เราเถียงกลับว่าก็เหมือนแม่ไงเพราะแม่ด่ามาว่าเราชอบใช้อารมณ์ชอบใช้กำลังกับน้องแต่เราเองไม่เคยทำขนาดนั้นเลยเราตะคอกใส่ไม่ถึงขั้นตบตีเลย แล้วหลังจากนั้นแม่ก็มาจิกหัวเราตบเราด่าเราอะนะ จะให้เราทำแบบไหนหรอ มันแค่ทนไม่ไหวจนต้องพูดออกไปจริงๆ ทำไมแค่นี้แม่ถึงยังไม่เข้าใจสักที เราพูดในเสียงที่ผิดหวังมากเลยนะไม่ได้ใส่อารมณ์เลยแต่ก็นั่นแหละ เราพยายามเข้าใจเขาอยู่แค่ขอเวลาหน่อย เราเข้าใจนะว่าเราผิดจริงๆ ตอนนี้ความเป็นส่วนตัวแทบจะไม่มีแล้วปกติเป็นหัวเราะง่ายมากไม่รู้ว่าจะกละบไปเป็นแบบนัอนได้ไหม เดี๋ยวเราก็คงลืมมันไปเอง