เราแต่งานมา 15 ปีแล้ว เราไม่มีลูก เริ่ม5ปีแรก เราแต่งเข้าไปอยู่บ้านสามี ค่อนข้างสบาย เพราะต่างคนต่างอยู่ นิสัยของคนบ้านนี้คือ
ไม่มีน้ำใจอะไรให้กัน ข้าวของเครื่องใช้แยกทุกอย่าง อยู่เหมือนอยู่หอพัก แม่สามีเป็นคนพูดเพ้อเจ้อ พูดเก่ง อวดเก่ง ทำให้เราไม่เคยรู้สึก รัก แกเลย
บ้านมีญาติผู้ใหญ่หลายคน ขอไม่ลงรายละเอียดนะคะ
ต่อมาเรามาซื้อบ้านอยู่กับสามี 2 คน อยู่ได้ประมาณ 8-9 ปี แม่สามี ทะเลาะกับคนในบ้าน จึงขอมาอยู่ด้วย
สามีเราไม่ยอม เพราะรู้ว่านิสัย พูดจาเพ้อเจ้อ ของแม่ตัวเองอาจทำให้เรารำคาญ
แต่เราสงสารเลยให้ แกมาอยู่ด้วย ตอนนี้ผ่านมา ปีกว่า ความรักความนับถือ ก้อยังไม่เกิดขึ้น รู้สึก ต้องทน อยู่กับแก
เราให้เงินแกใช้เดือนละ 10,000 แลกกับการทำอาหารเช้า-เย็น และเฝ้าบ้าน ให้ ทำความสะอาด นานที อาทิตย์ละ1 ครั้ง 
เวลาเราอยู่บ้าน สมัยก่อนเราจะมานอนเล่นที่ห้องนั่ง เล่น ตอนนี้เราอยู่ห้องนอนเราตลอด ไม่ลงมาเลย
เราพยายาม นึกเสมอว่า แกคือแม่ของสามีเรา   พยายามปรับตัวแล้ว จนต้องใช้วิธี ต่างคนต่างอยู่

ปล. บ้านเป็นชื่อเรานะคะ พ่อแม่เราซื้อให้