ดูกรภิกษุทั้งหลาย
ก็กรุณาเจโตวิมุติ อันบุคคลเจริญแล้วอย่างไร มีอะไรเป็นอย่างยิ่ง มีอะไรเป็นผล มีอะไรเป็นที่สุด 

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมเจริญสติสัมโพชฌงค์ ฯลฯ ย่อมเจริญอุเบกขาสัมโพชฌงค์ อันสหรคตด้วยกรุณา อาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ อาศัยนิโรธ น้อมไปในการสละ ถ้าเธอหวังอยู่ว่า เราพึงมีความสำคัญว่าปฏิกูลในสิ่งไม่ปฏิกูลอยู่ เธอก็ย่อมมีความสำคัญว่าปฏิกูลในสิ่งไม่ปฏิกูลนั้นอยู่ ฯลฯ 

ถ้าหวังอยู่ว่า เราพึงแยกสิ่งไม่ปฏิกูลและปฏิกูลทั้งสองนั้นออกเสียแล้ว วางเฉย มีสติสัมปชัญญะอยู่ ก็ย่อมวางเฉย มีสติสัมปชัญญะอยู่ในสิ่งทั้งสองนั้น 

หรืออีกอย่างหนึ่ง เพราะล่วงรูปสัญญาเสียโดยประการทั้งปวง เพราะปฏิฆสัญญาดับไป เพราะไม่กระทำไว้ในใจซึ่งนานัตตสัญญา เธอคำนึงอยู่ว่า อากาศไม่มีที่สุด ย่อมบรรลุอากาสานัญจายตนะอยู่ 

ดูกรภิกษุทั้งหลาย
เรากล่าวกรุณาเจโตวิมุติ ว่ามีอากาสานัญจายตนะเป็นอย่างยิ่ง เพราะภิกษุผู้ยังไม่แทงตลอดวิมุติอันยวดยิ่งในธรรมวินัยนี้ ปัญญาของเธอ จึงยังเป็นโลกีย์.

คลิก. https://84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=19&A=3328&Z=3470



     [๕๙๘]   กถํ  ภาวิตา  จ  ภิกฺขเว กรุณา เจโตวิมุตฺติ กึคติกา โหติ
กิมฺปรมา   กิมฺผลา  กิมฺปริโยสานา  ฯ  อิธ  ภิกฺขเว  ภิกฺขุ  กรุณาสหคตํ
สติสมฺโพชฺฌงฺคํ    ภาเวติ    ฯเปฯ   กรุณาสหคตํ   อุเปกฺขาสมฺโพชฺฌงฺคํ
ภาเวติ   วิเวกนิสฺสิตํ   วิราคนิสฺสิตํ   นิโรธนิสฺสิตํ   โวสฺสคฺคปริณามึ  ฯ
@เชิงอรรถ: ๑ ม. จ ฯ
โส     สเจ     อากงฺขติ    อปฺปฏิกูเล    ปฏิกูลสญฺญี    วิหเรยฺยนฺติ
ปฏิกูลสญฺญี    ตตฺถ    วิหรติ   ฯเปฯ   สเจ   อากงฺขติ   อปฺปฏิกูลญฺจ
ปฏิกูลญฺจ    ตทุภยํ    อภินิวชฺเชตฺวา    อุเปกฺขโก    วิหเรยฺยํ   สโต
สมฺปชาโนติ   อุเปกฺขโก   ตตฺถ   วิหรติ   สโต   สมฺปชาโน   สพฺพโส
วา     ปน     รูปสญฺญานํ    สมติกฺกมา    ปฏิฆสญฺญานํ    อตฺถงฺคมา
นานตฺตสญฺญานํ   อมนสิการา   อนนฺโต   อากาโสติ   อากาสานญฺจายตนํ
อุปสมฺปชฺช     วิหรติ     ฯ     อากาสานญฺจายตนปรมาหํ     ภิกฺขเว
กรุณาเจโตวิมุตฺตึ   วทามิ   ฯ   อิธ   ปญฺญสฺส   ภิกฺขุโน   อุตฺตริวิมุตฺตึ
อปฺปฏิวิชฺฌโต ฯ

คลิก. https://84000.org/tipitaka/pali/pali_item_s.php?book=19&item=573&items=28