ผมเป็นคนยิ้มยากครับ ต่างจากเมื่อก่อนที่ผมยิ้มง่ายมากเรียกว่าเส้นตื้นเลยก็ว่าได้ อาจเป็นเพราะผมโดนเพื่อนร่วมห้องแกล้งต่างๆนาๆ ล้อสีผิวผมแล้วก็อะไรอีกเยอะแยะจนมีเรื่องกับเพื่อนร่วมห้องแทบจะทุกวันจนมันกลายปมฝังใจผม จนผมกลายเป็นคนยิ้มยากเย็นชามาจนถึงทุกวันนี้ แม้แต่เจอเรื่องอะไรที่ตลกๆผมก็ยิ้มไม่ออกซักแอะเลยแม้แต่น้อย ถึงขั้นที่สบานกับตัวเองไว้เลยว่าชาติดีจะไม่มีวันให้อภัยเพื่อนร่วมห้องเป็นอันขาดและจะไม่มีวันญาติดีด้วย อยากรู้ว่าผมผิดมั้ยที่คิดแบบนี้