก็มาถามในเชิงที่ว่าใครอยากไปไหม เราไม่ลังเลเลที่จะยกมือ เพราะเรารู้สึกว่างานมากมายแค่ไหนเราสู้นะ แต่สิ่งแวดล้อมรอบตัวมันแย่มากๆ ก็เลยไป แต่ก่อนไปจริงๆก็มีถามแม่ว่าไปดีไหม ย้ายดีไหม โชคดีมากที่แม่ไม่เห็นค่าของเงินมากกว่าสภาพจิตใจลูก เพราะค่าคอมมิชชั่นมันแตกต่างแทบไม่ทีเลย เงินเดือนเปล่าๆ พอได้ไปจริงๆโชคดีมากๆที่หัวหน้างานใหม่ใจดีและไม่ลำเอียง ถามความคิดเห็นของพนักงาน ชอบสุดๆ (ยอมทิ้งค่าคอมเพื่อย้ายแผนก และมีสุขภาพจิตใจที่ดี) ย่อๆก็ประมาณนี้นะคะ 🤍

ทุกคนมีความเห็นเห็นยังไงบ้างคะกับความคิดของเราแบบนี้ มันแย่มากไหม พยายามทำจิตใจให้สงบอยู่ แต่ก็อยากรู้ว่าคนที่มอบเข้ามาจะรู้สึกแตกต่างหรือป่าว ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นล่วงหน้าค่ะ 🙏🏻🙏🏻