เรามีเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งรู้จักกันมาตั้งแต่ม. 4ตอนนี้ม.5ใช่รู้จักกันได้ไม่นานแต่ตั้งแต่รู้จักกับมันมาไม่เคยพูดดีกันเลยแม้กระทั่งรู้จักกันแรกๆก็เริ่มบทสนทนาด้วยคำหยาบแล้วเรารู้สึกว่าเรากับไอ้คนนี้เข้ากันไม่ได้ต้องตีกันตลอดเรากับแฟนมันน่ะชอบคุยกันชอบเล่นกันเพราะแฟนมันน่ารักมากเป็นผู้หญิงที่นุ้บนิ่บมากเข้าใจฟิวนั้นป่ะแบบผู้หญิงนิ่มๆไม่อยากใช้คำพูดรุนแรงด้วยน่าเอ็นดูน่ารักอ่ะเราชอบเล่นกับแฟนมันนะแต่ไม่ค่อยชอบมันสักเท่าไหร่ก็จะตีกับมันบ่อยมากมันคบกับแฟนมานานเหมือนกันนะแต่พอเราตีกันไปเรื่อยๆแล้วก็เริ่มรู้สึกแปลกๆตอนแรกคิดว่าน่าจะเป็นความรู้สึกดีที่ได้มีเพื่อนผู้ชายแล้วดูจริงใจเพราะการที่ตีกับมันบ่อยๆเนี่ยดูจริงใจสุดๆแล้วแต่ลึกๆที่ตีกันน่ะไม่ได้เกลียดกันนะแต่ไม่อยากใช้คำพูดดีๆด้วยจนมันเลิกกับแฟนมันเราก็รู้สึกกับมันแปลกๆรู้สึกมีความสุขที่ได้ใกล้มันได้เล่นกับมันทั้งๆที่ปกติไม่เคยจะรู้สึกรู้สึกนึกถึงมันตลอดเอาจริงๆความรู้สึกนี้มันเคยคิดขึ้นมาแวบๆตอนที่มันยังคบกับแฟนอยู่นะแต่ก็ไม่ได้เอาเก็บมาคิดมากเพราะว่าแฟนมันก็เพื่อนเรารู้สึกแย่เลยอ่ะแต่พอมันเลิกกับแฟนความรู้สึกนั้นมันก็ยิ่งมากขึ้นแล้วของที่เราได้จากมันมาเราก็อยากเก็บรักษาไว้เวลานั่งดูของที่มันให้มาก็เห็นภาพตอนเล่นกับมันขึ้นมาตลอดอยากเห็นสตอรี่มันบ่อยๆอยากให้มันมาดูสตอรี่อยากให้มันเห็นของที่มันให้เราว่าเราเก็บไว้ดีมากแต่เราไม่ได้ชอบมันแต่ในใจเรามันก็รู้สึกแปลกๆตอนนี้เราก็เลยไม่รู้ว่าเราชอบมันหรือเปล่าใครอ่านแล้วงงก็ช่วยบอกหน่อยนะเดี๋ยวจะมาอธิบายให้ฟังใหม่แต่ถ้าใครไม่งงแล้วเข้าใจความรู้สึกเราช่วยตอบเราทีว่าเราได้รู้สึกอะไรกับมันหรือเปล่าเราไม่รู้ความรู้สึกตัวเอง