อยากขอบคุณที่โลกสร้างเธอขึ้นมา
ให้ฉันได้พบเวลาที่สดใส
หากความจริง ถึงเธอจะอยู่แสนไกล
ก็ยังจะคอยส่งใจไปหาเธอ ไปหาเธอ
จากกระทู้ก่อน เรื่องที่ผมพยายามหาทางเพื่อจะได้พบ ได้เจอแฟนของผม ที่เสียชีวิตไปได้1เดือน แล้วผมแอบเอากระดูกของเธอมาเก็บไว้ในห้องผมโดยที่ไม่บอกให้แม่รู้ จนทำให้มีคนได้พบเจอกับแฟนของผม เธอมาปรากฏให้เห็นไปหลายคน และถึงแม้ผมจะพยายามทำทุกวิธีเพื่อจะได้เห็นเธอ ที่ผมหาตามในเน็ตแต่ผมก็ไม่ได้เห็นแฟนผมเหมือนคนอื่นๆ และเพื่อความสบายใจของแม่ ผมจึงยอมให้แม่พาซินแสมาทำพิธีที่บ้าน แล้วเขาก็รู้ว่าในห้องผมแอบซ่อนกระดูกของแฟนไว้ จนซินแสขอเอาไปไว้วัด วัดหนึ่งในหาดใหญ่
แต่ผมบอกแล้วว่า ผมจะไม่หยุดหาทางเพื่อจะได้พบเธออีก ผมอยากเจอเธอด้วยตัวเองครับ ไม่ใช่การผ่านคนอื่น ผมยังตื่นมาจุดธูป และท่องคาถาเรียกวิญญาณ กำหนดจิตถึงแพรวทุกคืนเหมือนเดิม นับตั้งแต่ซินแสเอากระดูกเธอไป
อิติ สุคโต อรหัง พุทโธ นะโมพุทธายะ ปฐวีคงคา พระภุมมะเทวา ขมามิหัง
.เมตตัญจะ สัพพะโลกัสมิง มานะสัมภาวะเย อปริมาณัง
มะอะอุ สิวัง พรหมมา จิตตัง มานิมา ......
เอหิ อักฆะ สายา อะฆะ สาหินิ มะ นะ คะ ตัง จัง ๆ เรียกจิตแพรวมา มะมะสิตาจิต
นี่เป็นคาถาที่ผมใช้ท่องทุกคืนตอนดึก ผมท่องจนกว่าธูปจะหมดดอก กำหนดจิต นั่งสมาธิ ตั้งจิตถึงแพรว
ถ้าเห็นด้วยวิธีสายมืด หรือวิถีแห่งหมาดำไม่ได้ ผมก็จะลองไปทางธรรม ทางคาถา ทางจิตดู
ผมทำแบบนี้มาตั้งแต่วันที่ซินแสเอากระดูกของแพรวไป
ไม่มีใครเห็นแพรวที่บ้านผมอีก ยกเว้นแม่ ที่ยังฝันเห็นว่าแพรวมายืนยิ้มให้ในฝัน
ผมท่องคาถาเบาๆตอนดึกๆ ผ่านไป2คืน เช้าวันที่3แม่มาขอผม ว่าให้เลิกจุดธูปท่องคาถาตอนดึกๆได้แล้ว
แม่บอกว่าแม่กลัว
ผมถามแม่ว่าจะกลัวอะไร ผมก็ท่องของผมอยู่ในห้อง แม่บอกว่า แม่กลัวเพราะแม่เห็นว่ามันมีคนมาหาผม "แต่ไช่แพรว"
ผมถามแม่ว่า แม่เห็นใครมา
แม่ตอบว่า แม่ไม่รู้ว่าใคร แต่แม่ฝันว่า มีคนมายืนเกาะ ออกันเต็มหน้าประตูบ้าน สภาพแต่ละคน
บางคนหน้าเละ บางคนบวมอืด บางคนชิ้นส่วนในร่างกายขาดหายไป บางคนก็หน้าตาปกติ
ในฝันของแม่ พวกเขามายืนเขย่าประตูบ้าน ส่งเสียงประหลาดๆ เหมือนคนพูดอยู่ในน้ำ
แม่บอกว่าในฝันนั้น แม่ยืนอยู่ในบ้าน แต่ไม่ยอมเปิดประตูให้ เขาก็ยิ่งเขย่าๆลูกกรงประตู
มีบางคน ยื่นมือมายาวเหยียด พอแม่กรี๊ด แม่ก็ตกใจตื่น แม่กลัวว่าการท่องของผม จะเป็นการเรียกพวกเขาให้เข้าบ้านได้
ผมก็ O.K. ผมเลิกท่องคาถาเชิญผี เรียกผี เห็นผีในห้องแล้ว แต่ผมย้ายไปนั่งท่องในป่าละเมาะที่มันเป็นที่รกร้างใกล้ๆบ้านแทน
แต่ก็ยังไม่เห็นอะไร
จนเมื่อคืนนี้เองครับ ผมออกไปทำแบบนั้นอีก ผมกลับเข้าบ้านมาอาบน้ำแล้วนอนเปิดเฟส
ส่งข้อความบอกรักหาแพรวเหมือนทุกๆคืน แล้วผมก็กดโทร หาเบอร์โทรเธอซึ่งก็ไม่ติดเช่นทุกๆครั้ง
ผมเปิดเฟสและนอนดูรูปที่ผมเคยถ่ายคู่กับแพรวไว้ไปเรื่อยๆ
ปากก็รำพึงรำพัน อยากให้เธอมาหาเหมือนทุกที
ผมกดเข้าโปรแกรมบีทอล์ค ซึ่งผมไม่ได้เข้ามานานมากแล้ว นับแต่วันที่แพรวจากไป
เมื่อก่อน ผมกับแพรว จะคุยกันผ่านบีทอล์คตลอด เวลาเธอกลับบ้าน แล้วนี่...คือสิ่งที่ทำให้ผมตาลุกวาวครับ
ระยะ0เมตร กับเวลาตี2กว่าๆ ผมน้ำตาไหล ผมร้องไห้ดีใจ
แพรวมาหาผมแล้วแน่ๆ แต่เธอคงสื่อสารกับผมไม่ได้ เธอคงรับรู้ถึงความคิดถึงผม เลยมาทำให้เห็นปรากฏตามรูปนี้แทน
ผมล้มตัวนอนหลับไปอย่างมีความสุข แล้วผมก็ฝัน ซึ่งไม่รู้ว่าฝันตอนไหน
ฝันว่าแพรว มานอนหนุนอยู่ที่พุงผม เหมือนที่เธอเคยทำบ่อยๆ
ในฝันผมลูบหัวเธอ แพรวไม่ได้เงยหน้ามามองหน้าผมหรอกครับ
แล้วผมก็ฝันได้แค่นั้น ฝันก็โดดไปเรื่องอื่น ผมตื่นมาอย่างมีความสุข ผมแค๊ปเก็บภาพบีทอล์คของแพรว ที่เข้ามาใกล้ผมแค่0เมตรไว้
ว่าเธอได้มาหาผมแล้วจริงๆ ถึงจะมองไม่เห็นแพรวด้วยตาเปล่า แต่ได้แค่นี้ ผมก็สุขใจจนน้ำตาไหลแล้วครับ
รู้ดีว่าเธอจากไปไม่กลับมา ก็ยังคงคิดถึงทั้งน้ำตาไม่รู้ทำไม ขอโทษนะหัวใจ
อยากจะบอกขอโทษที่ไม่ให้หยุดพัก ขอโทษที่ทำ ให้เหนื่อยนัก
ต้องเผชิญความทรมานนานแค่ไหน เจ็บเท่าไรก็ให้ฝืนทน
หลอกตัวเองให้หลงเวียนวน ว่าใจยังคง ไม่เป็นไร.....ผมมีเรื่องจะเล่าเท่านี้ล่ะครับ
เธออาจไม่ได้มาให้เห็นเต็มตา แต่เธอก็มาทำให้ผมเต็มอิ่มในหัวใจ
ให้ฉันได้พบเวลาที่สดใส
หากความจริง ถึงเธอจะอยู่แสนไกล
ก็ยังจะคอยส่งใจไปหาเธอ ไปหาเธอ
จากกระทู้ก่อน เรื่องที่ผมพยายามหาทางเพื่อจะได้พบ ได้เจอแฟนของผม ที่เสียชีวิตไปได้1เดือน แล้วผมแอบเอากระดูกของเธอมาเก็บไว้ในห้องผมโดยที่ไม่บอกให้แม่รู้ จนทำให้มีคนได้พบเจอกับแฟนของผม เธอมาปรากฏให้เห็นไปหลายคน และถึงแม้ผมจะพยายามทำทุกวิธีเพื่อจะได้เห็นเธอ ที่ผมหาตามในเน็ตแต่ผมก็ไม่ได้เห็นแฟนผมเหมือนคนอื่นๆ และเพื่อความสบายใจของแม่ ผมจึงยอมให้แม่พาซินแสมาทำพิธีที่บ้าน แล้วเขาก็รู้ว่าในห้องผมแอบซ่อนกระดูกของแฟนไว้ จนซินแสขอเอาไปไว้วัด วัดหนึ่งในหาดใหญ่
แต่ผมบอกแล้วว่า ผมจะไม่หยุดหาทางเพื่อจะได้พบเธออีก ผมอยากเจอเธอด้วยตัวเองครับ ไม่ใช่การผ่านคนอื่น ผมยังตื่นมาจุดธูป และท่องคาถาเรียกวิญญาณ กำหนดจิตถึงแพรวทุกคืนเหมือนเดิม นับตั้งแต่ซินแสเอากระดูกเธอไป
อิติ สุคโต อรหัง พุทโธ นะโมพุทธายะ ปฐวีคงคา พระภุมมะเทวา ขมามิหัง
.เมตตัญจะ สัพพะโลกัสมิง มานะสัมภาวะเย อปริมาณัง
มะอะอุ สิวัง พรหมมา จิตตัง มานิมา ......
เอหิ อักฆะ สายา อะฆะ สาหินิ มะ นะ คะ ตัง จัง ๆ เรียกจิตแพรวมา มะมะสิตาจิต
นี่เป็นคาถาที่ผมใช้ท่องทุกคืนตอนดึก ผมท่องจนกว่าธูปจะหมดดอก กำหนดจิต นั่งสมาธิ ตั้งจิตถึงแพรว
ถ้าเห็นด้วยวิธีสายมืด หรือวิถีแห่งหมาดำไม่ได้ ผมก็จะลองไปทางธรรม ทางคาถา ทางจิตดู
ผมทำแบบนี้มาตั้งแต่วันที่ซินแสเอากระดูกของแพรวไป
ไม่มีใครเห็นแพรวที่บ้านผมอีก ยกเว้นแม่ ที่ยังฝันเห็นว่าแพรวมายืนยิ้มให้ในฝัน
ผมท่องคาถาเบาๆตอนดึกๆ ผ่านไป2คืน เช้าวันที่3แม่มาขอผม ว่าให้เลิกจุดธูปท่องคาถาตอนดึกๆได้แล้ว
แม่บอกว่าแม่กลัว
ผมถามแม่ว่าจะกลัวอะไร ผมก็ท่องของผมอยู่ในห้อง แม่บอกว่า แม่กลัวเพราะแม่เห็นว่ามันมีคนมาหาผม "แต่ไช่แพรว"
ผมถามแม่ว่า แม่เห็นใครมา
แม่ตอบว่า แม่ไม่รู้ว่าใคร แต่แม่ฝันว่า มีคนมายืนเกาะ ออกันเต็มหน้าประตูบ้าน สภาพแต่ละคน
บางคนหน้าเละ บางคนบวมอืด บางคนชิ้นส่วนในร่างกายขาดหายไป บางคนก็หน้าตาปกติ
ในฝันของแม่ พวกเขามายืนเขย่าประตูบ้าน ส่งเสียงประหลาดๆ เหมือนคนพูดอยู่ในน้ำ
แม่บอกว่าในฝันนั้น แม่ยืนอยู่ในบ้าน แต่ไม่ยอมเปิดประตูให้ เขาก็ยิ่งเขย่าๆลูกกรงประตู
มีบางคน ยื่นมือมายาวเหยียด พอแม่กรี๊ด แม่ก็ตกใจตื่น แม่กลัวว่าการท่องของผม จะเป็นการเรียกพวกเขาให้เข้าบ้านได้
ผมก็ O.K. ผมเลิกท่องคาถาเชิญผี เรียกผี เห็นผีในห้องแล้ว แต่ผมย้ายไปนั่งท่องในป่าละเมาะที่มันเป็นที่รกร้างใกล้ๆบ้านแทน
แต่ก็ยังไม่เห็นอะไร
จนเมื่อคืนนี้เองครับ ผมออกไปทำแบบนั้นอีก ผมกลับเข้าบ้านมาอาบน้ำแล้วนอนเปิดเฟส
ส่งข้อความบอกรักหาแพรวเหมือนทุกๆคืน แล้วผมก็กดโทร หาเบอร์โทรเธอซึ่งก็ไม่ติดเช่นทุกๆครั้ง
ผมเปิดเฟสและนอนดูรูปที่ผมเคยถ่ายคู่กับแพรวไว้ไปเรื่อยๆ
ปากก็รำพึงรำพัน อยากให้เธอมาหาเหมือนทุกที
ผมกดเข้าโปรแกรมบีทอล์ค ซึ่งผมไม่ได้เข้ามานานมากแล้ว นับแต่วันที่แพรวจากไป
เมื่อก่อน ผมกับแพรว จะคุยกันผ่านบีทอล์คตลอด เวลาเธอกลับบ้าน แล้วนี่...คือสิ่งที่ทำให้ผมตาลุกวาวครับ
ระยะ0เมตร กับเวลาตี2กว่าๆ ผมน้ำตาไหล ผมร้องไห้ดีใจ
แพรวมาหาผมแล้วแน่ๆ แต่เธอคงสื่อสารกับผมไม่ได้ เธอคงรับรู้ถึงความคิดถึงผม เลยมาทำให้เห็นปรากฏตามรูปนี้แทน
ผมล้มตัวนอนหลับไปอย่างมีความสุข แล้วผมก็ฝัน ซึ่งไม่รู้ว่าฝันตอนไหน
ฝันว่าแพรว มานอนหนุนอยู่ที่พุงผม เหมือนที่เธอเคยทำบ่อยๆ
ในฝันผมลูบหัวเธอ แพรวไม่ได้เงยหน้ามามองหน้าผมหรอกครับ
แล้วผมก็ฝันได้แค่นั้น ฝันก็โดดไปเรื่องอื่น ผมตื่นมาอย่างมีความสุข ผมแค๊ปเก็บภาพบีทอล์คของแพรว ที่เข้ามาใกล้ผมแค่0เมตรไว้
ว่าเธอได้มาหาผมแล้วจริงๆ ถึงจะมองไม่เห็นแพรวด้วยตาเปล่า แต่ได้แค่นี้ ผมก็สุขใจจนน้ำตาไหลแล้วครับ
รู้ดีว่าเธอจากไปไม่กลับมา ก็ยังคงคิดถึงทั้งน้ำตาไม่รู้ทำไม ขอโทษนะหัวใจ
อยากจะบอกขอโทษที่ไม่ให้หยุดพัก ขอโทษที่ทำ ให้เหนื่อยนัก
ต้องเผชิญความทรมานนานแค่ไหน เจ็บเท่าไรก็ให้ฝืนทน
หลอกตัวเองให้หลงเวียนวน ว่าใจยังคง ไม่เป็นไร.....ผมมีเรื่องจะเล่าเท่านี้ล่ะครับ