ช่วงอายุประมาณ 11-12 ผมเป็นเด็กที่ค้อนข้างหัวรุนแรงเลยผมชอบเเกล้งเพื่อนใช้ความรุนแรงเเรงมากจนมาได้เข้าชีวิตมัธยมผมโตขึ้นรู้ไรหลายอย่างจนผมเริ่มรู้ความรู้สึกของเพื่อนคนนั้นบ้างผมรู้สึกผิดมากตั้งเเต่ม.ต้นจนตอนนี้ผมจะจบม.6 เเล้วมันเป็นตราบาปผมมาโดยตลอดผมได้ทำการขอโทษเเละเล่าความรู้สึกไปหมดเเล้วผมไม่หวังให้เขายกโทษให้ผมหรอกครับเเต่อย่างน้อยผมก็อยากจะขอโทษถึงมันจะผ่านมานานเเค่ไหนก็ตามอยากจะใฟ้เด็กสมัยนี้ได้เอาไปเวลาจะทำอะไรถ้าเรื่องไหนที่เราทำพลาดไปเเล้วหรือทำไปเเล้วกลับไปขอโทษเขาเถอะครับไม่มีคำว่าช้าหรอกเชื่อผมคำสั้นๆเเค่คำเดียวอาจจะทำให้ชีวิตคุณหรือชีวิตเขาเปลี่ยนไปเลยก็ได้มาเล่าประสบการณ์เเค่นี้ละครับ