สวัสดีครับผม ผมนั้นไม่ชอบน้องคนหนึ่งอยู่ขอไม่เอ่ยชื่อนะครับน้องคนนี้อยู่ชั้นป.2 ผมมองน้องว่าน้องนั้นเป็นตัวชิงความสุข คำพูดที่น้องเค้าพูดออกมามีแต่คนเฮ เลยทำไห้ผมคิดว่าผมไม่มีค่าแม้แต่คำพูด พ่อแม่ผมพูดดีกับน้องคนนี้มากแต่กับผมพูดแบบธรรมดามีอยู่วันหนึ่งไปที่ทำงานกับพ่อแม่ น้องเค้าก็ไปด้วยแต่ละคำที่พูดออกมาซึ่งผมอายุ11แล้วเลยไม่ชอบคำพูดน้องเค้าเพราะเหมือนเด็กไม่ยอมโตซึ่งตั้งแต่นั้นก็อริ กันเลยคับเเล้วไปกินหมู่กระทะกันแล้วที่ร้านมีบริการให้ลูกค้าตำส้มตำฟรี ผมเลยให้น้องไปด้วยผมตำพริกใส่ตาน้อง ซึ่งผมไม่ได้ตั้งใจทำ แต่ก็แอบสะใจ นิดหน่อย แต่น้องก็เอาหน้าเข้าไปดูในครกซึ่งผมก็ไม่ได้ห้าม เพราะน้องทำตัวเอง แล้วน้องควรจะรู้ว่าผมตำอยู่ แต่ไม่มีใครอยู่ข้างผมเลย

ปล.น้องคนนี้ไม่ใช่น้องแท้ๆและจะด่าผมขี้อิจฉาก็ได้