ตอนเด็กๆร้องไห้ทุกครั้งที่ฝนตกเลยค่ะถ้าฝนตกไม่หนักมากตกแบบปรอยๆก็ไม่ได้กลัวอะไรนะคะแต่ถ้าตกนานๆแบบนานมากๆก็จะเริ่มกังวลเพราะตอนเด็กๆเสพข่าวหนักไปหน่อยค่ะ5555​ บ้านเราอยู่ภาคเหนือตอนบนไม่ได้อยู่ใกล้ภูเขาโอกาส​ที่น้ำจะท่วมก็น้อยมากๆค่ะแต่ตอนเด็กๆเรากลัวน้ำท่วมบ้านเราเลยไม่ชอบฝน​ค่ะ ถ้าฝนทำท่าจะตกเราจะมีอาการกังวลต้องรีบวิ่งไปจัดการอะไรตัวเองให้เรียบร้อยแล้วถึงจะมานั่งหลบเสียงฟ้าร้องค่ะ

พอโตขึ้นก็เริ่มรู้แล้วค่ะว่ายังไงน้ำก็ไม่ท่วมแต่ก็ยังไม่ชอบอยู่ดีไม่ชอบเสียงฟ้าร้องไม่ชอบลมแรงๆถ้าเราได้ยินเสียงลมพัดแรงๆเราจะรีบชะโงก​หน้าดูที่หน้าต่างทันทีเลยค่ะ​ พอฟ้าร้องถ้าอยู่คนเดียวก็จะปิดหูแต่ถ้าอยู่กับเพื่อนๆก็จะทำเฉยๆแต่ในใจคือฉันไม่ชอบบบบบบ​ บางครั้งแค่ฝนตกปรอยๆเราก็ไม่ชอบแล้วไม่ชอบทุกอย่างที่มาพร้อมกับฝน​ วันนี้เรานอนคุยกับแฟนอยู่แล้วฟ้าก็ร้องเสียงดังม๊ากกอินี่รีบปิดโทรศัพท์​แล้วโยนทิ้งเลยค่ะไม่รู้เป็นเพราะอะไรถ้าได้ยินเสียงฟ้าร้องแบบดังมากๆคือจะไม่เอาอะไรแล้วจะวางทุกอย่างที่อยู่ในมือแล้วก็จะสตั้นไปสักพักค่ะแต่วันนี้ถึงกับร้องไห้เลย​ บางทีเราอยู่บ้านคนเดียวถ้าฝนตกก็คือกลัวมากไม่อยากอยู่คนเดียวรู้สึกอ้างว้างอ่ะค่ะ

แบบนี้เข้าข่ายโรคกลัวฝนรึยังคะ