สวัสดีครับ
พอดีผมติดตามอ่านกระทู้ของหลายๆ ท่านมานานพอสมควร จนสุดท้ายก็เกิดเรื่องขึ้นกับตัวเอง ขอท้าวความหน่อยนะครับ
เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับแฟนคบกันมาได้ 3 เดือนแรกเริ่มเธอเป็นเพื่อนร่วมงานที่ทำงานเดียวกันกับผมครับ เลยมีโอกาสได้ศึกษาดูใจและคบหากัน จนกระทั่งเธอได้ย้ายที่ทำงานที่ใหม่ เราจึงได้ตกลงกันไว้ว่าเราจะต้องเชื่อใจกัน มีอะไรก็คือบอกกันตรงๆ หรือแม้กระทั่งมีเจอคนที่ดีกว่า ก็ให้บอกกันตรงๆห้ามโกหกกัน เพราะอย่างน้อยผมเชื่อว่าถ้าหากเราพูดกันตรงๆถึงจะจบแต่มันก็ยังมีความรู้สึกดีๆในฐานะเพื่อนได้ แฟนผมเธอเป็นคนเอาแต่ใจครับ ไม่ชอบให้ใครขัดใจ เราจึงมีข้อตกลงเพิ่มขึ้นมาว่าเราจะไม่ก้าวก่ายชีวิตการทำงานของแต่กันและกัน ซึ่งผมและแฟนก็ปฏิบัติแบบนี้มาตลอด จนมาช่วงหลังเหมือนด้วยภาระหน้าที่ และด้วยปัญหาสุขภาพของแฟนทำให้เรามีโอกาสเจอกันน้อยลง จากสัปดาห์ละ 1 วัน เป็น 2-3 สัปดาห์ละ 1 วัน ผมลืมบอกไปครับ แฟนผมเขาไม่ใช่คนสวยแต่เขาเป็นคนมีสเน่ห์ คือชอบมีคนเข้ามาหามาคุยด้วยตลอด ตัวผมเองก็ยอมรับว่ามีความหึงหวงบ้าง เป็นครั้งคราวแต่ก็ไม่เคยแสดงออกอะไรที่เหมือนกับการไม่เชื่อใจแฟน จนมาถึงก่อนวันที่เกิดเรื่อง เธอไม่สบายเขาโรงพยาบาลให้น้ำเกลือครับซึ่ง จากที่ทราบคือหมอให้เขาออกจากโรงพยาบาลได้ในวันรุ่งขึ้น เธอบอกกับผมว่าคงไม่ได้ไปหาแล้วนะเพราะหมอให้หยุด 2 วัน ออกจากโรงพยาบาลก็คงกลับบ้านพักผ่อนเลย จนกระทั่งวันที่เกิดเหตุ ผมได้มีโอกาสไปทำงานแถวๆที่ทำงานเธอ ในระหว่างนั้น Facebook ได้แจ้งเตือนว่าแฟนผมอยู่บริเวณไกล้ๆนี้ ซึ่งปกติแล้วแฟนผมเป็นคนไม่ค่อยชอบคุยโทรศัพท์ซักเท่าไร ทำให้การติดต่อหรือถามสารทุกข์สุขดิบยากพอสมควร ผมได้ทำการติดต่อไปหาเธอทุกช่องทาง ซึ่งเธอก็ไม่รับสายผม ยอมรับครับว่าตอนนั้นทั้งห่วงทั้งโมโห ผมก็รอเธอโทรมาเพราะปกติเวลาที่เธอถึงที่ทำงาน ก่อนเข้างานเธอจะโทรหาผม ผมรอตั้งแต่ตอนนั้นเวลาประมาณ 7.30 จนถึง 8.20 เธอก็ไม่โทรมาหา ผมจึงได้โทรเข้าไปหาเธอที่ทำงาน ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอไม่ชอบมากที่สุด ปรากฏเป็นเธอที่รับสายผมครับ ในวินาทีนั้นความคิดผมคิดแค่ว่า เราเป็นห่วงแทบตายกลับไม่รับสายเราซักนิด แถมวันนั้นเธอบอกผมว่าเธอคงหยุดเพราะไม่สบาย มันเป็นวันที่ผมกับเธอจะได้เจอกันครับ มันเลยเหมือนกับว่าอ้าวเห้ย แค่ไม่อยากเจอถึงกับต้องโกหกว่าหยุดงานเลยหรอ ผมจึงถามเธอแค่ว่าไหนว่าไม่สบายอยู่บ้านไม่มาทำงาน แล้วนี่คืออะไรทำไมต้องโกหกกันด้วย เธอไม่ได้พูดอะไรครับพร้อมกับวางสาย หลังจากนั้นเธอโทรเข้ามาหาผมว่า โกหกอะไร ก็ออกจากโรงพยาบาลวันนั้น และก็เพิ่งมาถึงที่ทำงาน เพราะด้วยว่างานมันเยอะก็เลยอยากมาเคลียร์
งานให้จบ เธอไม่ชอบเลยที่ผมโทรเข้ามาที่ทำงานมันเหมือนการไม่เชื่อใจและก้าวก่ายชีวิตของกันและกัน พร้อมกับมีประโยคนึงหลุดออกมาจากปากเธอว่า
แค่นี้นะ...ไม่ต้องโทรมาแล้ว ทำไมถึงทำแบบนี้ รู้ทั้งรู้ว่าหนูไม่สบายอยู่ ไม่น่าทำแบบนี้เลย
หลังจากนั้นผมก็ติดต่อเธอไม่ได้อีกเลย เธอพยายามหลบหน้า ไม่รับสาย จนมาถึงวันนี้ ตัวผมเองก็รู้สึกผิดที่ทำตัวเหมือนไม่เชื่อใจเธอ ผมจึงได้ทำวีดีโอส่งไปขอโทษเธอ เหมือนเดิมครับเธออ่านแต่เธอก็ไม่ตอบอะไร แต่หลังจากนั้นเธอเอาวีดีโอที่ผมทำให้โพสต์ลง Facebook ของเธอ พร้อมระบุข้อความว่า
ขอบคุณนะสำหรับทุกอย่าง...แต่ยังไม่พร้อมจิงๆ
ผมเห็นข้อความนี้ ความรู้สึกคือประโยคมันกว้างมาก มันสื่อได้ว่าเธอไม่พร้อมที่จะให้อภัยผมในเวลานี้ หรือ อาจจะแปลในทิศทางที่มันเลวร้ายมากกว่านี้ได้ ส่วนตัวผมเป็นคนที่ชอบการพูดตรงๆไม่ชอบการอ้อมค้อม ประจวบเหมาะกับเราเคยคุยกันไว้ว่ามีอะไรให้พูดกันมาตรงๆ ผมจึงได้ไปพยายามสอบถามความหมายของประโยคนี้จากเธอ สุดท้ายเธอยอมตอบผมครับ ตอบกลับมาด้วยประโยคนี้
ตอนนี้ยังไม่พร้อมคุย...มันยังไม่โอ...อย่าเซ้าซี้มากได้ไหม
แบบนี้ในมุมมองความคิดของทุกๆท่าน ผมควรจะทำอย่างไรต่อไปดีครับ ที่เข้ามาสอบถามเพราะผมยอมรับว่าตัวผมเองเป็นคนที่โง่เรื่องความรู้สึก และก็โง่ในเรื่องของความรักมากๆ ผมไม่รู้ว่าผมควรที่จะง้อเธอต่อไป ควรที่จะรอให้เธอหายโกธรเอง หรือควรที่จะทำใจครับ ขออภัยหากเนื้อหาที่ดูยาว และขอขอบคุณที่อ่านและแสดงความคิดเห็นล่วงหน้าครับผม
ถ้าหากเหตุการ์ณแบบนี้ ผมควรทำอย่างไรต่อดีครับ
พอดีผมติดตามอ่านกระทู้ของหลายๆ ท่านมานานพอสมควร จนสุดท้ายก็เกิดเรื่องขึ้นกับตัวเอง ขอท้าวความหน่อยนะครับ
เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับแฟนคบกันมาได้ 3 เดือนแรกเริ่มเธอเป็นเพื่อนร่วมงานที่ทำงานเดียวกันกับผมครับ เลยมีโอกาสได้ศึกษาดูใจและคบหากัน จนกระทั่งเธอได้ย้ายที่ทำงานที่ใหม่ เราจึงได้ตกลงกันไว้ว่าเราจะต้องเชื่อใจกัน มีอะไรก็คือบอกกันตรงๆ หรือแม้กระทั่งมีเจอคนที่ดีกว่า ก็ให้บอกกันตรงๆห้ามโกหกกัน เพราะอย่างน้อยผมเชื่อว่าถ้าหากเราพูดกันตรงๆถึงจะจบแต่มันก็ยังมีความรู้สึกดีๆในฐานะเพื่อนได้ แฟนผมเธอเป็นคนเอาแต่ใจครับ ไม่ชอบให้ใครขัดใจ เราจึงมีข้อตกลงเพิ่มขึ้นมาว่าเราจะไม่ก้าวก่ายชีวิตการทำงานของแต่กันและกัน ซึ่งผมและแฟนก็ปฏิบัติแบบนี้มาตลอด จนมาช่วงหลังเหมือนด้วยภาระหน้าที่ และด้วยปัญหาสุขภาพของแฟนทำให้เรามีโอกาสเจอกันน้อยลง จากสัปดาห์ละ 1 วัน เป็น 2-3 สัปดาห์ละ 1 วัน ผมลืมบอกไปครับ แฟนผมเขาไม่ใช่คนสวยแต่เขาเป็นคนมีสเน่ห์ คือชอบมีคนเข้ามาหามาคุยด้วยตลอด ตัวผมเองก็ยอมรับว่ามีความหึงหวงบ้าง เป็นครั้งคราวแต่ก็ไม่เคยแสดงออกอะไรที่เหมือนกับการไม่เชื่อใจแฟน จนมาถึงก่อนวันที่เกิดเรื่อง เธอไม่สบายเขาโรงพยาบาลให้น้ำเกลือครับซึ่ง จากที่ทราบคือหมอให้เขาออกจากโรงพยาบาลได้ในวันรุ่งขึ้น เธอบอกกับผมว่าคงไม่ได้ไปหาแล้วนะเพราะหมอให้หยุด 2 วัน ออกจากโรงพยาบาลก็คงกลับบ้านพักผ่อนเลย จนกระทั่งวันที่เกิดเหตุ ผมได้มีโอกาสไปทำงานแถวๆที่ทำงานเธอ ในระหว่างนั้น Facebook ได้แจ้งเตือนว่าแฟนผมอยู่บริเวณไกล้ๆนี้ ซึ่งปกติแล้วแฟนผมเป็นคนไม่ค่อยชอบคุยโทรศัพท์ซักเท่าไร ทำให้การติดต่อหรือถามสารทุกข์สุขดิบยากพอสมควร ผมได้ทำการติดต่อไปหาเธอทุกช่องทาง ซึ่งเธอก็ไม่รับสายผม ยอมรับครับว่าตอนนั้นทั้งห่วงทั้งโมโห ผมก็รอเธอโทรมาเพราะปกติเวลาที่เธอถึงที่ทำงาน ก่อนเข้างานเธอจะโทรหาผม ผมรอตั้งแต่ตอนนั้นเวลาประมาณ 7.30 จนถึง 8.20 เธอก็ไม่โทรมาหา ผมจึงได้โทรเข้าไปหาเธอที่ทำงาน ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอไม่ชอบมากที่สุด ปรากฏเป็นเธอที่รับสายผมครับ ในวินาทีนั้นความคิดผมคิดแค่ว่า เราเป็นห่วงแทบตายกลับไม่รับสายเราซักนิด แถมวันนั้นเธอบอกผมว่าเธอคงหยุดเพราะไม่สบาย มันเป็นวันที่ผมกับเธอจะได้เจอกันครับ มันเลยเหมือนกับว่าอ้าวเห้ย แค่ไม่อยากเจอถึงกับต้องโกหกว่าหยุดงานเลยหรอ ผมจึงถามเธอแค่ว่าไหนว่าไม่สบายอยู่บ้านไม่มาทำงาน แล้วนี่คืออะไรทำไมต้องโกหกกันด้วย เธอไม่ได้พูดอะไรครับพร้อมกับวางสาย หลังจากนั้นเธอโทรเข้ามาหาผมว่า โกหกอะไร ก็ออกจากโรงพยาบาลวันนั้น และก็เพิ่งมาถึงที่ทำงาน เพราะด้วยว่างานมันเยอะก็เลยอยากมาเคลียร์
งานให้จบ เธอไม่ชอบเลยที่ผมโทรเข้ามาที่ทำงานมันเหมือนการไม่เชื่อใจและก้าวก่ายชีวิตของกันและกัน พร้อมกับมีประโยคนึงหลุดออกมาจากปากเธอว่า
แค่นี้นะ...ไม่ต้องโทรมาแล้ว ทำไมถึงทำแบบนี้ รู้ทั้งรู้ว่าหนูไม่สบายอยู่ ไม่น่าทำแบบนี้เลย
หลังจากนั้นผมก็ติดต่อเธอไม่ได้อีกเลย เธอพยายามหลบหน้า ไม่รับสาย จนมาถึงวันนี้ ตัวผมเองก็รู้สึกผิดที่ทำตัวเหมือนไม่เชื่อใจเธอ ผมจึงได้ทำวีดีโอส่งไปขอโทษเธอ เหมือนเดิมครับเธออ่านแต่เธอก็ไม่ตอบอะไร แต่หลังจากนั้นเธอเอาวีดีโอที่ผมทำให้โพสต์ลง Facebook ของเธอ พร้อมระบุข้อความว่า
ขอบคุณนะสำหรับทุกอย่าง...แต่ยังไม่พร้อมจิงๆ
ผมเห็นข้อความนี้ ความรู้สึกคือประโยคมันกว้างมาก มันสื่อได้ว่าเธอไม่พร้อมที่จะให้อภัยผมในเวลานี้ หรือ อาจจะแปลในทิศทางที่มันเลวร้ายมากกว่านี้ได้ ส่วนตัวผมเป็นคนที่ชอบการพูดตรงๆไม่ชอบการอ้อมค้อม ประจวบเหมาะกับเราเคยคุยกันไว้ว่ามีอะไรให้พูดกันมาตรงๆ ผมจึงได้ไปพยายามสอบถามความหมายของประโยคนี้จากเธอ สุดท้ายเธอยอมตอบผมครับ ตอบกลับมาด้วยประโยคนี้
ตอนนี้ยังไม่พร้อมคุย...มันยังไม่โอ...อย่าเซ้าซี้มากได้ไหม
แบบนี้ในมุมมองความคิดของทุกๆท่าน ผมควรจะทำอย่างไรต่อไปดีครับ ที่เข้ามาสอบถามเพราะผมยอมรับว่าตัวผมเองเป็นคนที่โง่เรื่องความรู้สึก และก็โง่ในเรื่องของความรักมากๆ ผมไม่รู้ว่าผมควรที่จะง้อเธอต่อไป ควรที่จะรอให้เธอหายโกธรเอง หรือควรที่จะทำใจครับ ขออภัยหากเนื้อหาที่ดูยาว และขอขอบคุณที่อ่านและแสดงความคิดเห็นล่วงหน้าครับผม