อาจเป็นได้หลายกรณีครับ คร่าวๆก็

1. เกิดจากตัณหา
ระหว่างสวด อยากให้จิต สงบ แต่มันไม่สงบสักที เลย ไม่พอใจ ยั๊วะ ซึ่งความยั๊วะ ทำให้ สมองตึงเครียด และเกิดอาการทางกายในลักษณะนั้นครับ

วิธีแก้-ระหว่างสวดแทนที่จะนึก ว่าเพื่อสงบๆๆเร็วๆๆๆ เพื่อขลังๆๆๆ เพื่อมีพลังๆๆๆ
เปลี่ยนมาเป็น การระลึกถึงพระพุทธคุณ ด้วยความนอบน้อมในพระคุณของท่านอย่างสูงแทนครับ แล้วจิตใจจะค่อยๆสงบเย็น ขึ้นมาทีละนิด ทีละนิดเองนะครับ

2. เจ้ากรรมนายเวร
ตามชื่อครับ
วิธีแก้-ทำบุญ อุทิศส่วนกุศล แผ่เมตตาครับ

3. ป่วย ปัญหาสุขภาพ
วิธีแก้-ไปหาหมอครับ

ฯลฯ

ส่วนอาการฟุ้งซ่าน เป็นนิวรณ์(เครื่องกั้นความดี) อย่างหนึ่งครับ

อะไรเป็นอาหารของนิวรณ์5
- ทุจริต3(ทำชั่ว พูดชั่ว คิดชั่ว) เป็นอาหาร ของ นิวรณ์5 ครับ

วิธีแก้
ให้หมั่น ศึกษาพระธรรมคำสอน ศึกษาพระพุทธพจน์ให้มาก หมั่นประกอบในสิ่งที่เป็นบุญกุศลอยู่เนืองๆ ฝึกหัดการประพฤติพรหมจรรย์ พึงเว้นจากเวรทั้ง5 พึงยินดีในการรักษาศีล พึงเว้นจากเปลือกตมดังกล่าว คือ กามคุณ และประพฤติตนให้สุจริตทั้งทางกาย ทางวาจา และทางใจ ครับ

แล้วอาการฟุ้งซ่าน รำคาญใจ จะค่อยๆลดหายไปเองครับ เพราะขาดอาหารที่ไปหล่อเลี้ยงมันน่ะนะ

ปล. แนะนำให้อ่าน "อวิชชาสูตร" ครับ แล้วท่านจะเข้าใจภาพรวมของการปฏิบัติธรรม มากยิ่งขึ่นครับ

อนุโมทนาในกุศลเจตนาของท่าน จขกท ที่พยายามขวนขวายในการที่จะสลัดตนออกจากนิวรธรรม ด้วยนะครับ สาธุ