เราเพิ่งเสียน้องชายในวัย17ปีเมื่อปลายปีที่เเล้ว นับตั้งแต่วันนั้น เราเองซึมตลอดมาเลย ทุกๆเช้าเราก็แฮปปี้นะคะ แต่พอก่อนนอนหรือตกดึกเมื่อไหร่ ใจก็หวิวๆตลอด ก้ำกึ่งจะร้องไม่ร้อง อั้นไว้เพราะอยู่หอพักกับเพื่อน แต่พอเพื่อนหลับแล้ว เราก็ปล่อยโฮออกมาเลย คิดมากทุกๆเรื่อง รู้สึกว่าตัวเองแบกอะไรไว้เยอะจังเลย ทำไมการโตเป็นผู้ใหญ่ไม่เห็นมีความสุขหรือแฮปปี้เลยคะ? ถ้าขอพรได้หนึ่งขอเราขอให้น้องกลับมาแล้วเอาชีวิตเราไปแทนได้มั้ย 🥺 เหนื่อยจังเลยค่ะทุกๆอย่าง ทุกๆเรื่อง ทำไมนะไม่เป็นเรา 😞