เล่าก่อนว่าตั้งแต่ตอนเรียนเราเรียนสายวิทย์คณิตตลอด พอขึ้นม.ปลายเราเริ่มรู้ตัวเองว่าเราชอบขายของออนไลน์มาก อยากมีธุรกิจเป็นของตัวเอง คือพอนึกถึงธุรกิจที่เราจะทำหัวมันแล่นมาก อยากทำอะไรหลายๆอย่าง ลองทำดูแล้วชอบมาก มันอาจจะไม่ยิ่งใหญ่มากไม่ได้ได้กำไรมาก แต่เรามีความสุขมากที่สุด แต่ที่บ้านอยากให้ตั้งใจเรียน ตอนม.ปลายพอเข้าใจว่าเป็นช่วงที่สำคัญมาก เคยทะเลาะกับทางบ้านเรื่องการขายของออนไลน์มาหลายครั้งแล้ว จนสุดท้ายเราก็เลิกขายไปช่วงนึงเพื่ออ่านหนังสือสอบ เค้าพูดกับเราเสมอว่าถ้ามีที่เรียนแล้วจะไม่ยุ่งอีกแล้ว คือใจเราแน่นอนว่าอยากเรียนบริหาร แต่ทางบ้านรับไม่ได้แน่นอนเพราะเราเรียนสายวิทย์มาตลอด ทั้งเพื่อนส่วนใหญ่ในห้อง ทั้งครูก็คาดหวังอยากให้เรียนต่อสายวิทย์ แต่เราไม่ชอบจริงๆ สุดท้ายตกลงกันได้ว่าจะเรียนบัญชีให้ อย่างน้อยที่บ้านก็พอรับได้ เราก็โอเคอยู่เพราะเป็นคณะบริหารธุรกิจเหมือนกัน

         พอเราเข้ามหาลัยเรามาอยู่หอ เราก็เริ่มขายของออนไลน์อีกครั้ง เราโคตรมีความสุขเลย แต่พอที่บ้านรู้ก็ไม่ให้เราขาย บอกว่าให้เราเรียนจบ มีงานทำก่อน คือเราเหนื่อยมากบอกเลย เจอคำนี้ไป เราอุสาตั้งใจมากว่าพอเข้ามหาลัยแล้วจะไม่มีใครมายุ่งวุ่นวายอีก แต่สุดท้ายก็โดนกีดกันอยู่ดี ไม่ใช่ว่าเราจะขายของจนไม่เอาการเรียน เราเรียนไป 1 เทอม ลองขายของไปเรียนไป เกรดก็ไม่ได้แย่ 3 กว่าๆ เราคิดว่าเราพอใจแล้ว เราสามารถเรียนไปด้วยขายไปด้วยได้ ขนาดอาจารย์มหาลัยยังพูดว่า เป็นเด็กรุ่นใหม่จบไปจะแค่เอาเกรดไปไม่ได้ ต้องหาประสบการณ์ อาจารย์ยังบอกให้ทำอะไรที่ถนัด ที่ชอบดู จะได้เพิ่มความสามารถเราได้ เราก็จริงจังกับการขายของมากขึ้น จนพอทำกำไรได้ดี คือมีสิ่งดีๆเข้ามาเยอะมาก เราได้เรียนรู้อะไรเยอะมาก ขายของออนไลน์ไม่ได้ง่ายๆ ต้องมีความพยายาม ต้องพัฒนาตัวเองตลอดกว่าจะมาได้ถึงวันนี้ แต่ที่บ้านกลับมองว่าเป็นเรื่องไร้สาระ กลัวคนอื่นจะมองว่าลำบากถึงมาขายของ

        คือบ้านเราค่อนข้างหัวโบราณ เป็นข้าราชการทั้งบ้าน พ่อแม่เงินเดือนคนละ 5-6 หมื่น เลยไม่อยากให้ทำ คือที่เราทำไปไม่ใช่อยากได้เงิน เงินเก็บเราถ้าไม่นับเงินขายของก็มีเยอะอยู่แล้ว ไม่ได้ลำบากอะไร แต่ที่อยากทำคือมันเป็นความสุข เราคิดว่าถ้าเกิดเราเรียนจบ ครอบครัวคงจะบังคับให้เราสอบเป็นนักบัญชี ทำงานบัญชี เราพูดกับเค้าไปหลายรอบมากว่าจบไปจะเปิดบริษัทของตัวเอง ที่บ้านก็ไม่ได้สนใจอะไร คงคิดว่าเดี๋ยวโตขึ้นเราก็ล้มเลิกความคิดไปเอง แต่มันกลับยิ่งทำให้เราชัดเจนขึ้น ว่าเราชอบอะไร อยากทำอะไร ครอบครัวเราเอาแต่พูดว่าตระกูลเราไม่มีใครทำงานค้าขาย ทำไปก็โดนโกง จะได้เงินเท่าไหร่กัน ทำข้าราชการมั่นคงสุด เอาเงินไปลงทุนอย่ามาขายบ้านขายละเดือดร้อนพ่อแม่ละกัน ครอบครัวเราไม่เคยสนับสนุนหรือให้กำลังใจอะไรเลย  ร้านออนไลน์ที่เราทำอยู่ก็ถูกห้ามไม่ให้ขายอีก ทะเลาะกับที่บ้านอีกแล้ว ตอนนี้เราเหนื่อยมาก อยากได้ครอบครัวที่เข้าใจและซัพพอร์ตเรา เราค่อนข้างมั่นใจในความสามารถตัวเองว่าไปรอดแน่ๆสายนี้ เราทำได้แน่ๆ แต่ครอบครัวเรากลับไม่มีใครเชื่อเลย เราทุ่มเทกับมันมากจริงๆ ที่มหาลัยมีค่าย มีอมรมเพิ่มทักษะความสามารถด้านธุรกิจหรือการลงทุนเราก็ลง เราพร้อมที่จะไป พร้อมที่จะพัฒนาตัวเองมาก แต่ตอนนี้ครอบครัวกลับให้เราหยุด เราท้อมาก เราควรทำยังไงดี