อาการของเราคือเวลาที่ ตกกลางคืนแล้วเราจะเป็นคนที่ชอบนอนไม่ค่อยหลับค่ะ ทำให้ตื่นสายอยู่เกือบตลอด ทุกๆเช้าจะรู้สึกว่าร่างกายของเรามันไม่สดชื้นเลยค่ะ  แล้วพอเวลาตอบกลานคืนเราชอบนอนร้องไห้อยู่เกือบทุกคืน บ้างคืนก็ร้องไห้จนหลับไปเลย ร้องไห้แบบไม่มีสาเหตุเลยค่ะ ตอนร้องไห้ตอนนั้นคิดแค่ว่า ไม่อยากอยู่แล้วอยากหายไปจากโลกนี้ แล้วเราก็เป็นคนที่ทานอาหารไม่คงทีค่ะ บางที่ก็กินมากบ้างก็กินแค่สองคำอิ่ม แต่ช่วงหลังๆๆมานี้ เราทานอาหารได้น้อยมากค่ะ ทานแค่สองคำก็อิ่มแล้วเหมือนทานข้าวไปสองจานเลยค่ะ แต่ที่จริงแล้วแค่สองคำ ด้วยความที่เราเป็นคนที่ชอบคิดมาอยู่แล้วค่ะ มันทำให้เราคิดมาขึ้นไปอีก ไอเรื่องที่ไม่ควรคิดก็เอาเก็บมาคิดค่ะ ไอเรื่องที่เราคิดมากอยู่ตลอดก็คงจะเป็นเรื่องทางบ้านค่ะ ด้วยความที่เรามีแฝด เราคือแฝดพี่ แต่แฝดคนน้องของเราป่วยเป็นโรคสมองค่ะ มันเลยทำให้เหมือนที่บ้านมาตั้งความหวังกับเราแค่คนเดียว มากดดันแค่เดียว มันทำให้คิดมาก คิดมากจนไม่อยากทำอะไรแล้ว เรามีความคิดที่ว่า เราอยากขังตัวเองเอาไว้ในห้องคนเดียว อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากทำอะไรเลย อยากออกจากห้องแค่ตอนไปหาข้าวกินค่ะ เรามีความคิดที่อยากฆ่าตัวตายเหมือนกัน คิดว่าอยู่ไปมันก็เป็นภาระของคนอื่น อยู่ไปก็ไม่ได้ทำตามฝันของเราเอง เราเป็นเหมือนเส้าหลักของบ้าน ทุกสิ่งทุกอย่าง ทุกคนในบ้านมาหวังที่เราหมดเลย  มาบอกให้ทำนั้นทำนี้ ให้เราเรียนนั้นเรียนนี้ แต่บ้างที่เราก็ไม่ได้อยากเรียนเลย แต่เราก็ต้องจำใจเรียนไป เรา ไม่กล้า ปฏิเสธ เรากลัวว่าถ้าเรา ปฏิเสธไปมันจะทำให้คนในครอบครัวเราเสียความรู้สึก 
เราแค่อยากรู้ว่าอาการที่เป็นอยู่นี้ คืออาการอะไร อาการของคนคิดมากหรืออาการของโรคซึมเศร้า เพื่อนเราชอบว่าเราเหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้าเราเลยไม่แน่ใจว่าเราเป็นอะไรกันแน่ แบบนี้ต้องควรไปพบแพยท์ไหม หรือไม่ต้อง