เราเป็นทอม
เราคบกับ ผญ.คนนึง เรามีความสุข เวลาที่ได้อยู่ใกล้เธอคุยกับเธอ
ทั้งที่เราไม่แน่ใจเลย...ว่าเธอ...จะเดินจากเราไปวันไหน...คือเธอยังไม่ลืมแฟนเก่า
เธอยังรักเขามาก
ทั้งๆที่เรื่องมันผ่านไปหลายปีแล้ว
แหวนของแฟนเก่าเธอ...เธอก็ยังใส่อยู่ทุกวันแม้กระทั้งตอนอยู่กับเรา
รูปของแฟนเก่าเธอ...เธอยังคงเก็บมันไว้เนเฟส...มีเยอะกว่ารูปเราเสียอีก
ไม่ใช่แค่เฟสเดียว
เธอยังมีเฟสที่เคยคุยเคยคบกับแฟนเก่า
เธอเก็บทุกอย่างไว้...เธอโพสถึงเขา(เปิดสาธารณะ)เผื่อเขากลับมาดู
ทุกครั้งที่เราพูดเรื่องนี้...เราสองคนทะเราะกัน
จบด้วยการที่เธอไล่ผม...ทุกครั้ง
มันจะมีคำที่ดังในหูผมเกิดขึ้นเรื่อยๆ
1.ไม่เคยขอให้มาคบ
2.ไม่เคยขอให้เข้ามา
3.รับได้ปร๊ล่ะ
4.ไม่เคยแทนเขาได้...ไม่มีวันนั้น
5.ลำบากก็ไม่ต้องมา
และอีกมากมาย
.....ใช่คับ...ผมยอมเธอ...ยอมตลอด...กลัวเธอจะจากไป...บ่อยครั้งที่น้ำตาผมไหล...ก่อนนอน...ระหว่างขับรถไปรับเธอที่ทำงาน...และขับรถกลับ...มันดูโง่โง่คับ
กับคำๆเดียว...รัก...แต่เธอไม่เคยบอกรักผมนานแล้ว...ครั้งสุดท้ายเมื่อไรผมยังจำไม่ได้เลย
ผมเจ็บและทรมารมาก
ที่เป็นแบบนี้
ผมคิดว่าเวณกรรม
ผมคิดว่าตอนนี้ผมชดใช้กรรมอยู่
เมื่อไร่หมดเวณหมดกรรมต่อกัน
มันคงจบ