ตั้งเเต่ขึ้นมัธยมมารู้สึกว่ามันมีเเต่เรื่อง ตอนที่ย้ายจากโรงเรียนประถมมามัธยม เปิดเทอมได้ไม่นาน หนูก็มีปัญหากับเพื่อนเเล้ว คือในตอนนั้นหนูตัดผมสั้น อ้วนดำ ทุกคนเลยชอบล้อ เเล้วเพื่อนที่ย้ายมาจากโรงเรียนประถมเดียวกันไปเเกล้งเพื่อนผู้หญิงในห้อง โดยการเอาสมุดไปซ่อน ในตอนนั้นทุกคนคิดว่าเป็นหนูหมดเลย ด่า ว่า เเกล้งสารพัด จนสุดท้ายได้รู้ว่าใครเป็นคนเอาสมุดไป เเต่ก็ไม่มีใครมาขอโทษหนูเลย นอกจากไม่ขอโทษเเล้วก็ยังบูลลี่เรื่องรูปร่างหนูต่อไป ไปเรื่อยๆจนตอนนี้หนูม.3 เเล้ว หนูเคยขอเเม่ย้ายโรงเรียนตอนม.2 เเม่บอกจะย้ายไปทำไม อีกปีเดียวก็จบเเล้ว นั้นเเหละ เเต่พอมาม.3 ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะร้ายเเรงไปเรื่อยๆ  เพื่อนในห้องก็ยังคงเหมือนเดิม ด่า ว่า เเกล้ง บูลลี่ นินทา สารพัดที่จะทำให้หนูร้องไห้ได้ หนักสุดคงจะเป็นเพื่อนรักหักหลังนี่เเหละค่ะ สนิทกันมาก พอโดนหักหลังเข้าโครตเจ็บ เเล้วอีกปัญหาหนึ่ง ครอบครัวไม่เข้าใจ ไม่ยอมรับเรื่องที่หนูเป็นติ่งเกาหลีค่ะ เเบบกีดกันทุกอย่างที่หนูทำ ไม่ว่าจะอ่านนิยาย การ์ตูน  ดูหนัง ดูซีรีย์ ทุกอย่างค่ะ เเม่คือห้ามทุกอย่าง ห้ามมีเเฟน มีคนคุย หรืออะไรก็ตามที่จะพัฒนามาเป็นเเฟนได้ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิงก็ตาม เเม้เเต่เพื่อนที่เป็นผู้ชายก็ห้ามคบ นานวันเข้าก็เริ่มรู้สึกเก็บกดน่ะค่ะ จะไปไหนก็ไม่ได้ เเม่ห้ามไม่ให้ออกจากบ้าน จะเล่าให้คนในครอบครัวฟังก็ไม่ได้ ไม่มีใครเข้าใจ ไปเล่าให้เเม่ฟัง เเม่บอกไร้สาระ ส่วนพ่อก็นานๆทีจะว่างค่ะ ไม่อยากไปรบกวน จนลองไปหาเเบบทดสอบเกี่ยวกับโรคซึมเศร้ามาทำดู คะเเนนรวมทั้งหมดคือ 27 หนูได้ 25 ก็เลยรู้ว่า ตัวเองเป็นหนักขนาดนี้เเล้วหรอ? ประสาทเเดกได้ขนาดนี้เเล้วหรอ? คืออยากจะถามว่า หนูควรไปพบจิตเเพทย์หรือปล่อยมันไว้เเบบนี้ดีคะ?