---สวัสดีครับนี้เป็นกระทู้แรกของผม---
เกริ่นเรื่องก่อนเลย ผมกับแฟนคบกันมา 6ปี แต่งงานกันตอนเข้าปีที 5 ทุกอย่างกำลังไปได้สวยครับ ทุกอย่างดูดี
ผมเป็นคนที่รักแฟนผมมาก มากในขนาดที่ว่า เธอจะเอาอะไรผมหาให้ได้ทั้งนั้น(ถ้ามันไม่ได้เกิดกว่าเหตุ)
ผมยอมทุกๆเรื่อง(ไม่ว่าเรื่องไหนเธอจะผิดหรือผมจะผิด) เราสองคนใช้ชีวิตกันมา 3ปีแรกครับ
3ปีหลัง เธอต้องย้ายไปทำงานที่ ตจว. ตั้งแต่เธอย้ายไปทำงานที่ ตจว. ก็เริ่มมีทะเลาะกันบ้างตามประสา ส่วนมากเธอชอบบอก 'เลิก' ครับ
ผมก็ตามงอนง้อกันไปธรรมดาเป็นแฟนกันเนอะ กลับมาเราก็ปรับความเข้าใจนะครับ พยายามทำให้ดีขึ้น (เปย์แทบทุกรอบที่ไปง้อ)
สุดท้ายครับตกม้าตาย ดีช่วงแรก..สุดท้ายก็กลับไปทำแบบเดิม ผมก็เข้าใจเอิ่มโอเค ผมผิด(อันนี้ผมรู้สึกผิดจริงๆนะครับ) ผมขอโอกาสเธอมาตลอดครับ
เธอก็ให้โอกาสมาตลอด จนกระทั้ง ...
ล่าสุดบอกเลิกเหมือนเดิมครับ สาเหตุ เสียงคลิกเม้าส์ (5555 ผมนี้ขำหนักมาก) ปัญาหาเดิมๆที่ไม่ได้แก้
ผมก็โอเคครับ รับรู้ ว่าเราเลิกกันนะ ญ.กล่าว พอซักทีกับคนแบบเธอ ผมก็เออครับ ครั้งนี้ผมจะไม่ตามแล้ว กับสาเหตุง้อยมาก
ผ่านไปเกือบๆหนึ่งเดือน ความจริงมันเริ่มปรากฏแล้วครับ
ร้อยล้านข้ออ้าง .. เธอมีคนอื่น ..
ที่มันน่าเจ็บใจกว่านั้นครับ
นางมีคนอื่นมาประมาณ 3ปีเต็มครับ มันจุกไปหมดเลยครับ จุกกว่านั้นคือชู้1เนี้ย .. รับรู้ รับได้ ใช้ของร่วมกันได้ครับ
เขาสองคนช่วยกันทำมาหากินอยู่ที่นุ้น (ช่วยกันแชร์โพสขายของขายอะไรก็ว่ากันไป) ที่มันพีคกว่านั้นคือ เขาไม่ได้มีชู้ แค่คนเดียว.. มีถึง 2-3 คน
ซึ่งผมคิดว่า ชู้1 น่าจะรับได้ครับ (จิตใจทำด้วยอะไร)
ทุกๆท่านทราบไหมว่าครับ
ผมรู้ซึ้งขนาดนี้แล้ว สว่างมาก หัวใจของผมก็ยังรักเขาครับ
ผมพยายามพาตัวเองออกมา กลัวใจตัวเองครับ กลัวไปให้โอกาสเขา(ในวันที่เขากลับมา)
ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่าน
- เรื่องทั้งหมดนี้เป็นความรักของ ญญ นะครับ
คนหนึ่งคนจะโง่ได้ขนาดนี่เลยหรอ ? (ไม่ได้โง่แค่เจอคนที่เลว ?)