คือเราเป็นลูกสาวคนกลางเป็นลูกสาวที่เหมือนเป็นส่วนเกินอ่ะค่ะ คือเรามีพี่สาวซึ่งแน่นอนพี่สาวคือพี่คนแรกลูกคนแรกของทุกๆก็ต้องรักเป็นธรรมดาอยู่แล้วเนอะ มีอะไรก็ประเคนพ่อแม่ให้หมด ส่วนเราเป็นลูกคนกลางลูกคนกลางแรกๆก็ดีอ่ะค่ะแต่พอมีน้องเท่านั้นแหละค่ะหมาหัวเน่าเลย เราเหมือนกลายเป็นคนใช้ในบ้านเหมือนซินเดอเรลล่าที่ไม่มีเจ้าชายอ่ะค่ะ มีครั้งนึงเราเคยขอพ่อซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่เค้าบอกว่ายังไม่มีเงินตอนนั้นเราก็เข้าใจค่ะแต่ก็ทำไรไม่ได้ ตอนนั้นเป็นช่วงปีใหม่พี่สาวเรา(ลูกคนแรก)กลับมาบ้าน(พี่สาวเราเป็นักศึกษาไม่ได้อยู่ที่บ้าน)พี่เรากลับมาพร้อมกับไอโพน13ตอนแรกเราถามเค้าไปว่าไหนบอกจะผ่อนไอโพน11 พี่เราบอกว่า11มันจะตกรุ่นแล้วแถมยังบังคับเราไม่ให้ไปงอแงกับพ่อให้ซื้อให้ตอนนั้นคือนอยมากค่ะ คือพ่อช่วยพี่เราผ่อน คือพี่เราบอกว่าพ่อซื้อโทรศัพท์เครื่องนี้ให้เราเท่าไหร่พ่อก็ช่วยออกให้เท่านั้นแหละ แต่โทรศัพท์เครื่องนี้พ่อไม่เคยออกให้เลยตอนเราซื้อแม่พาเราไปกดเงินในบัญชีของเราที่ธนาคาร คือเรารู้สึกนอยมากรู้สึกว่าแบบถูกเก็บมาเลี้ยงรึปล่าวที่เราคิดแบบนี้เพราะเราหน้าไม่เหมือนใครในครอบครัวเลยค่ะเราคือแบบเราเหนื่อยไปอธิบายให้ใครฟังก็บอกว่าของที่พี่ได้มันจำเป็น เราเข้าใจว่ามันจำเป็นแต่แบบเราก็อยากได้อ่ะมันก็จำเป็นกับเราเหมือนกันเราไปอธิบายกับยายเพราะเราเข้าใจว่ายายน่าจะเข้าใจเรามากที่สุดแต่ไม่เลยยายด่าเราสารพัดเลยเราไม่รู้จะทำไงแล้วเราเหนื่อยมาก...