สวัสดีค่ะ เราเป็นนักเรียนม.ปลายคนนึงค่ะ เราเพิ่งคบกับแฟนได้ประมาณ 4 เดือนแล้วค่ะ 
จริงๆแล้วเริ่มได้คุยกันมากขึ้นเพราะมีสิ่งที่ชอบคล้ายคลึงกันค่ะ เราชอบดูการ์ตูนทั้งคู่ค่ะ หรือประมาณตัวละคร 2d ประมาณนี้น่ะค่ะ (แต่ก็คนละแนวอยู่น่ะค่ะ เราชอบตัวละครชาย แต่เขาชอบตัวละครหญิง)
พอคบกันเราก็เริ่มรู้จักกันมากขึ้นค่ะ แต่ก็มีสิ่งที่เราเริ่มรู้สึกได้ตอนที่คบกันค่ะ เกี่ยวกับแนวความคิดแล้วก็แนวการใช้ชีวิตค่ะ
(อาจจะปนกับการระบายของเราไปด้วยนะคะ T-T)

-การให้ความสำคัญในฝั่งของตัวเราเองค่ะ เรารับรู้ได้เลยว่า จริงๆแล้ว เราไม่ได้ให้ความสำคัญกับเขาเป็นอันดับแรกค่ะ เราค่อนข้างให้ความสำคัญกับครอบครัวและเพื่อนค่ะ แต่เรารับรู้ได้ว่า ฝั่งเขาให้ความสำคัญกับเรามามากกว่าด้านอื่น ครั้งหนึ่งตอนที่เราคุยกันเล่นปกติ เขาเคยพูดประมาณว่า เขาไม่สนใจเพื่อนหรอกถ้ามีเราน่ะค่ะ แต่สำหรับเราแล้วมันไม่ใช่ค่ะ เพราะเรารู้สึกว่าเพื่อนก็สำคัญกับเรามาเสมอค่ะ จุดนี้เราเลยรู้สึกว่า เขาจะเป็นฝ่ายที่เข้าหาเราตลอด เราคิดว่าความสัมพันธ์ไม่ควรจะเป็นสิ่งที่พยายามฝ่ายเดียว ในขณะที่เขาพยายามเข้าหาเรามากขึ้น เรากลับมีสิ่งที่เราต้องให้ความสำคัญอีกเหมือนกัน เราก็เลยรู้สึกผิดที่เหมือนเขาพยายามอยู่ฝ่ายเดียวค่ะ

-จากข้างต้นที่เราอยากให้ความสำคัญกับทั้งครอบครัวและเพื่อนด้วย เราจึงไม่ได้แบ่งเวลาของส่วนนี้ เพื่อที่จะให้เขา แต่เอาเวลาส่วนอื่นแทนค่ะ
เหมือนกับเป็นการเพิ่มเขาเข้ามาในตารางชีวิตแต่ละวัน ซึ่งเขาค่อนข้างติดเราประมาณนึงเลยค่ะ อย่างการคอลกันนาน ๆ ค่ะ
เราไม่ทราบว่าแฟนปกติแล้วจะต้องเป็นจุดพักผ่อนให้กันหรือเปล่า แต่สำหรับเราแล้ว เราต้องกลับมาอยู่กับตัวเองค่ะ
อย่างพอเลิกคอลแล้ว เราต้องมาอ่านมังงะกับตัวเอง ฟังเพลง ดูสิ่งที่ชอบ ด้วยตัวเองคนเดียวก่อนน่ะค่ะ ถึงจะสามารถนอนได้ ซึ่งเราเกิดความคิดที่ว่า เรามีเวลาอยู่กับตัวเองน้อยลงค่อนข้างมากเลยค่ะ ถ้าหากเราต้องการพักผ่อนด้วยสิ่งที่ชอบมากขึ้น ก็เท่ากับต้องลดเวลาในการนอนลงค่ะ ทำให้เรานอนดึกขึ้นมาประมาณหนึ่งเลย และก็อาจจะส่งผลกระทบต่อตัวเราเองในตอนเรียนด้วยค่ะ (บางทีก็มีคอลค้างไว้ค่ะจนเขาหลับ บางทีเราก็ไม่ได้หนักใจอะไร แต่บางทีเราก็อยากเอาเวลาส่วนนั้นในขณะที่เขาจะหลับไป ไปทำอย่างอื่นมากกว่าน่ะค่ะ)

-อีกจุดนึงค่อนข้างจะเกี่ยวกับแนวความคิดค่ะ เขาจะเป็นคนที่ไม่สนใจคนอื่น ถ้าหากมันไม่ได้ส่งผลกับชีวิตตัวเองค่ะ แต่ส่วนตัวเราแล้วไม่เหมือนกันเลยค่ะ เราค่อนข้างแคร์คนอื่น โดยเฉพาะถ้าเกี่ยวกับส่วนรวมค่ะ อย่างการตอบคนอื่นเวลาที่มีอะไรขัดแย้ง เขาจะตอบตรง ๆ โดยไม่สนใจในเรื่องอารมณ์ค่ะ แต่ถ้าเป็นเรามักจะตอบโดยประนีประนอมมาก่อนเสมอ เพราะเราค่อนข้างกลัวความขัดแย้งบานปลายค่ะ
หรือเวลาการทำงานเป็นหมู่คณะใหญ่ หรือต้องการความร่วมมือ เราก็ต้องตามเขาค่ะ มันค่อนข้างทำให้เราอึดอัดพอตัวเลยค่ะ
(อันนี้อาจจะเป็นความอึดอัดส่วนตัวนะคะ เวลาเรียนแบบว่า ในขณะที่เราเรียนหนังสือ เขาก็เล่นเกม มันทำให้เกิดความรู้สึกอึดอัดใจบ้างเวลาที่เราต้องตามงานต่าง ๆ นานาค่ะ เราไม่ได้เรียนเก่งมาก แต่มันก็มีความรู้สึกที่ว่า ในขณะที่เรานั่งเรียน แล้วก็มีปฏิสัมพันธ์กับอาจารย์ เขากลับเล่นเกม อะไรแบบนี้น่ะค่ะ

-จุดสุดท้ายนี้ทำให้เกิดจุดเปลี่ยนของเราค่ะ มันทำให้เรารู้สึกไม่ชอบคำ ๆ หนึ่งขึ้นมาในหัวเลยค่ะ
เราชอบไอดอลชาย2dกลุ่มหนึ่งมาก ๆ ค่ะ วันหนึ่งเราเลยจะไปคุยหวีดกับเขาค่ะ แต่ว่าเราก็โดนคำ ๆ หนึ่งพูดย้อนกลับมา เหมือนกับการตัดบทสนทนา
มันทำให้เราไม่อยากคุยเรื่องนี้กับเขาแล้วค่ะ แล้วเราก็เลยไม่กล้าพูด เพราะไม่อยากเจอคำ ๆ นั้น แล้วก็ไม่อยากหวีดเรื่องนั้นกับเขาแล้วค่ะ
จนวันหนึ่งที่กลุ่มไอดอลชาย2dที่เราชอบ จัดงานสำคัญ ซึ่งเราก็ได้เข้าร่วมแล้วเราก็อยากหวีดมาก ๆ เลยค่ะ วันนั้นเราก็เลยขอหายจากคอลไปหวีดก่อนน่ะค่ะ
(เราน่าจะผิดด้วยที่หายไปนานมาก เป็นชั่วโมงเลยค่ะ ToT) พอเรากลับมาคอลแล้วเขาก็เลยถามประมาณว่าไม่มีอะไรคุยกับเขาบ้างหรอ ทีไปหวีดก็หายไปเป็นชั่วโมงน่ะค่ะ ตอนนั้นเราหงุดหงิดมาก แต่ก็ไม่ได้บอกอะไรออกไปแบบนั้นค่ะ

จากเรื่องที่เล่ามาข้างต้น เรากำลังคิดว่า จะหักดิบจากเขาเลยดีไหมคะ พูดตามตรงว่ามันค่อนข้างรบกวนสมาธิตอนอ่านหนังสือค่ะ เราพยายามไม่คิดอะไรไปก่อน แต่ก็ห้ามสมองไม่ให้คิดไม่ได้จริง ๆ ค่ะ ตอนนี้เราลองถอยห่างจากเขาก่อนโดยที่บอกไปว่าต้องการอ่านหนังสือเพื่อเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัยค่ะ แต่อารมณ์แล้วก็ความคิดเราก็ไม่ได้ดีขึ้นเท่าไหร่เลย จะถือเป็นการเห็นแก่ตัวไหมคะถ้าเราจะขอเลิก เราไม่แน่ใจว่าความคิดจะปรับเข้าหากันได้มากมั้ย เพราะส่วนตัวเราคิดว่า นิสัยหรือแนวคิดของคนนั้น ก็คงเป็นสิ่งติดตัวเหมือนไม้แก่ดัดยากน่ะค่ะ และคิดว่า ถ้าไปต่อไม่ได้ก็ไม่อยากรั้งเขาไว้นานค่ะ อยากให้เขาได้เจอคนที่เหมาะกับเขามากกว่าเราน่ะค่ะ แล้วเราก็จะไม่มีสิ่งที่อึดอัดใจไปตามที่เล่าไปข้างต้นด้วย

เราควรทำอย่างไรดีคะ จริง ๆ ใจเราค่อนข้างเอนเอียงไปแล้ว เราไม่สามารถพูดกับเขาอย่างใจจริงได้ว่าเขาสำคัญเป็นอันดับหนึ่งสำหรับเราค่ะ แต่ก็ต้องการคำแนะนำค่ะ เราจะเป็นคนเอาแต่ใจหรือเห็นแก่ตัวไปไหมคะ T-T ถ้าหากใครได้ผ่านมาอ่านและมีคำแนะนำก็ขอขอบคุณไว้ล่วงหน้านะคะ