ปกติเราไม่ค่อยชอบปล่อยให้เวลาผ่านไปเฉยๆ ถ้าที่รร.มีกิจกรรมเราจะไม่เข้าเพราะมองว่าไร้สาระและเอาเวลาทำกิจกรรม2-3ชม.มาอ่านหนังสือหรือทำอะไรที่มีสาระกว่านั้นดีกว่า เราจะหงุดหงิดมากกกกกกกกกกก เวลามีคนมาทำแผนที่เราวางไว้พัง แบบแทนที่จะได้อ่านหนังสือ1ชม.แต่เพื่อนโทรมาชวนคุย(ถ้าเรื่องที่ชวนคุยสำคัญจริงๆเราโอเคที่จะคุย)และส่วนใหญ่มีแต่เรื่องนินทาชาวบ้าน เราไม่อยากรับรู้เรื่องชาวบ้านเพราะโครตรู้สึกว่ามันเสียเวลาและไร้สาระ เราจะรู้สึกโกรธมากแล้วก็ด่ามันจนมันเลิกคบกับเราไปเลย ด้วยความที่เราเป็นคนชอบวางแผนเวลาใครจะชวนไปไหนต้องบอกเราล่วงหน้า1อาทิตย์ถ้าใครมาชวนกระทันหัน เราจะตะโกนด่ากราดและไล่ไปไกลๆเพราะหงุดหงิดที่ไม่บอกล่วงหน้าและไม่ได้เตรียมตัว(ทั้งๆที่เราไม่จำเป็นต้องด่าขนาดนั้น) แล้วก็พึ่งมาคิดได้ว่าปฏิเสธดีๆก็ได้ เราเป็นคนมีเพื่อนสนิทน้อยเพราะเราขี้หงุดหงิดแต่ยังดีที่เพื่อนเรานิสัยคล้ายๆเราคือไม่ค่อยชอบพูด แต่เพื่อนเราไม่ได้ขี้หงุดหงิดเท่าเรา
แต่ช่วงหลังๆเรายิ่งหงุดหงิดกว่าเดิม แค่ฟังศัพท์(ใส่หูฟัง)แล้วมีคนมาชวนคุยเราก็วีนแล้ว หรือตอนอยู่ที่โรงเรียนแล้วมีผู้ชายมาขอไลน์หรือมาจีบตอนเราอ่านหนังสือเราไล่เค้าไปตาย หรือหนักขนาดที่เราอ่านหนังสืออยู่ห้อง พ่อแม่มาเรียกไปกินข้าวหรือชวนไปข้างนอก เราปฏิเสธปกติแต่ยังหงุดหงิดอยู่ จนต้องเอากระดาษมาฉีกระบายอารมณ์หรือไม่ก็คลุมโปงกรี๊ด หนักสุดเราต้องดึงผมตัวเองเพื่อคลายความหงุดหงิด แต่ถ้าวันไหนเป็นไปตามแผนเราจะอารมณ์ดีทั้งวัน มันเป็นเรื่องปกติหรือเปล่าคะที่เราหงุดหงิดหรือมันไม่ปกติ