คือเราคบกันมาจะเรียนจบแล้วค่ะ แฟนเราอยากจะไปเรียนต่างประเทศ ยิ่งไปเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี เขาอยากอยู่เมืองนอกนานเท่าที่นานได้ ส่วนเราไม่มีความสามารถที่จะตามไปเพราะปัญหาที่บ้านและเรื่องเงิน
เราเคยถามแฟนว่า ในอนาคตที่วางแผนไว้มีเราบ้างไหม เขาตอบว่า ยังไม่มี เราก็รู้สึกห่อเหี่ยวนอยด์ๆอ่ะค่ะ มันเหมือนแบบ แพลนเรามันมีเขานะ เราน้อยใจที่เราตั้งใจจะรอ ก็ไม่รู้ว่าจะรอไปทำไม เพราะเขาบอกว่าถ้าไปอยู่นั่นก็คงหาโอกาสแวะกลับมาหาเราบางครั้ง เราก็ไม่โอเคกับคำตอบนี้เท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรไป
เราแค่ไม่รู้ว่า เราควรจะคิดและรู้สึกยังไง มันทำให้ไม่มีแพชชั่นที่อยากจะคบและกำลังใจอยากจะรออ่ะค่ะ เพราะทุกวันนี้ก็ห่างกัน นานๆเจอกันที เค้าไม่ยอมกลับมาอยู่หอเพราะติดบ้าน เราก็เข้าใจนะคะ
แฟนไม่มีการแพลนอนาคตแล้วมีเราในนั้นเลยค่ะ เศร้ามาก
เราเคยถามแฟนว่า ในอนาคตที่วางแผนไว้มีเราบ้างไหม เขาตอบว่า ยังไม่มี เราก็รู้สึกห่อเหี่ยวนอยด์ๆอ่ะค่ะ มันเหมือนแบบ แพลนเรามันมีเขานะ เราน้อยใจที่เราตั้งใจจะรอ ก็ไม่รู้ว่าจะรอไปทำไม เพราะเขาบอกว่าถ้าไปอยู่นั่นก็คงหาโอกาสแวะกลับมาหาเราบางครั้ง เราก็ไม่โอเคกับคำตอบนี้เท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรไป
เราแค่ไม่รู้ว่า เราควรจะคิดและรู้สึกยังไง มันทำให้ไม่มีแพชชั่นที่อยากจะคบและกำลังใจอยากจะรออ่ะค่ะ เพราะทุกวันนี้ก็ห่างกัน นานๆเจอกันที เค้าไม่ยอมกลับมาอยู่หอเพราะติดบ้าน เราก็เข้าใจนะคะ