สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องๆหนึ่งมาเล่าพร้อมกับขอความคิดเห็น

เราเป็นเด็กนักเรียนหญิงธรรมดาๆคนนึงค่ะ ค่อนข้างเซอๆลุยๆเลยค่ะถ้ามองจากภายนอก เราไว้ผมสั้น ไม่แต่งหน้าแต่งตัวใดๆเลย ตอนจบม.3เราก็สอบเข้าไปเรียนม.ปลายที่รร.ใหม่ค่ะ ตอนอยู่ม.4เราก็เงียบๆ เล่นคุยแค่กับเพื่อน ไมได้ทำตัวโดดเด่นอะไรเลย แต่เรารู้สึกว่าชอบมีคนมองเราน่ะค่ะ แล้วเราเป็นพวกคิดลบ ไม่ชอบคิดเข้าข้างตัวเองน่ะค่ะ เราเลยกังวลว่าเราไปทำอะไรแปลกๆไว้หรือเปล่า ไปทำอะไรไม่ดีไว้หรือเปล่า อยากลองถามลองปรึกษาเพื่อนดูแต่สุดท้ายก็ไม่ได้ทำค่ะ เพราะเราเป็นคนที่มีบุคลิคเย็นชา เป็นที่พึ่ง อะไรแบบนั้นค่ะ555 แล้วมีวันหนึ่งตอนใกล้จะจบม.4 เราได้ไปเห็นอาจารย์คนนึงที่เราไม่ค่อยได้เห็น เราก็สวัสดีเขาปกติกับที่เราทำนะคะ แต่เรารู้สึกว่าเขามองตามเรายังไงก็ไม่รู้ แล้วก็ยังยิ้มด้วยอะค่ะ แต่เราก็ไม่ได้อะไรนะคะตอนนั้น เราก็ปล่อยผ่านไป แต่ไม่นานจากนั้นเราก็ได้รู้ค่ะว่าเพื่อนร่วมห้องของเราคนนึงเคยชอบอาจารย์คนนี้ค่ะ ถึงขั้นทักไปคุยกับเขาในเฟสเลย อาจารย์เขาเลยเลิกเล่นเฟสค่ะ แต่เราไม่ได้ทราบความจริงทั้งหมดนะคะ ไม่รู้ว่าอาจารย์เขาได้ชอบเพื่อนเราด้วยมั้ย แต่เราเดาว่าเขาคงไม่อยากมีปัญหาเลยลบเฟสไป แล้วเขาก็มีแฟนแล้วด้วยค่ะ เราเลยไม่เก็บมาคิด

จนมาขึ้นม.5 เรารู้สึกว่าเขามองเราบ่อยมากๆค่ะ แต่เราก็คิดว่าคงจะปกติอยู่เหมือนเดิม เขาไม่ได้สอนห้องเรานะคะ เราเลยไม่มีโอกาสได้เรียนกับเขาและไม่รู้เลยว่าการสอนรวมถึงนิสัยของเขาเป็นไง แต่เขาจะสนิทกับพวกพี่รหัสของเรา บางทีเราก็เห็นเขาคัยกันแล้วหันมามองทางเราอะค่ะ เราก็งงว่ามองทำไม จริงๆเราเป็นคนไม่ค่อยเข้าหา ผช. ก่อนด้วยค่ะ พวกพี่รหัสเราก็ไม่ได้เข้าหาเลย เราเลยงงว่าเขามองเราหรอ เราหันหน้าหันหลังก็ไม่มีใครเลยนะคะ เรายืนคนเดียวเลย ยิ่งช่วงเทอม2 เราต้องไปเข้าแถวก่อนกลับบ้านตรงที่มีบ้านพักของเขาอยู่ ทำให้ยิ่งเจอเขาบ่อย เราเลยสังเกตเห็นได้บ่อยกว่าเดิมอีกค่ะว่าเขามองจริงๆ พอเราฮึดและพยายามหันไปมองเขาก็จะไปมองทางอื่น แต่เราเจอเขาแบบซึ่งๆหน้าน้อยครั้งมากค่ะ จนมาช่วงท้ายๆเทอม เราอยากลองตัดผมสั้นๆเท่ๆแต่ใจเราไม่ถึงค่ะ เพราะเดิมทีก็มีคนคิดว่าเราเป็นทอมอยู่แล้ว ถ้าตัดคงมีคนคิดเข้าไปใหญ่ เราเลยไม่ได้ตัดสักทีจนผมเรายาวขึ้นเรื่อยๆค่ะ5555 สุดท้ายเราเลยมัด แต่มัดท้ายทอยนะคะเพราะมันยังสั้นๆอยู่ เราก็รู้สึกว่าตกเป็นเป้าสายตามากขึ้น โดยเฉพาะกับจารย์คนนั้น จนวันสอบวันสุดท้ายของม.5ค่ะ เราพาเพื่อนไปส่งงานแล้วก็คัยกับเพื่อนอย่างสนึกสนานเลย แล้วจารย์เขาก็เดินมาค่ะ เราเลยขำเรื่องที่คุยกับเพื่อนพร้อมกับสวัสดีเขา เราบอกว่าอาจารย์สวัสดีค่ะ แล้วเขาก็ตอบเราพร้อมกับยิ้มว่า สวัสดีค่ะสาวน้อย เราเหม่อเลยค่ะตอนนั้น เหม่อเลยจริงๆ แต่เราก็พยายามไม่คิดอะไรค่ะ พยายามมาก คิดว่ามันปกติ แต่แล้วเพื่อนเราก็พูดว่า แปลกจังนะ ปกติเขาจะพยักหน้าเฉยๆเวลามีคนไหว้ เราก็คือ.... นิ่งไปเลยค่ะ แต่ก็พยายามไม่คิดอะไรจริงๆ จนกระทั่งมาม.6 เพราะโควิดเลยหายหน้าหายตากันไปนาน555 แต่ว่าพอเปิดเทอม เรทก็ตกเป็นเป้าสายตาอีกครั้งค่ะ เพราะเราตัดสินใจไว้ผมยาวดูสักตั้งหลังจากไม่ได้ไว้นานสิบกว่าปี เราโดนทักโดนมองบ่อยมาก เพื่อนในห้องบางคนทักว่าคนนี้ใคร555 แล้วใช่ค่ะ หนึ่งในคนที่มองเราก็ไม่พ้นอาจารย์เขา มองบ่อยกว่าเดิมอีก แล้วเขาเป็นครูประจำชั้นของม.6 พอเราขึ้นม.6ก็จะได้เจอเขาบ่อยกว่าเดิม เราเลยตัดสินใจสังเกตค่ะ เพื่อพิสูจน์ว่าทุกอย่างปกติจริงๆ สิ่งที่เราได้คือ ตอนเข้าแถวช่วงเช้าเขามายืนแถวเราบ่อยมากๆค่ะ  จริงๆทุกห้องจะมีครูประจำชั้นอยู่หน้าแถว เขาก็จะแวะมาเดินคุยอยู่ข้างหน้าแถวเรา พอเขาไปแถวเขา เขาก็จะมายืนระนาบเดียวกันกับเราอะค่ะ เราก็รู้สึกแปลกๆว่าทำไม พยายามมองให้ปกติ แล้วพอเพื่อนสนิทเราที่อยู่ชุมนุมของเขาอยู่กับเรา เขาจะชอบเข้ามาคุยกับเพื่อนเราค่ะ เพื่อนเราจะพูดว่าแปลกจัง ปกติไม่เห็นเข้ามาทัก เราเลยถามเพื่อนว่าปกคิเวลายู่คนเดียวไม่ก็อยู่กับคนอื่นเขาไม่ค่อยทักแกหรอ เพื่อนก็บอกว่าใช่ เราก็แบบ... หมายความว่าไง... แล้วมีอยู่วันนึง เราสังเกต ตอนเพื่อนเราเดินผ่านเขา เขาไม่พูดไม่มองอะไรเพื่อนเลยค่ะ แต่พอเราเดินอยู่กับเพื่อน เขากลับเนียกซะงั้น ทั้งที่เขาอยู่ชั้นบนด้วยซ้ำ เรากับเพื่อนเดินอยูาข้างล่าง เรากำลังจะเดินไปเรียนอีกตึกที่มันอยู่เยื้องมาข้างๆจากตึกที่ครูเขายืนอยู่ค่ะ พอเราเดินขึ้นมาโผล่ชั้นสองมันจะเห็นรึกนั้น เราเลยมองไป ก็เห็นเขายืนอยู่อะค่ะ แถมมองมาด้วย หลังจากวันนั้น เขาก็จะออกมายืนตรงนั้นวันนั้นและมองมาตลอดเลยค่ะ แล้วก็มีอะไรอีกเยอะเลยนะคะ แต่เด่นๆก็ตรงมองนี่แหละ อ้อ จริงด้วย อันนี้คือทำเราค่อนข้างไปไม่เป็นเลยล่ะค่ะ คือมีครั้งนึง น่าจะเทอม2 เรายืนรอเพื่อนซื้อน้ำอยู่ค่ะ ตอนนั้นเราก็กำลังคุยหยอกเพื่อนอย่างสนุกสนานเลย จนเรารู้สึกได้ค่ะว่ากำลังถูกมอง เราเลยโฟกัสที่หน้าต่างข้างหน้า มันเป็นหน้าต่างกระจกน่ะค่ะ มันขุ่นๆมัวๆ แต่ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นด้านใน เรามัวแต่หัวเราะสนึกสนานเบยไม่ได้โฟกัส แต่พอเราโฟกัส เราก็...เห็นจารย์เขายืนมองเราค่ะ มองแบบมองเลยจริงๆ มองจ้องมาเลย เราไม่รู้เลยค่ะว่าจะทำยังไงดี แต่พอเขาเห็นว่าเรามองไปเขาก็นั่งลงอย่างเร็วเลยค่ะ แล้วก็เปิดเครื่องปริ้น เราเลยทำเป็นปล่อยๆไป แต่หารู้ไม่ว่าเราเอามาคิดพิจารณาเยอะมาก จากนั้นก็มีอะไรอีกเยอะค่ะแนวๆนี้ มากกว่านี้ก็มี แต่เราพยายามมองว่าต้อวไม่มีอะไรๆๆๆๆ55555 ตะเล่าทั้งหมดก็กลัวยาวไปอะค่ะ เราเลยขอเล่าเหตุการณ์ช่วงท้ายของการสอบเทอม2 มันคล้ายๆเหตุการณืตอนม.5ค่ะ เราเดินอยู่กับเพื่อนสนิทกลุ่มเรา แล้วเขาก็เดินผ่านมาค่ะ พวกเราเลยสวัสดี เขาก็มองค่ะ มองเราเนี่ย555 แล้วเขาก็พูดแต่มองไปข้างหน้านะคะ ไม่ได้มองพวกเรา คำที่เขาพูดก็คือ สวัสดีครับหนุ่มน้อย เพื่อนๆเราก็พากันงงๆปนขำค่ะ พากันพูดว่าอะไรคือหนุ่มน้อยบ้างอะไรบ้าง ขำขันกันไป หารู้ไม่ว่ามีคนนึงที่ไม่ขำ ก็คือเราค่ะ เพราะมันทำให้เรานึกถึงเหตุการณ์เมื่อ1ปีก่อนตอนนั้น แต่เราก็เหมือนเดิมค่ะ พยายามไม่คิดๆๆๆ เขาคงไม่มีอะไร เรากลัวเราคิดมากไปเอง

สุดท้ายนี้ทุกคนคิดว่าไงคะ  เขาไม่ชอบอะไรเรา หรือว่าอยากหยอกอยากแกล้งเรา หรืออยากศึกษาอะไรเราหรือเปล่า5555 เพราะเราค่อนข้างต่างจากคนอื่นน่ะค่ะ 

เราอาจเลือกแทกที่ไม่เกี่ยวข้องหรือไม่ตรง ก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ

ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบนะคะ ♡