ตอนนี้เราเรียนจบมา8-9เดือนแล้วค่ะ กำลังอยู่ในช่วงตัดสินใจว่าจะทำงานบริษัทหรือธุรกิจที่บ้าน. สำหรับเราบ้านไม่ใช่เซฟโซนหลายๆอย่าง แต่ในแง่ของงานถือว่ามั่นคงมากๆรายได้ดีเลย สิ่งที่มีปัญหาคือที่บ้านไม่เคยยอมรับความต้องการของเราเลย เราเป็นคนที่ค่อนข้างติสมากชอบเที่ยวชอบถ่ายรูปต่างจากเขาจะเป็นพวกตรรกะเหตุผล. สังคมและเพื่อนๆของเราอยู่ที่กรุงเทพหมดเลยเรามีธุรกิจที่ตจว.และครอบครัวตจว.ทำให้เรารู้สึกอยากไปเที่ยวบ้าง เราทำงาน6วัน/สัปดาร์ 8โมง-5โมง วันหยุดก็อยากไปเจอเพื่อนแต่เพื่อนก็อยู่ไกล ส่วนมากก็ต้องอยู่กะครอบครัว อะไรต่างๆก็ต้องงตามใจเขา เราเลยอยากออกจากบ้านเพราะรู้สึกไม่ชอบ แต่ถ้างานในระบบที่เราเคยทำตอนฝึกงานเราก็ไม่ค่อยแฮปปี้ ได้เจอเพื่อนดีสังคมดีแต่มันก็ค่าตอบแทนไม่ค่อยสมเหตุสมผล พอเราจะมองหางานที่ค่าแรงดี ความสามารถเราไม่พอต่อให้เรียนเพิ่มอีกรอบก็ไม่ได้. เราไม่สามารถต่อรองกับที่บ้านได้เลย เช่น ขอไปเที่ยว ไปไหนมาไหน เทศกาลขอไปฉลองก็ไม่ได้ ร้านเหล้าเราก็ไม่ได้เข้า ตอนไปฝึกงานที่กรุงเทพ แม่ก็เช็คเราว่าห้ามกลับห้องเกิน2ทุ่มอีก. ถ้าเลือกทำงานที่บ้านแล้วชีวิตที่เราอยากจะใช้หลังจากนี้จะไม่มีเลย เวลาพักผ่อนก็จะถูกควบคุมทุกอย่าง แม่จะมาเฝ้าเราจนเรานอน แต่ถ้าเราทำงานในระบบมันก็ไม่ได้แฮปปี้ขนาดนั้นแถมค่าครองชีพสูงเพราะไม่ได้มีบ้านที่กรุงเทพด้วย รู้สึกเครียดมากเลย เราเคยบอกเขาไปหลายครั้งแล้วว่าเราอยากเที่ยวอยากพักแต่เขาไม่โอเคเลยแล้วมองว่ามันไร้สาระ ถ้าจะไปเที่ยวก็ให้ไปทำงานประจำไปเลยซึ่งเราก็ไม่อยากทำ. เราควรเลือกทางไหนดีคะ
หมาป่าเดียวดายหรือหมาอ้วนที่เศร้าซึม.