เราเพิ่งเลิกกับแฟนได้ยังไม่นาน ถูกเขาบอกเลิกไปมีคนอื่น ตลอดเวลาที่เลิกกัน เขาไม่เคยติดต่อกับมา ไม่เคยได้คุยกัน ไม่เคยจะได้เจอ เสื้อผ้า ของใช้ทุกอย่างของเขา ยังอยู่ที่เราทุกชิ้น จนเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา เขาติดต่อมาเพื่อที่จะเข้ามาเก็บของ วินาทีที่ได้ยินคำนี้ ใจเราสั่นมาก อยากจะปฏิเสธไม่ให้เขามา เพราะนั้นคือสันยานบอกเราแล้วนะ ว่าเขาจะไปจากเราจริงๆ แต่ก็ต้องจำยอม เมื่อวันที่เขาเข้ามาเก็บของที่บ้านเรา มันคือการได้เจอกันครั้งแรกในรอบเกือบ1เดือน ที่เขาไปจากเรา ความรู้สึกคิดถึง ความรักที่มีต่อเขา มันปะทุเข้ามาในใจเรา เหมือนที่ผ่านมาเราจะทำใจได้ และอยู่ได้แล้ว พอเอาเข้าจริงๆ ที่ผ่านมาเรายังทำไม่ได้เลย ยิ่งได้เจอเขา เราก็ยิ่งรู้ใจตัวเอง ว่าเรายังรักและรอเขากับมา แต่เราไม่ได้แสดงความรู้สึกพวกนี้ออกมาให้เขาเห็นนะ เราได้แต่นั่งมองเขาเก็บเสื้อผ้า เก็บของใช้จำเป็น และเตรียมของทุกอย่างใส่กระเป๋าให้เขา มันเจ็บนะ พยายามกั้นน้ำตาสุดริด ไม่อยากให้เขาเห็นเราว่ายังอ่อนแอ สุดท้ายความพยายามทั้งหมด ก็พังลงในตอนที่เขา เข้ามาสวมกอดเรา นี่มันคงเป็นกอดสุดท้ายของเราแล้วสินะ น้ำตาไหลแบบไม่อาจกลั่นไว้ได้ และยิ่งไปกว่านั้น "เขาบอกว่ายังรักเราและเป็นห่วงเราเสมอนะ" เราสับสนมาก คือเราไม่รู้ว่าเขาพูดออกมาจากใจจริงๆ หรือแค่โกหกเรา เขาให้ความหวังเรา และก็มีหลายๆอย่าง ที่เขาแสดงออกเหมือนว่ายังรักเรา เรากลัวใจตัวเองมาก มันทั้งรักและเจ็บ แม้เขาจะบอกว่ายังรักเรา แต่คนที่เขาเลือกก็ไม่ใช่เรา สุดท้ายเขาก็ไปจากเรา "แล้วคำรักที่ให้เราในวันนี้" มันคืออะไร รักแบบไหนที่ทิ้งเราไปมีคนอื่น เราสับสนไปหมด กับความรู้สึกของเราในตอนนี้ มันบอกไม่ถูกว่าตอนนี้เราควรจะทำยังไง รู้แค่ว่า มันเจ็บและเสียใจมาก กับสิ่งที่เกิดขึ้น 8ปีที่เราให้ทั้งหัวใจและใช้ชีวิตร่วมกันมา มันไม่ได้มีค่าสำหรับเขาเลย ยิ่งรักมากก็เจ็บมาก ยิ่งเฝ้ารอก็ยิ่งไกลห่าง จะตัดก็ยังตัดไม่ได้ เราจะเข้มแข็งได้ยังไงอ่า ในเมื่อใจเรายังอ่อนแอแบบนี้ 😭😭😭