ดิฉันได้แต่งงานและย้ายมา ตปท ต้นปี 2019 (ก่อนโควิด) ก่อนหน้าดิฉันเคยทำงานเสริมสวย ยอมทิ้งทุกอย่างย้ายตามสามีไป เดิมแล้วสามีเป็นคนดื่มเก่ง และโมโหร้าย (ถ้ามีอะไรให้ขัดใจ) แต่เขามีความรับผิดชอบสูง หมายถึง เรื่องครอบครัว  (เรามีลูก2คน) ย้ายมาก็ไม่ได้ทำงาน หน้าที่หลักเลยคือ เลี้ยงลูก ลูกเริ่มโตหน่อยก็ไปเรียนภาษา อาศัย (ฝั่งยุโรป) ไม่มีใครมาช่วยเลี้ยงดู เราทำเอง 100% เพราะปู่ย่าอยู่กันคนละที่ และอายุ 70 + เรื่องที่เครียดมากและกังวลที่สุดเลยคือ เราเหมือนต้องมารองรับอารมณ์สามีเวลาเขาเจอเรื่องขุ่นเคืองใจ ไม่ต้องพูดถึงเวลาเขาดื่มเลย อาทิตย์นึง มี 7 วัน ดื่มไปแล้ว 4 วัน ลูกต้องมาทนเจออะไรแย่ ๆ สงสารลูก คอยบอกคอยสอนเขา อะไรไม่ดีอย่าทำ แต่พ่อของเขาเองกลับทำทุกอย่าง ขับรถไม่พอใจใคร อารมณ์เสีย ด่ากราด เรานับ ไม่ทำร้ายเรา แต่ไปทำลายข้าวของ (ต่อหน้าลูก) นับ1-10 ทุกวัน ตัวดิฉันเหมือนจะเครียดสะสม อดทนมาจนตอนนี้ ก็สามปีกว่าแล้ว จะหางานทำ แต่คิดว่าต้องรอให้คนเล็กไปโรงเรียน กลางปีนี้ ถามตัวเองทุกวันว่าจะกลับไปเริ่มต้นใหม่ที่ไทยดีไหม ? ลูกคนโต 10 ขวบ คนเล็ก 2 ขวบ พูดภาษาไทยได้นิดหน่อย แต่อ่านเขียนไม่ค่อยได้ทั้งคู่ เราไม่ได้ทำงานเลยตั้งแต่เริ่มมีลูก จะเริ่มต้นใหม่ก็ต้องใช้เงินก้อน แต่มีพอเก็บอยู่บ้าง มีแพลนจะไป พักผ่อนที่ไทยอยู่แล้ว อีก สามเดือน ควรอยู่ตั้งหลักที่ไทยเลยไหม ? มันสับสนไปหมด บางวันต้องแอบร้องไห้ เพราะสงสารลูก ของถามความคิดเห็นใครมี่เคยเจอเหตุการ์ณแบบนี้บ้างคะ ? ดิฉันพยายามอดทนแล้ว แต่คำว่าสันดาร เขาไม่สามารถเปลี่ยนได้เลย ข้อดีเขาก็มี แต่ข้อเสียของเขา คือมันมีผลกระทบต่อลูกเราโดยตรง สงสารลูกมากค่ะ .