สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องมาเล่าสู่กันฟังค่ะเราทำงานอยู่ในองค์กรเล็กๆองค์กรหนึ่ง ซึ่งคนในที่ทำงานก็ไม่ได้เยอะมากเท่าไหร่แต่เราคือผู้ที่อายุน้อยที่สุด ความเป็นเด็กก็มีคนเอ็นดูเราเป็นธรรมดา เราถูกแซวจนเป็นเรื่องปกติถ้าพูดก็คือเราหน้าตาก็พอไปวัดไปวาได้ อยู่มาวันหนึ่งเราก็มีปัญหาเรื่องการเงินซึ่งเรียกว่ามันสะดุดหลายอย่างคิดหาทางออกไม่ได้ เราก็ไม่รู้จะทำไงเราก็เลยไปขอความช่วยเหลือจากคนๆหนึ่งซึ่งเราก็รู้ว่าเขาก็แอบชอบเราอยู่ แต่เรามองเขาในฐานะคนร่วมงาน เขาก็ช่วยเหลือเรานะคะ ช่วยเหลือตลอด จนความช่วยเหลือของเขามันกลายเป็นเราไม่มีความเป็นส่วนตัวต่อไปอีกเลยนั่นเพราะอะไรหรอ เขาพยายามฟังในสิ่งที่เราพูดกับพวกพี่ที่ทำงานอีกกลุ่ม คอยสังเกต คอยมอง จนกระทั่งล่าสุดก็พยายามสืบรู้เรื่องคนในครอบครัวของเราหมดทุกอย่าง คือมันน่าเหลือเชื่อ ตอนเรามีแฟนแฟนยังไม่รู้เรื่องเราเยอะขนาดนี้เลย ชอบเก็บรูปภาพเรา ทำตัวเหมือนคนโรคจิต เราเลยเริ่มเฟดห่างจากเขาออกมาคือเราก็ไม่ไปขอความช่วยเหลือจากเขาแล้ว เรากลัวมากเลยค่ะ เราไม่คิดว่าเขาจะเป็นถึงขนาดนี้ ตอนนี้ก็สืบรู้ถึงที่พักเราแล้วว่าอยู่ตรงไหน เรารู้สึกไม่ชอบเวลาที่เขาพูดว่ารู้เรื่องเกี่ยวกับเรามันแสดงถึงคนโง่อยากอวดฉลาด  บางเรื่องรู้ไม่จริงแต่เสร่อเอามาพูดมันรู้สึกแบบคนๆนึงจะเผือกเรื่องของคนอื่นได้ขนาดนี้เชียวหรือ โรคจิตสัสๆอ่ะ ขออนุญาตหยาบนะคะเราแค่อยากมาระบาย และเราก็จะตัดสินใจออกจากองค์กรแห่งนั้น เพราะอยู่แล้วเสียสุขภาพจิตมาก