เราเป็นนักเรียนที่จบม.ต้นมาจากโรงเรียนในย่านบางแสน( SS) เราจบจากssมาสองปี เมื่อสิ้นปีที่ผ่านมา(2564)เราทำวุฒิม.ต้นหาย เราจึงไปติดต่อที่ฝ่ายวิชาการของรร.ss อาจารย์ฝ่ายวิชาการท่านนึงบอกกับเราว่า"ถ้าได้เเล้ว อาจารย์จะติดต่อไปให้มารับนะคะ/นำรูปขนาดหนึ่งนิ้วมาด้วย" เราก็รอมาเรื่อยๆ อาจารย์ก็ไม่ติดต่อมา จนวันอาทิตย์6มีนาคม2565 เราติดต่ออาจารย์คนนั้นไป
บทสนทนาทางโทรศัพท์
เรา:อาจารย์ค่ะ ฝ่ายวิชาการเปิดรึเปล่า หนูจะเข้าไม่ติดต่อขอวุฒิหน่อยค่าา
อาจารย์:วันนี้เป็นอาทิตย์ค่ะ ราชการหยุด เคยมาติดต่อไว้รึเปล่า?
เรา:เคยค่ะ หนูไปติดต่อกับอาจารย์คนนึงไว้ เขาบอกว่าถ้าวุฒิได้เเล้วเขาจะติดต่อมา
อาจารย์:ติดต่อนานรึยังคะ?
เรา:นานมากแล้วค่ะ อาจารย์คนนั้นไม่ติดต่อมา หนูเลยไม่ได้เข้าไปที่ฝ่ายวิชาการเพราะคิดว่าเขายังทำไม่เสร็จ
อาจารย์:งั้นลองมาติดต่อดูนะ
//วางสาย//
ได้ยินคำว่า"งั้นลองมาติดต่อดูนะ" เราก็เอาโอกาสที่ออกไปข้างนอกเเวะเข้าไปในโรงเรียนss ดูว่าอาจารย์ที่บอกจะติดต่อมาเขาอยู่ที่โรงเรียนรึเปล่า ปล.เราไม่ได้เอารูปถ่ายขนาดหนึ่งนิ้วไปด้วยเพราะคิดว่าอาจารย์ยังไม่ได้เตรียมวุฒิไว้ให้เรา...
เราไปถึงโรงเรียนเห็นหน้าต่างห้องวิชาการเปิดอยู่เลยรีบวิ่งไป เราชะโงกหน้าเข้าไปในห้อง พบอาจารย์ผู้หญิงสองคนนั้งอยู่
บทสนทนา
อจ.1: ได้เอารูปมารึเปล่า?
เรา:ไม่ค่ะ หนูไม่ทราบว่าอาจารย์จะเตรียมไว้เเล้ว
อจ.1:เอ้า! ครั้งนั้นฉันบอกว่าอะไร.. ฉันบอกให้เธอเตรียมมา
เรา:ครั้งนั้นอาจารย์บอกว่าจะติดต่อมาแล้วนำรูปมาด้วย แต่นี้อาจารย์ไม่ได้ติดต่อมา หนูก็เลยไม่ได้เอามาด้วย
อจ.1: กลับไปเถอะ ค่อยมาใหม่พรุ่งนี้
เรา: หนูขอวันนี้ได้ไหมคะ หนูขอเวลาอาจารย์เเค่10นาที หนูจะรีบเอารูปมาให้อาจารย์ค่ะ
อจ.1:ฉันจะกลับบ้านเเล้ว
เรา: (เราสังเกตอาจารย์คนนั้นว่ากำลังทำงานอยู่ ไม่มีวี่แววว่าจะกลับบ้าน) เราเลยพูดกับเขาว่า หนูขอเเค่10นาทีนะคะ 5นาทีก็ได้ค่ะ
อจ.1:คุยกับอาจารย์อีกคน ทำกับว่าเราไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น
เรา
เรายืนเกาะบานหน้าต่าง+ชะโงกหน้ามองอาจารย์ประมาณ2-3นาที)
อจ.1:ฉันบอกเธอแล้วไม่ใช่หรอว่าให้เอารูปมาด้วย แล้วให้มาวันจันทร์
เรา: (เราที่ได้ยินว่าให้มาติดต่อดูนะ)หนูได้ยินอาจารย์ในสายพูดว่าให้มาติดต่อดู หนูก็เลยมา
อจ.1:ฉันพูดว่าให้เธอว่าวันจัทร์(กระทืบเท้าใส่เรา+เสียงดังจนฉันตกใจ)
เรา
ตกใจอาจารย์จนไม่กล้าพูดต่อ+น้ำตาคลอเบ้าเพราะตกใจอาจารย์)
อจ.2:วันนี้วันอาทิตย์ หนูค่อยมาใหม่พรุ่งนี้นะลูก เอารูปมาด้วย(พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน)
เรา
ได้ยินที่อาจารย์คนที่2พูดจึงไม่พูดต่อแล้วนั่งที่เก้าอี้หน้าห้องวิชาการ)(ปล.เรานั่งรอเวลาที่จะออกไปทำธุระที่อื่นต่อ)
อจ.1
เดินมาปิดบานหน้าต่างดังมากพร้อมกับพูดถึงเรา เสียงที่อาจารย์พูดถึงเราดังผ่านบานหน้าต่างออกมา)
เรา
ตกใจกับสิ่งที่อาจารย์ทำใส่เรา เราเลยนั้งน้ำตาไหลอยู่ที่เก้าอี้ เราคิดว่าที่อาจารย์ปิดหน้าต่างใส่เราทั้งๆที่เรานั่งอยู่ตรงนั่นคงสื่อว่าไล่เรา เราลุกขึ้นมาเเล้วเคาะที่หน้าต่างเบาๆแล้วพูดว่า.. อาจารย์คะ ขอบคุณนะคะ แล้วก็ขอโทษที่มารบกวน พรุ่งนี้หนูจะมาใหม่นะคะ(เราพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือแต่ไม่ได้ประชดประชันใดๆเลย) สิ่งที่เราเห็นผ่านหน้าต่าง อาจารย์คนที่1ยืนทำงานแบบไม่สนใจและมองว่าเราจะยืนพูดอยู่หน้าห้อง อาจารย์คนที่สองที่เหงยหน้ามามองเราเพียงแวบเดียว
*ระหว่างที่เดินกลับไปที่โรงจอดรถ เราคิดว่า เราทำอะไรผิดอาจารย์ถึงทำแบบนั่นกับเรา เราที่เป็นศิษย์เก่าไม่เคยเจออาจารย์ที่ทำท่าทีแบบนี้ใส่เลย ทั้งกระทืบเท้าใส่, ตะคอกใส่เรา, ปิดหน้าต่างหนีทั้งๆที่เรานั่งอยู่ตรงนั้น, ทำเหมือนเราไม่มีตัวตน เราที่คิดมาทั้งวันว่าการที่เราไม่นำรูปไปและเข้าใจผิดว่า"ให้ลองเข้ามาดู" คือให้เข้ามาวันจันทร์ มันทำให้อาจารย์โมโหขนาดนั้นเลยหรอ
ทั้งนี้ต้องขอบคุณอาจารย์คนที่2 ที่พูดกับเราด้วยความอ่อนโยน ไม่เฉยกับเสียงเคาะกระจกของเรา
โรงเรียนแห่งหนึ่งในย่านบางแสน
บทสนทนาทางโทรศัพท์
เรา:อาจารย์ค่ะ ฝ่ายวิชาการเปิดรึเปล่า หนูจะเข้าไม่ติดต่อขอวุฒิหน่อยค่าา
อาจารย์:วันนี้เป็นอาทิตย์ค่ะ ราชการหยุด เคยมาติดต่อไว้รึเปล่า?
เรา:เคยค่ะ หนูไปติดต่อกับอาจารย์คนนึงไว้ เขาบอกว่าถ้าวุฒิได้เเล้วเขาจะติดต่อมา
อาจารย์:ติดต่อนานรึยังคะ?
เรา:นานมากแล้วค่ะ อาจารย์คนนั้นไม่ติดต่อมา หนูเลยไม่ได้เข้าไปที่ฝ่ายวิชาการเพราะคิดว่าเขายังทำไม่เสร็จ
อาจารย์:งั้นลองมาติดต่อดูนะ
//วางสาย//
ได้ยินคำว่า"งั้นลองมาติดต่อดูนะ" เราก็เอาโอกาสที่ออกไปข้างนอกเเวะเข้าไปในโรงเรียนss ดูว่าอาจารย์ที่บอกจะติดต่อมาเขาอยู่ที่โรงเรียนรึเปล่า ปล.เราไม่ได้เอารูปถ่ายขนาดหนึ่งนิ้วไปด้วยเพราะคิดว่าอาจารย์ยังไม่ได้เตรียมวุฒิไว้ให้เรา...
เราไปถึงโรงเรียนเห็นหน้าต่างห้องวิชาการเปิดอยู่เลยรีบวิ่งไป เราชะโงกหน้าเข้าไปในห้อง พบอาจารย์ผู้หญิงสองคนนั้งอยู่
บทสนทนา
อจ.1: ได้เอารูปมารึเปล่า?
เรา:ไม่ค่ะ หนูไม่ทราบว่าอาจารย์จะเตรียมไว้เเล้ว
อจ.1:เอ้า! ครั้งนั้นฉันบอกว่าอะไร.. ฉันบอกให้เธอเตรียมมา
เรา:ครั้งนั้นอาจารย์บอกว่าจะติดต่อมาแล้วนำรูปมาด้วย แต่นี้อาจารย์ไม่ได้ติดต่อมา หนูก็เลยไม่ได้เอามาด้วย
อจ.1: กลับไปเถอะ ค่อยมาใหม่พรุ่งนี้
เรา: หนูขอวันนี้ได้ไหมคะ หนูขอเวลาอาจารย์เเค่10นาที หนูจะรีบเอารูปมาให้อาจารย์ค่ะ
อจ.1:ฉันจะกลับบ้านเเล้ว
เรา: (เราสังเกตอาจารย์คนนั้นว่ากำลังทำงานอยู่ ไม่มีวี่แววว่าจะกลับบ้าน) เราเลยพูดกับเขาว่า หนูขอเเค่10นาทีนะคะ 5นาทีก็ได้ค่ะ
อจ.1:คุยกับอาจารย์อีกคน ทำกับว่าเราไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น
เรา
อจ.1:ฉันบอกเธอแล้วไม่ใช่หรอว่าให้เอารูปมาด้วย แล้วให้มาวันจันทร์
เรา: (เราที่ได้ยินว่าให้มาติดต่อดูนะ)หนูได้ยินอาจารย์ในสายพูดว่าให้มาติดต่อดู หนูก็เลยมา
อจ.1:ฉันพูดว่าให้เธอว่าวันจัทร์(กระทืบเท้าใส่เรา+เสียงดังจนฉันตกใจ)
เรา
อจ.2:วันนี้วันอาทิตย์ หนูค่อยมาใหม่พรุ่งนี้นะลูก เอารูปมาด้วย(พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน)
เรา
อจ.1
เรา
*ระหว่างที่เดินกลับไปที่โรงจอดรถ เราคิดว่า เราทำอะไรผิดอาจารย์ถึงทำแบบนั่นกับเรา เราที่เป็นศิษย์เก่าไม่เคยเจออาจารย์ที่ทำท่าทีแบบนี้ใส่เลย ทั้งกระทืบเท้าใส่, ตะคอกใส่เรา, ปิดหน้าต่างหนีทั้งๆที่เรานั่งอยู่ตรงนั้น, ทำเหมือนเราไม่มีตัวตน เราที่คิดมาทั้งวันว่าการที่เราไม่นำรูปไปและเข้าใจผิดว่า"ให้ลองเข้ามาดู" คือให้เข้ามาวันจันทร์ มันทำให้อาจารย์โมโหขนาดนั้นเลยหรอ
ทั้งนี้ต้องขอบคุณอาจารย์คนที่2 ที่พูดกับเราด้วยความอ่อนโยน ไม่เฉยกับเสียงเคาะกระจกของเรา