จริงๆก็ไม่รู้ว่าโรคซึมเศร้าเป็นยังไง
ก็แค่...อยากหายไป เวลาเกือบหนึ่งเดือนกับการที่รู้สึกว่าชีวิตไม่มีความหมายอะไรเลย  ไม่มีความฝัน ไม่มีความชอบ คิดว่าตัวเองไม่มีค่า  ไม่มีอะไรดีสักอย่าง สิ่งที่เคยชอบมากๆก็รู้สึกว่าชอบมากๆ สิ่งที่เคยเป็นรอยยิ้ม ศิลปินที่ชอบ มันไม่มีความหมายมากพอกับการที่ต้องมีชีวิตอยู่แบบนี้  จนวันที่คิดว่า มันมีวิธีไหนไหมนะ  ที่ทำให้ตายโดยไม่ต้องเจ็บปวด หรือถ้าคืนนี้นอนหลับไป ไม่ต้องตื่นมาอีกเลยก็ดี เป็นแบบนี้มาเป็นเดือน รู้สึกนอย
เมื่อก่อนเคยส่งสัยว่าคนที่ฆ่าตัวตาย ทำไมไม่คิดถึงคนข้างหลัง ทำไมไม่คิดดีๆ....จนมาเจอกับตัวเอง ความคิดตอนนั้นนอกจากตัวเองแล้ว ไม่มีอะไรเลย ชั่ววูบนึงก็คิดว่ารีบจนเรื่องนี้เถอะ พอแค่นี้เถอะ เหนื่อยแล้ว  ขาดเราไปสักคน เค้าคงอยู่กันได้ เราอยู่ไปคงไม่ได้ช่วยอะไรมาก คิดแบบนั้นแล้วก็ร้องไห้ไม่หยุด
พอตั้งสติได้ ก็รู้สึกกลัวตัวเอง  กลัวความคิดตัวเอง กลัวการอยู่กับตัวเองเงียบๆคนเดียว บังเอิญเลื่อน tiktok ไปเจอพี่กิตร้องเพลง (หลับตานะ  ขอให้เธอหลับฝันดี คืนนี้ไม่ต้องห่วง ตรงนี้ฉันจะดูเเลเธอด้วยชีวิตของฉัน) เลยไปหาเพลงเต็มฟัง ใช้เพลงกล่อมนอน คิดว่าพรุ่งนี้มันต้องดีขึ้นแน่นอน แล้วบอกตัวเองว่าฝันดี
ตั้งแต่วันนั้นมา พยายามหาอะไรทำ ไม่ให้ตัวเองได้ว่างคิดเยอะ หาสิ่งน่าสนใจใหม่ๆ จนผ่านมันมาได้ 
...เช้านี้ท้องฟ้าดูสดใสขึ้นจริงๆ
......ขอบคุณความบังเอิญ ที่ทำให้ได้ฟังเพลงนั้น
.........ขอบคุณเพลง ราตรีสวัสดิ์ 
............ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้ เราดีขึ้นแล้ว