คือว่าเราไม่ร่าเริงเหมือนเมื่อก่อนเลย รู้สึกไม่มีความสุข น่าเบื่อบ้าง บางครั้งก็คิดมากจนร้องให้ บางทีอยู่ดีๆก็ซึมไปเลย บางครั้งก็ต้องฝืนยิ้มฝืนมีความสุขไป อยากจะรู้ว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าหรือป่าว😞

คือเราไม่รู้ว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้ามั้ย เรามีอาการคิดอยากฆ่าตัวตายคิดว่าตัวเองทำอะไรก็ไม่ดีสักอย่างท้อเเละเหนื่อยกับชีวิตมากๆเเต่เราไม่กล้าที่จะทำเพราะกลัวถ้าเราไม่ตายเราจะเป็นภาระของคนที่บ้านเราทำร้

มีใครว่าพ่อแม่เป็นเซฟโซนบ้างไหมวันหนึ่งพ่อแม่เราเลิกกันเราเลือกที่จะไปอยู่กับแม่ก่อนแต่พออยู่ไปเรื่อยๆแม่ก็เริ่มไปกินเบียเล่นไพ่จนทนไม่ไหวเลยไปอยู่กับพ่อแย่น้อยกว่าแต่พ่อเราก็ไม่เคยใหเอิสระกับเราเราอย

ช่วงนี้เรารู้สึกเหนื่อยๆปกติจะเป็นคนเส้นตื้นนะเวลาอยู่โรวเรียนจะขำตลอดเเต่ช่วงนี้เเบบขำเเบบจริงๆบ้างขำแบบฝืนๆบ้าง​ เเต่เวลานอนก็นอนปกตินะ​ เเต่หลายสัปดาหฺผ่านมาเรานอนดึกด้วย​ไม่รู้ว่าที่เพลียเหนื่อยทั

เราเหนื่อยมากค่ะ ไม่อยากบอกครอบครัวกลัวเค้าเป็นห่วง ไม่คิดจะบอกคนอื่นอยู่แล้ว คิดว่าไม่รู้จะบอกทำไม แต่เวลาดาวน์ๆ ก็เหนื่อยที่ต้องกลั้นน้ำตา ต้องเขียร์ตัวเอง ต้องฝืนยิ้ม ต้องฝืนสดใส บางครั้งก็อยากมี

หนูรู้สึกว่าหนูไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น เเม้เเต่สิ่งที่ชอบ อยากนอนเฉยๆ รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าเเละเป็นภาระให้คนอื่น วันนี้หนูคิดอยากฆ่าตัวตาย จริงๆเเล้วไม่ได้อยากตายหรอกค่ะ หนูเเค่อยากให้ความรู้สึกเเย่ๆมัน

คือเราลองคิดๆว่าเราเปรียบเทียบกับของบางชิ้น ของที่มีค่าเเละมีคุณค่า เราทุกคนก้ต้องรักษาสิ่งของชิ้นนั้นกันใช่มั้ยคะ เเต่ทำไมเราเปรียบเทียบเเล้ว เเฟนเราไม่เห็นรักษาหรือดูเเลอะไรเราเลย ทำไมเเฟนถึงเอาเเ

เรามักจะคิดถึงอดีตตลอดเวลาที่อยู่คนเดียว บางครั้งก็ร้องไห้หนักมากเพราะคิดถึง เพราะอดีตมันมีความสุข บางครั้งก็อยากคิดจะหายไป มักจะคิดถึงอดีตบ่อยเวลาอยู่คนเดียว บางทีก็นั่งยิ้ม อยากย้อยกลับไป เราเป็นโรค