ตอนนี้ผมทำงานราชการ มีเงินเดือน 45K - 50K แต่งานค่อยข้างลำบาก รู้สึกเหนื่อย แต่ก็ไหว เข้าเรื่องเลยล่ะกันครับ 
         ผมมีแฟนคนแรก คบกันมาตั้งแต่เรียน เกือบ 8 ปี แล้ว ช่วงเรียนผมเหนื่อยและลำบาก แฟนก็ช่วยเหลือเท่าที่ไหวดูแลกันไป แต่เน้นดูแลตนเองตามประสาเด็กๆมากกว่า แฟนผมเป็นคนสวยมาก มี ผช มาติดเยอะ พอแฟนเรียนจบ แต่ขอบอกแฟนผมมีนิสัย เจ้าอารมณ์ เบื่อง่ายโกรธง่าย ไม่ชอบขัดใจ ความอดทนต่ำ แต่กับผมเค้าจะดีทั้งหมด ไม่มีเจ้าอารมณ์ ดูแลดี แบบที่ทำได้  ปัจจุบันแฟนผมยังไม่มีที่ทำงานเป็นหลักแหล่งเน้นเปลี่ยนงานเมื่อเกิด toxic กับเพื่อนร่วมงาน มีเงินเดือนชนเดือด ส่วนใหญ่ผมจะแอบช่วยไปเรื้อยทำให้รอดมาได้เสมอ แฟนผมจะมีคนในเฟสที่เป็น พวกขี้อวด อวดแฟน อวดของ อวยรวย อวดสวยเยอะมากทำให้ เกิดการเปรียบเทียบประจำ หาว่าผมไม่ทำอย่างโน้นอย่างนี้ให้ ทั้งที่ รอบตัวแฟมผม ของที่เค้าใช้อยู่ทุกวันล้วนมาจากผมช่วยทั้งนั้น + กับตอนแรกที่กล่าวมา งานผมหนัก ผมมีความคิดว่า วันนึงผมจะ เปลี่ยนงาน ให้สบายขึ้น อาจลดรายได้ลงบ้าง แต่ไม่อยาก ลำบากไปจนแก่ แต่พอมอง ปัจจุบัน ที่แฟนผมยังตั้งตัวไม่ได้ มีเงินเก็บน้อย ยืมผมให้ผมออกเรื่องส่วนตัวให้ตลอด ผมมองไม่เห็นเลยว่าผมจะเหลือเงินเก็บเอาไปซื้อบ้าน ทำธุรกิจได้ยังไง ถ้ายังต้องเหมือนคอยตั้งไข่ให้แฟนยังงี้ไปตลอด 
           จนมาวันนึง แฟนผมก็ทะเลาะกับผม เรื่อง ที่คนในเฟสที่ซื้อ iphone ให้ แฟนสาว ทำให้ เธองอนผมโกรธผม ตอนนั้นผมโกรธมากที่ทำตัวงี้เง่าเอาแต่ใจขนาดนี้ จึงทำตัวออกห่าง ด้วยความที่ แฟนเป็นคนไม่ยอมใครเลยไม่สนใจผมเงียบหายไป จนผมเริ่มชิน(ประมาณ 1 เดือน) แล้วก็ ไปคุยกับเพื่อนร่วมงานอีกคน อายุเท่ากัน รับราชการ พร้อมผม เข้าทำงานพร้อมกัน เธอไม่สวยนะครับถ้าเทียบกับคนแรกคือต่างกันมาก แต่ผมรู้สึกดีกับทัศนคติของคนใหม่มาก จนรู้สึก อยากคบกับคนใหม่ดูสักครั้ง เพราะ โลกเก่า ทำให้ผมเหนื่อยใจและกายอย่างมาก ช่วงแรกไปได้ดี ผมให้เกียรติเธอไม่เคยขึ้นห้อง ส่งไม่ดึก ไม่อยากให้เธอรู้สึกกลัวผม ผมเป็นตัวของตัวเองมาก ผมไม่ต้องการ sex จากเธอเลย เพราะผมมีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกันก็พอแล้ว ผมร้องเพลงขณะขับรถไปกับเธอ ซึ่งผมไม่เคยรู้สึกสนุกแบบนี้มาก่อน เหมือนย้อนกลับไปเจอเพื่อนสมัยมัธยมอีกครั้ง 
            จนแฟนเก่าผมกลับมา(ยอมรับว่าผมยังไม่มีโอกาสบอกเลิกเธอตรงๆ แต่ผมก็ไม่ได้ติดต่อเธอเลยแม้วินาทีเดียว)  เธอรู้ว่าผมกำลังคุยกับคนอื่นเธอให้ ผมเลือกว่าจะเลือกใคร ผมพูดไม่ออก ผมบอกอ้อมๆไปว่า ผมไม่มีอะไรที่เธอต้องการ ไม่มีเงินเยอะ ไม่มีอนาคตที่ดี ผมเป็นพวก slow life ให้เธอไปหา ผชอื่นที่ตอบโจทย์เธอได้ดีกว่าผมเถอะ ผช สายเปย์ ที่เป็นผู้ใหญ่มากกว่าผม คนพวกนี้เค้าคงดูแลผญที่สวยแบบนี้ได้ดุจกับนางฟ้าบนสวรรค์แน่นอน แต่เธอไม่ยอม เธอบอกว่า หากไม่เลือกเธอจะกระโดดตึกตาย แน่นอนผมจะเป็นต้องเลือกเธอ เธอบอกว่าให้โทรไปด่า ผญที่ผมคุยด้วย ให้แรงที่สุด ไม่งั้นเธอจะฆ่าตัวตาย ผมก็ยอมทำ เพราะเธอเอาจริง(ยืนบนขอบระเบียง) เธอให้ผมพูดว่า
"ที่จริงเรายังคบกันอยู่ แค่อยากคุยแก้เหงาเท่านั้น ตอนนี้เธอหมดประโยชน์แล้ว เลิกมายุ่งกันได้แล้ว" ผมเจ็บปวด มากร้องให้ พูดไม่เป็นคำ แต่ผมก็กลัวว่า ถ้าไม่ทำจะมีคนตาย หลังจากนั้น ผญ ที่ทำงานกับผมก็ โกรธผมไม่คุยกับผม โปรเจ็คงานที่จะทำร่วมกันเธอถอนตัวหมด ขอย้ายแผนก หลบหน้าผมตลอด เธอบอกผมมาครั้งสุดท้ายว่า "เธอผิดหวังและเสียใจมากที่ผมเป็นคนแบบนี้ ทำไมต้องทำให้เธอกลายเป็นมือที่สามด้วย ถึงเธอจะไม่สวยแต่เธอก็มีศักดิ์ศรีนะ คือว่าความรู้สึกที่เธอให้มันเป็นของเล่นหรือไง " ผมอยากจะร้องให้ บอกเธอว่า ผมไม่ได้ตั้งใจเลยผมขอโทษ แต่ก็ไม่ได้ทำ สุดท้ายผมกลับมาในโลก เดิม แต่แฟนเก่าผมดูรักผมมากขึ้น เธอไม่เรียกร้องอะไรจากผมมากอีกแล้ว พยายามดูแลผมให้ดีที่สุด แต่ใจผมก็ยังคิดถึงและรัก ผญ อีกคนอยู่มาก ผมไม่เคยลืมเธอเลย จนผ่านมา 1 ปี ผมก็ยังคิดถึงเธอ ทุกครั้งที่ได้เห็นชื่อเธอผ่านมาในเอกสารในที่ทำงาน แม้ 1 ปี ผ่านไป แฟนเก่าผมก็ยังทำงาน partime อยู่เหมือนเดิม ส่วนผมก็ทำงานเดิมแต่มีตำแหน่งขึ้น ส่วน ผญร่วมงานผมก็ทำงานเดิมมีตำแหน่งขึ้นเหมือนผม ผมไม่รู้ว่าควรจะเลือกระหว่าง คนที่เรา หรือคนที่รักเรา ถ้าวันนั้น เพื่อนๆเป็นแบบผม เพื่อนๆ จะทำไงครับ ผมเสียใจจนถึงทุกวันนี้ ผมกลัวว่า ผญ ร่วมงานผมเค้าจะมีแฟน ผมคงเจ็บปวดและเสียใจมากที่โชคชะตาเล่นตลกแบบนี้  บางทีผมก็อยากฆ่าตัวตาย ประชดชีวิตประชดโชคชะตาไป ที่ต้องมาแกล้งผม แต่ก็คิดถึงพ่อแม่ เลยไม่ทำ ผมควรทำไงดีครับ ผมสลัดความวุ่นวายเหล่านี้ออกจากหัวผมไม่ได้เลย เรื่องเริ่มสงบแล้วแต่ในหัวผม ยังฟุ้งซ่านอยู่ตลอดเวลาเลยครับ 
**** ช่วยให้คำแนะนำผมหน่อยเถอะครับ ขอให้บุญกุศลที่ช่วยแนะนำผม ส่งผลให้เพื่อนๆทุกคนสมหวังในความรักนะครับ