มิเป็นอื่นคืนวันมิผันผาย

ยังเกิด แก่ เจ็บ ตาย มิผายผัน

ลุวันคืนตื่นตามลุกลามทัน

มากระชั้นกระชับกระหยับชิด



๏ มิเป็นอื่นตื่นรู้ ค่อยค่อยรู้

โลกนี้มีแต่ครูสอนดูจิต

งดงามธรรมชาติหยาดนฤมิต

ใบไม้หนึ่งใบปลิด อนิจจลักษณ์



๏ เราต่างเคยโอหังเคยพลั้งพลาด

เคยโง่ เคยฉลาดขี้ขลาดหนัก

ต่างเคยมืด เคยสว่างกระจ่างพักตร์

เคยหลงรักกลับชัง ใจทั้งเพ



๏ มิเป็นอื่นตื่นรู้วู่ลมวก

สวรรค์อยู่ในอก นรกกล่อมเห่

เช้าตักบาตรหยาดน้ำคว่ำขันเท

สิ่งลวงเล่ห์ราคะ สัประยุทธ์



๏ ยังตื่นตาตื่นใจอยู่ในโลก

เสาะแสวงแข่งโชคโศลกสลุต

ขณะเห็นน้ำค้างกลางโกมุท

เฝ้าตื่นรู้ ให้ผ่องผุดแบบพุทธะ