คบตั้งแต่ม.4ตอนนี้ม.6แล้ว คนในกลุ่มคุยเก่งพูดเก่งกันทุกคน เราเป็นคนพูดไม่ค่อยเก่ง เล่าเรื่องไม่เก่งส่วนใหญ่จะนั่งฟัง เราเริ่มรู้สึกว่ามันแปลกๆไปตอนม.5 เราไปต่างประเทศประมาณ1อาทิตย์พอกลับมา เริ่มรส.ว่าทุกคนดูไม่แคร์ ไม่ได้สนใจเรา เหมือนโดนลืม อย่างตอนจะไปไหนจะไม่มีใครรอเรา ไม่มีใครเรียกเรา ทิ้งเราไว้ข้างหลัง ทุกคนคุยกับเราน้อยลง แต่เราก้คิดว่าคงคิดมากไปเอง เลยเก็บไว้ค่ะ ไม่รอเราก้แค่รีบตามไป เรื่องนี้เราเก็บมาเป็นเดือน จากนั้นเพื่อน3คนก้ไปเที่ยวกัน ไปกับกลุ่มอีกกลุ่ม ที่เราก้สนิทด้วย แต่กลับไม่มีใครชวนเราเลย วันนั้นรู้สึกแย่มาก ร้องไห้ จุกไปหมด ด้วยความไม่มีสติเราเลยโพสลงสตอรีาไอจีว่า ทำไมวะ เพราะกูพูดน้อยไปหรอ กูยังเป็นเพื่อนพวกอยู่รึป่าว เหมือนมันระเบิดออกมา แต่ไม่มีใครสน ไม่มีใครทักมา ทุกคนสนุกกันดี เราก้อดทนพอเปิดมาวันจันทร์เราทำตัวปกติ เพราะไม่อยากให้ทุกคนรู้สึกแย่ บางทีเค้า3คนชวนกันไปนู่นไปนี่ คุยกันเล่นกัน แต่ไม่ใครชวนเรา เราพยายามเข้าไปหาพวกเค้าเเล้วแต่ก้ไม่มีตัวตนอยู่ดี เรารู้สึกแย่จนร้องไห้ตอนนั้นเลยก้มี พอขึ้นมาม.6 มันหนักขึ้นทุกวัน พวกเค้าทำเหมือนเราไม่มีตัวตนไปแล้วจริงๆ ไม่มาเรียนแต่ไม่บอกเรา ทิ้งเรานั่งคนเดียว ไม่มีใครพูดถึง ไม่มีบทสนทนา จะคุยกับเราแค่ตอนอยู่ในห้องแค่นั้น เมื่อก่อนเคยคิดว่าเรารักเพื่อนกลุ่มนี้มาก รักมากจริงๆไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นแบบทุกวันนี้ ตอนนี้เหมือนทุกอย่างรุมเร้า เรื่องสอบเข้า เรื่องที่เรียน เรื่องครอบครัวที่ทะเลาะกันบ่อยจนคุยกันแทบจะไม่ได้ เครียดมาก เริ่มคิดอยากฆ่าตัวตายรับทุกอย่างไม่ไหวแล้ว ร้องไห้ทุกวันเราไม่รู้จะหาทางออกยังไง