เราเป็นคนนึงที่พ่อแม่แยกกันทำงาน แม่อยู่ภาคเหนือพ่ออยู่ภาคใต้ ส่วนเราอยู่ภาคใต้กับยายและน้า ตลอดเวลาที่อยู่กันมามีแต่เรื่องคอยอึดอัด น้าชอบทำอะไรให้เราอยู่ในโอวาทตลอด เราจะไปทำงานกับแม่ก็ไม่ให้เราไปทำ ชอบใช้ทำนู้นทำนี้ แล้วนางก็ทำหน้าที่แค่เลี้ยงลูก นิสัยนางชอบทำอะไรต้องได้ดั่งใจตัวเองทุกอย่าง ใช้ทีนึงนี้เรียกจิกหัวใช้เลยนะ ใช้ยันจนวินาทีสุดท้ายอ่ะ ชอบทำตัวเป็นเจ้าของชีวิตเรา เมื่อวานเราปวดเม็น นางก็รู้ว่าเราปวดแต่นางก็ใช้ให้หยิบนู้นหยิบนี้ทั้งๆที่สิ่งของอยู่ใกล้ๆมือนาง ใช้เราไปซื้อของ2-3รอบ ไม่พอใจใครจะขึ้นเสียงด่า ลูกอายุ2ขวบกว่าจะ3ขวบ ด่าลูกทีนึงคิดว่าด่าผู้ใหญ่ เรื่องบางเรื่องถ้าตัวเองผิด แล้วเราบอกว่าไม่ใช่แบบนี้แบบนั้นนะ นางก็จะบอกว่า `กูไม่ชอบเลยเวลาพูดแบบนี้ ถ้าไม่ใช่หลานกูกูตบปากไปนานละ'????คือไรอ่ะ เราเคยออกจากบ้านไปอยู่ที่เหนือกับแม่แล้วรอบนึง เอาเราไปเล่าคนนู้นคนนี้ฟังสารพัดว่าเราเนรคุณไม่ยอมอยู่ใต้ช่วยยาย เราผิดหรอที่เราเลือกชีวิตของตัวเอง นางก็มีดีแค่พูดให้ตัวเองดูดี แต่นางไม่เคยคิดถึงความรู้สึกคนอื่นเลยแม้แต่ครั้งเดียว ทำอะไรเราช่วยนางตลอด แต่บางทีนางเคยตัว เรายอมนางเกินไป เอาเราไปเล่าว่าเราไม่ดี ทั้งๆที่คนอื่นรู้ดีจนหมดซอยว่านิสัยที่แท้จริงนางเป็นคนแบบไหน แถวบ้านทีแต่คนสงสารเรา เพราะ เขาเห็นเราทำงานตลอด เราไม่เคยได้หยุด แล้วมาบ่นให้พ่อเราฟังว่าเราเป็นภาระ แต่พอเราจะขึ้นไปทำงานกับแม่ว่าเราด่าเราสารพัด ให้เหตุผลว่าเลี้ยงจะมาเนรคุณ ที่ผ่านมาเราทำหน้าที่ที่นางสั่งมาตลอด อยู่กับนางเราไม่เคยมีความสุขแม้แต่วันเดียว สั่งสอนเราแต่ชีวิตนางไม่มีอะไรดี!