เราเป็นคนหนึ่งที่ เสี่ยงเป็นโรคซึมเศร้า แล้วก็ได้เข้าพบจิตแพทย์เพราะว่าหลังๆมานี้รู้สึกว่าตัวเองมีความรู้สึกดาวน์บ่อยมากถึงขั้นว่า "นั่งเฉยๆ ก็ร้องไห้ได้โดยไม่มีเหตุผล" สาเหตุก็เกิดจากครอบครัวนั่นแหละเราอยู่กับตายาย พ่อแม่แยกทางกัน เรากับแม่ก็ถือว่าไม่ค่อยสนิทกันเท่าไร เพราะมีอะไรก็ไม่เคยบอกเขาเลย 

  แม่เราก็มีสามีใหม่ แล้วเราก็เข้าขากันดีมากพ่อเลี้ยงนั้นถือว่าเป็นคนที่สนิทที่สุด มีอะไรก็เล่าให้เขาฟัง(แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด)
*มาถึงตอนที่เราไปพบจิตแพทย์นั้น หลังจากได้กินยานอนหลับและยาคลายเครียดนั่นก็ไม่ฝันอีก เราก็ดีใจมากที่ดูเหมือนอาการจะดีขึ้นแต่.. อาทิตย์ต่อมาก็รู้สึกดาวน์หนักๆเนื่องจากทานยาพวกนั่นแล้วทำให้ง่วงทั้งวัน จนเรียนไม่รู้เรื่อง และทำให้วิตกกังวลหนัก แล้วคืนนึงเราก็หยิบคัตเตอร์ขึ้นมาและคิดว่าถ้ากรีดแล้วจะตายเลยมั้ย หรือกรีดแล้วดีขึ้นรึป่าว เราก็ลงมือทำ นั่นคือจุดเริ่มต้นของการทำร้ายตัวเอง และแม่ก็กังวลและเป็นห่วงเรามาก ยอมรับว่าแม่คือทุกอย่างแล้วจริงๆ จนเราตัดสินใจเก็บของมีคมห่างจากตัว ยอมรับว่าช่วงแรกๆอยากทำมันอีก แต่ก็หักห้ามใจใว้ จนมาถึงวันนี้เราเกิดฝันร้ายหนักมาก(นั่นคือกินยาแล้วนะ ยังฝันอีก)

เราก็บอกแม่ว่า"แม่ หนูเหนื่อย"
แม่ก็ถามว่า"ไปทำไรมา"
เราก็ตอบว่า "ฝันร้าย มันน่ากลัวมาก"
แม่ก็ถามว่า "แค่ฝันร้าย มันเหนื่อยด้วยหรอ" นั่นแหละเราก็ดาวน์หนักเลยทีนี้ อยากจะบอกแม่ว่า ทุกคำพูดของแม่ แค่นิดเดียวหนูก็ดาวน์ได้นะคะ