(ยืมล็อกอินเพื่อนมาตั้งกระทู้ค่ะ)

           เรามีเพื่อนคนนึงรู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม สมัยก่อนเค้าจะเป็นคนเรียบร้อยๆแต่ค่อนข้างมีปมว่าทำไมไม่มีผู้ชายเข้ามาชอบ (เป็นเรื่องที่เค้าเคยปรึกษาเราบ่อยๆค่ะ) ทีนี้พอช่วงเริ่มทำงานเค้าอกหักจากแฟนเก่าก็เลยเหมือนพยายามเปลี่ยน look เปลี่ยนนิสัยตัวเองให้โตขึ้น เฟียซขึ้น เซ็กซี่ขึ้น เราก็ซัพพอร์ทเค้ามาตลอดนะคะเพราะอยากเห็นเค้ามีความมั่นใจในตัวตนของตัวเอง
.
           แต่พอมาพักหลังๆเค้าเริ่มดูภูมิใจกับการที่ผู้ชายมาติดพันเยอะ เป็นสาว hot แล้วเค้าก็เริ่มพูดจาไม่รักษาน้ำใจเรา พยายามพูดในเชิงว่าเขาเหนือกว่า สวยกว่า hot กว่า บางทีก็ซ้ำเติมปมด้อยเราเวลาคุยกันในวงเพื่อนค่ะ เพื่อนผู้ชายของเราคนไหนเข้าใกล้เขาหรือชวนเขาคุยเขาก็จะมาพูดกับเราเชิงอวดๆว่าเพื่อนเราต้องแอบชอบเขา หลงเสน่ห์เค้าแน่ๆเลย (ทั้งที่พอจบบทสนทนา ฝ่ายชายทุกคนก็ไม่มีการสานต่อทั้งในโซเชียลและชีวิตจริงนะคะ เหมือนชวนคุยเพราะเขามาด้วยกันกับเราซึ่งเราเป็นเพื่อนฝ่ายชายอยู่แล้ว ที่ผ่านมาเพื่อนผู้ชายของเรา 3-4 คนเคยชวนเขาคุยเขาก็มาบอกเราว่าทั้ง 3-4 รายนั้นแอบชอบเขาค่ะเลยมาชวนเขาคุย) แล้วก็มีเรื่องงานที่จริงๆเค้ามีหน้าที่รับผิดชอบของตัวเองอยู่แล้วแต่ก็พยายามมาทำงานในหน้าที่รับผิดชอบของเรา ประสิทธิภาพงานที่เขารับผิดชอบเลยเหลืออยู่ราวๆ 60-70% (เราเคยบอกเขาแล้วว่าให้สมัครงานในสายเดียวกับเราไปเลย แต่เค้าบอกเค้าชอบอีกสายมากกว่า) บางทีเราเห็นเขาอยากเรียนรู้งานที่เราถนัดเราก็สอนให้นะคะ ทีนี้ประเด็นที่ทำให้รู้สึกไม่ดีคือเพิ่งมารู้วันนี้ว่าเค้าบอกเพื่อนร่วมงานคนอื่นว่าเค้าเป็นคนหาความรู้ตรงนี้ *ด้วยตัวเอง* ค่ะ ถ้าใครอยากทำเป็นเดี๋ยวเค้าสอนให้เอง เราก็งงเลย เราสอนเขาไปไม่ใช่เหรอ
.
            เราดีใจนะคะที่ในที่สุดเพื่อนก็ค้นพบตัวตนของตัวเองและเริ่มมีผู้ชายมาจีบ แต่ยอมรับตรงๆเลยค่ะว่าเราเริ่มรู้สึกจิตตก รู้สึก insecure เวลาฟังคำพูดข่ม,คำพูดไม่รักษาน้ำใจ,คำพูดไม่ให้เครดิตของเขาบ่อยๆ ที่ผ่านมาเรามีแต่พูดซัพพอทมาตลอดไม่เคยพูดเบรคเลย ก็เลยอยากขอไอเดียคำพูดเบรคเอาไว้ใช้เผื่อวันไหนที่รู้สึกสุขภาพจิตไม่ไหวกับเขาขึ้นมาค่ะ