สวัสดีค่ะ เราเป็นเด็กคนหนึ่ง ที่ขี้อายมาตั้งแต่เด็ก ประหม่า เวลาออกไปนำเสนอหน้าห้อง ทำงานเป็นกลุ่ม พรีเซนต์งาน แล้วครูจะให้พูด แบบไม่มองโพย เราก็จะมีอาการ เสียงสั่นมาก มือสั่น ใจเต้นแบบจะหลุดออกมา เร็วมากด้วย หายใจไม่สะดวก เหมือนเกิดอาการหวาดกลัว แล้วเราคืออายมากๆค่ะ พยายามแล้วนะคะ ว่าแค่เพื่อนในห้อง แต่พอไปยืนหน้าห้อง คือมันไม่ไหวจริงๆค่ะ สมองบอกอย่ากลัว แต่ใจคือไม่ไหว เป็นเรื่องใหญาสำหรับเรามากจริง TT ไม่อยากเป็นแบบนี้เลยค่ะ แต่ไม่เรื่องจะทำไง ตอนนี้เราอยูาม.5 จะจบแล้ว เป็นปีที่เรียนออนไลน์ ขนาด ปิดกล้องค่ะ ครูถาม เรายังเสียงสั่นเลย แบบไม่กล้าจะพูดอะไรเลย มีอยู่วันหนึ่ง ครูให้พรีเซนต์เดี่ยว ค่ะ แล้วคือค้องเปิดกล้องทุกคน พอถึงเลขที่เรา เรากะต้องพูด มันคือแบบยาวมากให้จำ1หน้า เราก็พูดนะคะ ตอนนั้นหัวใจเต้นเร็วสุดๆ มือสั่น มือเย็น หัวใจไม่คล่อง มันแบบโครตแย่ เราจะร้องแล้วค่ะ กลัวเพื่อนหัวเราะด้วย มันคืแเรื่องที่แย่ที่สุดในชีวิตเราเลยเว้ย แบบอยากเป็นคนกล้า ไม่อยากอ่อนแอแบบนี้ คือเราก็เรียนไม่แย่นะคะ อันดับ3 แต่เรื่องกล้านี่ไม่ได้จริงๆ ต่อนะคะ หลังจากที่ท่องเสร็จ เราก็ แชทไปถามเพื่อน ว่าเป็นไง เสีนงสั่นมากมั้ย เพื่อนก็บอกว่าไม่นะ น่าจะเป็นคลื่น โทรศัพท์ มั้งคะ เลยไม่ได้ยิน ที่เราสั่น แต่จริงๆ คือตอนนั้น โครตสั่น สั่นมากๆ เราแบบท่องแล้วอยู่ไม่นิ่งเลยค่ะ  รนมาก กว่าจะจบ เราพูดเร็วมาก คือเรามาคิดดูๆ แล้ว ไม่ใช่แค่พบผู้คน คือหมายถึง พูดต่อหน้าคนอื่น แต่ขนาดที่เราเปิดกล้อง พูดใน โทรศัพท์ อ่ะ มันก็เหมือนกันเลยค่ะ คือเราต้องทำไงดีคะ ไม่อยากเป็นแบบนี้แล้ว แลพสาเหตุนี้ เราจะขึ้นม.6 เราไม่มีกิจกรรมอะไร เราไม่กล้าทำอะไร อายที่สุด กลัวการถ่ายรูปกล้องหลังด้วย เพราะเราเป็นคนหน้าไม่เท่ากัน ไม่รู้ทำไม กล้องหลังคือแย่สุดๆ เราใช้ชีวิตแบบนี้เหนื่อยมาก ไม่อยากเป็นแบบนี้ อยากมีความมั่นใจในตัวเอง แต่มันคือเรื่องที่ยากมากจริงๆค่ะ จะเรียนพยาบาล ไม่รู้รอดมั้ย แอบกลัวไปหมด กังวลไปทุกๆอย่างเลย ขอคำแนะนำดีๆได้มั้ยคะ ที่เล่ามามันคือเรื่องจริง ปัญหาเราจริงๆค่ะ ไม่เจอกับตัวไม่รู้ ว่าแย่มากๆแค่ไหน  TT